Trots op onze mannen

[royenmarjolein]

Tijdens mijn zwangerschap hebben wij een consult aangevraagd bij de trainster van Max en Bob, tevens kynologisch gedragstherapeut, om kennis op te doen over de combinatie hond en kind. Al onze vragen werden beantwoord, we kregen een boek en ontzettend veel tips en adviezen. Na het consult voelde wij ons vol vertrouwen en wisten we precies waar we op moesten letten tijdens de kennismaking, de familie werd ingelicht en er werden afspraken gemaakt met de kraamzorg.
Toen het uiteindelijk zover was en ik samen met Lotte na een paar dagen ziekenhuis thuis kwam, verliep de kennismaking heel anders dan verwacht. Geen ontstuimige, enthousiaste labradors die ons kindje overstelpten met 100.000 stevige likjes van kruin tot kin en porren in haar buikje of onder haar billetjes, geen dolle muppen die mij van blijdschap om de nek sprongen na een paar dagen afwezigheid. Nee, het tegendeel was het geval en ik herkende mijn eigen labradors bijna niet meer. Ze waren ontzettend voorzichtig en beheerst naar Lotte en mij toe. Natuurlijk kreeg Lotte likjes en ook wat porretjes, maar alles met mate en heel voorzichtig alsof ze van porselein was. En die staarten kwispelden zo stevig dat ik bang was dat ze eraf zouden vallen:verliefd1:
Ook ik werd met alle voorzichtigheid benaderd en naarmate mijn herstel vorderde, veranderde het gedrag van mijn labjes ook weer mee naar het oude gedrag. Roy en ik zijn ontzettend trots op Max en Bob die de situatie zo goed hebben aangevoeld. Het gedrag naar Lotte toe is nog steeds voorzichtig en inmiddels is Lotte's aanwezigheid veel minder interessant dan in het begin. Ze zijn helemaal gewend aan haar aanwezigheid. Dit weekend heeft Lotte voor de eerste keer op haar speelmat in de woonkamer gelegen en ook nu ging dit veel beter dan ooit verwacht. Max en Bob roken eens voorzichtig aan de speelmat en aan de speeltjes die er boven hingen. Lotte kreeg een paar likjes en een voorzichtig porretje en de mannen gingen hun eigen ding doen. Inmiddels gaat Lotte dagelijks mee tijdens een van de dagelijkse blokken lopen en zijn we ook al een aantal keer in het bos geweest. Beide honden lopen braaf naast de wagen zonder dit ooit geoefend te hebben. Wij zijn supertrots!

[FunnyNina]

Je mag met recht trots zijn op je mannen.

[-Marianne]

Geweldig hè, hoe honden dit aan kunnen voelen...

[Tarzan]

Mooi, zoiets.
Ik kan me nog herinneren hoe het 21-en-een-half-jaar geleden bij ons ging. We hadden een nogal onstuimige hond, een kruising herder/duitse staander.
Tijdens de bevalling lag ze te wachten onderaan de trap.
Uiteindelijk is de baby toch in het ziekenhuis geboren.
Toen we thuis kwamen reageerde de hond heel rustig op de baby en mij, terwijl ze mij gewoonlijk druk springend begroette. En toen de baby groter werd en we hem op een kleedje op de grond legden, deed ze altijd heel voorzichtig met hem. Ze heeft niet één keer op hem gestaan. We hebben er nog foto's van, hoe de hond heel lief tegen de baby aan lag op de grond. Hoe druk ze ook was, met hem was ze altijd heel voorzichtig.
Zo bijzonder hoe een hond dat aanvoelt.

[fieke]

Wat hebben we toch een lieverds he hoe ze dit kunnen aanvoelen
Je mag zeer zeker trots op je mannen zijn.

[AHofs]

Lief hoe ze dat aanvoelen! Je mag zeker trots op ze zijn

[laika]

[Kelsey en Lenka]

Leuk hé... Ze weten verdomd goed dat die kleine wezentjes helemaal niet tegen hun wilde zelf kunnen en ze passen zich aan! Ons Kelsey was wel kwaad op mij bij de eerste Ik had op voorhand ook een weekje ziekenhuis gehad, dus ze had me al een eind niet gezien en ze nam me dat precies kwalijk. Ze negeerde me compleet!!! Gelukkig was het na een paar dagen over, want ik had mijn schat zoooooooooooooooooo hard gemist!

[Susan78]

Wat een knappe Labbies he!! Super ras gewoon

[Charella]

Super!

[labbers]

Kan me voorstellen dat je super trots bent op je kerels..

[Bommel Achter 't Dijkje]

Super zoals ze aanvoelen wat kan en mag

[shadow2005]

Supergoed!