Phoe... Vandaag een week geleden. Het voelt alsof ik nog eens mijn lieve schat moet laten gaan. Al de hele ochtend beleef ik de momenten van vorige week opnieuw. Haar laatste wandelingetje, de rit naar de dierenarts, laatste knuffel terwijl ze het beseft, het slaapspuitje, dé spuit,...
Het besef komt precies nu pas ten volle tot zijn recht. Ons Kelleke is er niet meer...
En toch weet ik... hoe moeilijk de beslissing ook was, het was de juiste... Kelsey, meisje... Je blijft in mijn hart, waar je nu ook bent!
Sterven doe je niet ineens
Maar af en toe een beetje
En alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je
Het is je dikwijls zelf ontgaan
Je bent wat moe,
Maar op een keer dan ben je
Aan je laatste beetje toe.