De flexibiliteit van een hond.
Geplaatst: 16/07/14 08:12
Ik weet niet of dit de plek is voor dit verhaal, rakker is natuurlijk wel een senior en weet ook niet onder welke rubriek het anders zou horen.
Ik verbaas me in positieve zin over de flexibiliteit van Rakker. En wil daarom deze ervaring met jullie delen.
Toen wij rakker in huis namen waren we een gezin, met een aantal katten. Samenwonend in Dordrecht kwam het drukte makertje in huis. Mijn man werkte 20 uur en ik fulltime. Dus de zorg lag veel bij mijn man. toen paar keer verhuist, naar gallerei woning waar rakker snel gewend was dat ie eerst een stukkie moest lopen voor hij zijn behoefte kon doen. daarna portiek woning waar ik nu nog steeds woon.
4 jaar geleden sloeg het noodlot toe. Je zit rustig niets vermoedend op je werk. Je man is in het ziekenhuis omdat hij een bultje voelde in zijn lies. En dan...... Hij belt. en hij zegt: "ik heb voor 80% zeker kanker". Je wereld stort in, de grond wordt onder je voeten weggeslagen. Je voelt alsof je naar beneden valt. Je kan het eerst niet geloven!
Behandelingen volgen. Op dat moment heeft ie er nog weinig last van dus het leven gaat rustig verder. Alleen hij is bijna de hele dag thuis. werkt nog maar 2 uurtjes. Rakker raakt gewend aan minder alleen zijn.
Toen het goede nieuws na een half jaar, het is weg! maar zijn ijzer blijft schommelen. Hij werkt wel weer 20 uur. Rakker raakt ook daar weer makkelijk aan gewend. Wat een goede en slimme hond toch.
Dan slaat in 2012 weer het noodlot toe. Mijn man in het ziekenhuis. Kanker is weer terug. weer behandelingen. regelmatig ook opnames. Maar nu kan ie niks meer. En zeker niet met de hond uit. Rakker raakt ook snel gewend aan deze situatie. Hij weet dat ie pas uit kan als vrouwtje thuis komt. Maar wat een lol baasje is vaak thuis. Toch wordt rakker nerveuzer. Hij voelt de ziekte in mijn man en voelt dat ie zich niet goed voelt.
Helaas is het niet meer weg geweest en vorig jar juli kregen we te horen dat het niet meer te genezen was. hij was terminaal. Dieren voelen dat Rakker lag overal waar mijn man was en de onrust steeg bij me diertjes.Ook moeilijker luisteren en zo. Mijn jongste kat vrat de kabels op van de zenuwen.
Vorig jaar 9 augustus is mijn man in een hospice opgenomen. Rakker was al gewend vaker alleen door te brengen. Want mijn man lag vaak in het ziekenhuis en ik werk fulltime. Toen mijn man niet meer thuis woonde werd het voor de huisdieren opeens een stuk rustiger. 20 augustus is hij door middel van euthanasie overleden.
Ik verbaas me echt over hoe flexibel een hond is. Van vaak iemand thuis naar stukken minder iemand thuis. Rakker is zo snel en goed gewend. Hij heeft nergens last van. luistert goed. Heeft de rust in huis weer gevonden. En heeft er zeker geen last van dat ie vaker en langer alleen zit. Hij is echt meegegroeid in de nieuwe situatie.
Dit wilde ik even met jullie delen.
Ik verbaas me in positieve zin over de flexibiliteit van Rakker. En wil daarom deze ervaring met jullie delen.
Toen wij rakker in huis namen waren we een gezin, met een aantal katten. Samenwonend in Dordrecht kwam het drukte makertje in huis. Mijn man werkte 20 uur en ik fulltime. Dus de zorg lag veel bij mijn man. toen paar keer verhuist, naar gallerei woning waar rakker snel gewend was dat ie eerst een stukkie moest lopen voor hij zijn behoefte kon doen. daarna portiek woning waar ik nu nog steeds woon.
4 jaar geleden sloeg het noodlot toe. Je zit rustig niets vermoedend op je werk. Je man is in het ziekenhuis omdat hij een bultje voelde in zijn lies. En dan...... Hij belt. en hij zegt: "ik heb voor 80% zeker kanker". Je wereld stort in, de grond wordt onder je voeten weggeslagen. Je voelt alsof je naar beneden valt. Je kan het eerst niet geloven!
Behandelingen volgen. Op dat moment heeft ie er nog weinig last van dus het leven gaat rustig verder. Alleen hij is bijna de hele dag thuis. werkt nog maar 2 uurtjes. Rakker raakt gewend aan minder alleen zijn.
Toen het goede nieuws na een half jaar, het is weg! maar zijn ijzer blijft schommelen. Hij werkt wel weer 20 uur. Rakker raakt ook daar weer makkelijk aan gewend. Wat een goede en slimme hond toch.
Dan slaat in 2012 weer het noodlot toe. Mijn man in het ziekenhuis. Kanker is weer terug. weer behandelingen. regelmatig ook opnames. Maar nu kan ie niks meer. En zeker niet met de hond uit. Rakker raakt ook snel gewend aan deze situatie. Hij weet dat ie pas uit kan als vrouwtje thuis komt. Maar wat een lol baasje is vaak thuis. Toch wordt rakker nerveuzer. Hij voelt de ziekte in mijn man en voelt dat ie zich niet goed voelt.
Helaas is het niet meer weg geweest en vorig jar juli kregen we te horen dat het niet meer te genezen was. hij was terminaal. Dieren voelen dat Rakker lag overal waar mijn man was en de onrust steeg bij me diertjes.Ook moeilijker luisteren en zo. Mijn jongste kat vrat de kabels op van de zenuwen.
Vorig jaar 9 augustus is mijn man in een hospice opgenomen. Rakker was al gewend vaker alleen door te brengen. Want mijn man lag vaak in het ziekenhuis en ik werk fulltime. Toen mijn man niet meer thuis woonde werd het voor de huisdieren opeens een stuk rustiger. 20 augustus is hij door middel van euthanasie overleden.
Ik verbaas me echt over hoe flexibel een hond is. Van vaak iemand thuis naar stukken minder iemand thuis. Rakker is zo snel en goed gewend. Hij heeft nergens last van. luistert goed. Heeft de rust in huis weer gevonden. En heeft er zeker geen last van dat ie vaker en langer alleen zit. Hij is echt meegegroeid in de nieuwe situatie.
Dit wilde ik even met jullie delen.