Vandaag ging opeens Spirit zijn neus de lucht in. Hij sprintte ervan door met Yarra in zijn kielzog. Hij dook het riet in en even later kwam hij terug met een dode rat in zijn bek. Die kwam hij mij heel trots aanbieden. Yarra probeerde het nog te stelen maar dat lukte haar niet. Nee, die fantastische, meer dan dode rat, had hij voor zijn vrouwtje gevonden! Hij zat zo trots voor me en ik vind ratten zo vies....
Gelukkig had ik poepzakjes bij me en met een "Brave hond, goed zo jongen" nam ik de rat aan. Stinken dat het ding deed. Het was veel te groot voor het poepzakje dus ik heb het een slinger het Damsterdiep in gegeven.
Spirit hoorde de plons en dacht dat hij het nog wel een keer mocht ophalen. NEEEE, riep ik. Je had de blik in zijn ogen moeten zien. Hij was helemaal teleurgesteld in mij dat ik zijn cadeautje niet zo kon waarderen als hij.....










