We missen je zo,
Toen je in 2007 bij ons kwam, was je zo een cadeau

Anderhalf jaar geleden werden de epilepsie aanvallen te zwaar voor jou,
We bleven je trouw.
Met pijn in ons hart lieten we je gaan,
Het voelde als de juiste beslissing,al deed het pijn, we hadden alles gedaan.
We missen nog steeds je vrolijke zwiepstaart,
Al mepte je de glazen van tafel, of hing hij in de slagroomtaart.
Als we een blonde lab zien lopen, gaan onze harten weer open.
Amy is geen duo-penotti meer zonder jou, dag makker ik hou van jou we missen je
