Jessy wordt morgen geopereerd.
Geplaatst: 27 aug 2013, 20:18
Een paar weken geleden zag ik dat de urine van Jessy erg donker van kleur was. We hebben toen contact opgenomen met de DA en zij adviseerde ons de volgende ochtend urine op te vangen om te laten controleren.
Diezelfde dag had ze al de uitslag. Er zat bloed in de urine en Jessy heeft een antibioticakuur gekregen voor een week. Daarna moest er weer gecontroleerd worden en als er dan nog bloed in zou zitten wilde ze een bloedonderzoek.
Zover kwam het niet want een paar dagen later ontdekten we dat er druppeltjes bloed uit haar vulva lekte.
Jessy is inmiddels 11 jaar, maar ze is nooit loops geworden. Een foutje van moeder natuur. Zou ze nu ineens toch nog loops zijn?
De DA wist het natuurlijk niet zeker en omdat Jessy verder niet ziek was en normaal at (als je dat van een labrador tenminste kan zeggen, want het lijkt bij haar meer op inhaleren), wilde ze nog even wachten met een tweede urineonderzoek.
De kuur was inmiddels voltooid en we hielden het in de gaten. Haar vulva was ook opgezet, ze liep wat te hijgen bij het uitlaten en plaste meerdere keren bij een uitlaatbeurt. Allemaal dingen die passen bij het loops zijn.
De urine zag er wel beter uit, maar toen de volgende maandag naderde wilden we niet nog langer wachten. We kregen het advies om een echo te laten doen. Dat vonden we een goed plan, dus maandag (gisteren) was het zover.
Het werd een heel gevecht om haar op haar rug te leggen, want hoe vertel je je hond dat er niets engs gaat gebeuren....
Uiteidelijk is er toch wel wat verontrustends te zien. In de baarmoeder zit een tumor. 
Wat is wijsheid? Een punctie is geen optie, want als het kwaadaardig is dan is het laatste dat je wilt dat het zoch kan verspreiden.
We kunnen kiezen tussen nog twee weken antibiotica en daarna kijken hoe het eruit ziet, of alles eruit... steriliseren, maar natuurlijk ook de baarmoeder eruit.
Jan dacht daar niet lang over na (hij heeft slechte ervaringen uit het verleden) en als ik eerlijk ben moet ik hem wel gelijk geven. Als alles wordt weggehaald kan het ook niet meer fout gaan. Geen risico dat we over een halfjaar of een jaar in het zelfde schuitje zitten.... maar het is wel een heftige operatie voor zo'n oude dame van 11 jaar.
Morgen gaat het gebeuren. Om 9.45 uur moet ze bij de DA zijn en we krijgen bericht als we haar weer op kunnen halen..... even onze emoties op non actief zetten en proberen realistisch te zijn valt niet mee, maar dat is nu wel even het beste. Jessy hoeft door ons niet zenuwachtig te worden. Ze zal het morgen pas merken als we bij de DA naar binnen gaan. Dat is vroeg genoeg....
Diezelfde dag had ze al de uitslag. Er zat bloed in de urine en Jessy heeft een antibioticakuur gekregen voor een week. Daarna moest er weer gecontroleerd worden en als er dan nog bloed in zou zitten wilde ze een bloedonderzoek.
Zover kwam het niet want een paar dagen later ontdekten we dat er druppeltjes bloed uit haar vulva lekte.
Jessy is inmiddels 11 jaar, maar ze is nooit loops geworden. Een foutje van moeder natuur. Zou ze nu ineens toch nog loops zijn?De DA wist het natuurlijk niet zeker en omdat Jessy verder niet ziek was en normaal at (als je dat van een labrador tenminste kan zeggen, want het lijkt bij haar meer op inhaleren), wilde ze nog even wachten met een tweede urineonderzoek.
De kuur was inmiddels voltooid en we hielden het in de gaten. Haar vulva was ook opgezet, ze liep wat te hijgen bij het uitlaten en plaste meerdere keren bij een uitlaatbeurt. Allemaal dingen die passen bij het loops zijn.
De urine zag er wel beter uit, maar toen de volgende maandag naderde wilden we niet nog langer wachten. We kregen het advies om een echo te laten doen. Dat vonden we een goed plan, dus maandag (gisteren) was het zover.
Het werd een heel gevecht om haar op haar rug te leggen, want hoe vertel je je hond dat er niets engs gaat gebeuren....
Uiteidelijk is er toch wel wat verontrustends te zien. In de baarmoeder zit een tumor. Wat is wijsheid? Een punctie is geen optie, want als het kwaadaardig is dan is het laatste dat je wilt dat het zoch kan verspreiden.We kunnen kiezen tussen nog twee weken antibiotica en daarna kijken hoe het eruit ziet, of alles eruit... steriliseren, maar natuurlijk ook de baarmoeder eruit.
Jan dacht daar niet lang over na (hij heeft slechte ervaringen uit het verleden) en als ik eerlijk ben moet ik hem wel gelijk geven. Als alles wordt weggehaald kan het ook niet meer fout gaan. Geen risico dat we over een halfjaar of een jaar in het zelfde schuitje zitten.... maar het is wel een heftige operatie voor zo'n oude dame van 11 jaar.
Morgen gaat het gebeuren. Om 9.45 uur moet ze bij de DA zijn en we krijgen bericht als we haar weer op kunnen halen..... even onze emoties op non actief zetten en proberen realistisch te zijn valt niet mee, maar dat is nu wel even het beste. Jessy hoeft door ons niet zenuwachtig te worden. Ze zal het morgen pas merken als we bij de DA naar binnen gaan. Dat is vroeg genoeg....
