Labradorforum

Als je bij Xpencer een apport gooit, dan kijkt hij waar dat naartoe gaat, loopt ie naar de plek zodat hij op het vaste land recht daar tegenover staat, en dan zwemt ie eigenlijk via de allerkortste weg daar naartoe.

Olly daarentegen, die blijft bij mij staan als de apport is weggegooid en zwemt dan desnoods enorm schuin naar het speeltje toe.

Hoe doen jullie labjes dat?

pom pakt een rechte lijn over het algemeen.. dus soms moet ze dan langer zwemmen dan als ze een stuk over land zou gaan en dan te water.. Terug zwemt ze vaak wel de kortste weg naar de kant en dan lopend naar mij

Haha goede vraag! Ik apporteer weleens met Kismo in het bos en daar is water met een bruggetje eroverheen. Als ik te dicht naar de andere kant van het water gooi dan gaat hij dus ECHT niet zwemmen, dan pakt hij gewoon de brug naar de andere kant van het water zelfs wanneer dat eigenlijk niet sneller is (wedstrijdje met een andere lab). Wat nou waterhond?

Tijdens de jachttraining leert hij dat hij moet wachten tot ik apport zeg. Hij kan niet anders dan vertrekken vanaf de plek waar hij zit.

Maar zijn we aan het spelen dan mag hij springen en vertrekken van de plek waar hij maar wil.

Bij Indra kan ik w.b. zwemmen natuurlijk nog geen antwoord geven, laat haar eerst maar eens lekker plonzen met Pepper, water verkennen en dat soort dingen Op het droge neemt ze de snelste weg naar het apport en heeft ze moeite om te blijven zitten Maar leer ik haar bewust dus wel al aan Is ze samen met pepper dan wordt er gegooid voor het spelen, kortom zo probeer ik haar beiden mee te geven met een duidelijk onderscheid

Pepper neemt de kortste weg bij het apporteren maar ook met het spelen in het water

Gio zie je echt nog zoeken naar de makkelijkste weg, dit is dus niet altijd de kortste maar vooral wat hij makkelijk vindt om erin te gaan. Soms is dit dus door het riet heen ( klinkt niet echt makkelijk maar hij vindt dat schijnbaar van wel ) terug komt hij echt recht op je af.

Dat is bij iedere situatie verschillend. Als mijn honden een dummy zien in het water, gaan ze er als een streep op af.

Maar gisteren bijv. werd er een dummy met schot geworpen achter een brede rietkraag in een stromend watertje. Dazzle ging vlot door de rietkraag heen, maar zag de dummy niet. Die lag helemaal aan de overkant en was al een beetje afgedreven. Ze bleef maar heen en weer zwemmen op zoek naar de dummy. Ik moest haar flink helpen, maar toen ze eenmaal de dummy in het vizier kreeg, zie je dat koppie en die nek naar voren gaan en dan gaat de turbo erop

Hanneke

Bij ons is het net als bij HennieH.

Met jachttraining bepaald de voorjager waarvandaan er vertrokken wordt. Aan de andere kant van het water mogen ze het apport gaan zoeken. Hoe ze dan terug komen, maakt niet veel uit. Liever niet over de brug, want als ze dat eenmaal doen is het moeilijk eruit te krijgen.

Met spelen maakt het allemaal niet uit

In jachtpraktijk hier maakt ie zelf uit waar hij in en uit het water gaat - kortste weg of niet maakt niet uit.

Belangrijker is dat hij veilig (kalm!) het water in- en uitgaat.
Ik moet er wel bij zeggen dat wij jagen aan een rivier met erg steile oevers, dus kortste weg is meestal gewoon niet mogelijk.

Bruggen hebben we niet daar, maar wat is er op tegen dat de hond een brug neemt? In een proef OK, daar wordt getest of de hond te water gaat, maar in praktijk heb ik liever een brug met omweg dan een oversteek door het water.
Minder risico op kwetsuren en de hond koelt (in de winter) niet zo snel af.

Lara durft niet in het water te springen. Zij gaat alleen het water in op de plek waar de grond langzaam afloopt. Ze kiest dus niet voor de kortste weg, maar voor de weg die ze durft

Simba zwemt recht op haar doel af