Vorig jaar stond ik al in twijfel, zal ik wel of zal ik niet maar dit jaar zal onze kanjer er toch echt aan moeten geloven
Zeker nu ik er toch wel steeds iets meer bij stil ga staan, bv. bij de momenten zoals nu met de buurwoef op de camping, een blonde labrador maar 3 jaartjes ouder dan Bo en die flink veel last heeft van artrose en waarbij Bo dan echt nog een jonge god is. In vergelijking met Terra (van Tamara) waar Tamara en ik het dan ook wel eens over hebben.
Met de vele fietstochtjes waarbij Bo mij los vergezeld en waarbij hij dan ook echt een jonge god is die het heerlijk vind om mee te rennen, in moddersloten te springen, etc.
Maar toch.....toch wordt Bo dan morgen al 8 jaar oud, is er nog geen enkel grijs haartje te bekennen (wat ik stiekem dan eigenlijk wel heel erg jammer vind) en vraag ik mij zelfs zo nu en dan af hoe lang Bo mij nog op deze manier vergezeld met alle mega-leuke activiteiten
