Een avondmens op ochtendwandeling.

[Floortje Faun]

Ik ben een avondmens. Een rasechte. Het soort dat pas na de middag enigszins tot leven komt. Het soort dat vroeg opstaan als een ware marteling beschouwt. Het soort ook dat het voordeel van een ochtendwandeling niet kan inzien. Een zonsondergang is toch net zo mooi als een zonsopgang, schildert toch met dezelfde warme tinten? Nevel kan de velden ook ’s avonds met een magische mantel overdekken. En tegen de schemering aan geen gebrek aan rust en stilte. Dus waarom zou een mens daarvoor vroeg gaan opstaan???

En toch loop ik hier vandaag in alle vroegte. In het bos. Gedreven uit noodzaak (later op de dag niet meer mogelijk), niet uit vrije wil. Het bos is prachtig: het weelderige, frisse groen, de koele lucht helder gewassen door een nachtelijke regenbui, de bruin- en groentinten diep en stralend vanwege diezelfde regenbui. De zon die door de bomen schijnt, en ons verwarmt. Een blauwe hemel boven onze hoofden. De veerkrachtige grond onder onze voeten.
Bij een beek vliegt een reiger statig op, en cirkelt met langzame,, rustige slagen tussen de bomen rond. Op zoek naar een gat tussen het bladerdek, groot genoeg voor zijn lange, brede vleugels. Om zich uiteindelijk te settelen op een hoge tak vlak naast het pad. Voor mij de eerste keer dat ik zo’n lang lichaam op hoge stelten in een boom zie, en ik kijk gefascineerd toe. Hij vliegt weg en we vervolgen onze weg in dezelfde richting.
Een stukje verder pikt Doby een vreemd geurtje op. Aan zijn lichte borstel en het zachte duwtje met zijn neus tegen mijn hand, zie ik dat hij het niet helemaal vertrouwt. Ik vraag me af wat het zou zijn. Een vos? Een everzwijn? Beide komen hier voor, en vooral van die laatste zijn hier sporen in overvloed: omgewoelde paden (beetje onhandig voor de 2-benige wandelaar met niet meer helemaal waterdichte schoenen), kriskras door elkaar lopende V-vormige voetafdrukjes, beken die omgetoverd zijn in weldadige slijkbaden, smalle, uitgesleten paden tussen de bramen. We komen het niet te weten, en even verder ontspant Doby zich terug.
We slaan een hoek om, en zien een buizerd wegvliegen van zijn rustplek in de bomen. Traag klapwiekend vliegt de majestueuze vogel laag over een perceel jonge aanplant naast ons, mij de tijd gunnend de schakeringen in zijn verenpak te bewonderen.
We horen hem nog een tijdje korte, schelle kreetjes uitwisselen met zijn onzichtbare partner, de schorre, langgerekte roep van de reiger in de achtergrond.
Wat later komen we bij één van mijn lievelingsstukjes: een wat “verwaarloosd”, weinig begaan stuk met lang gras, een wirwar aan struiken en bramen naast, en (een beetje) op het pad, hoge bomen erboven, dankzij de veelvuldige regen aan beide zijden omzoomd door een klein, klaterend stroompje. Een twintigtal meter voor ons duikt een vos op uit de struiken, en draaft met zijn elegante zwarte laarsje en oranje bontjas rustig het pad over vooraleer hij ons opmerkt. Even kijkt hij ons aan, we zien zijn spitse snuit, zijn grote oren, zijn witte slab. Dan draaft hij rustig verder, en duikt aan de andere kant terug de bramen in, zijn wuivende, volle staart met het witte puntje het laatste wat we zien.

Tijdens het laatste stukje naar de auto doet een zacht briesje de bomen ruisen, en laat een rits twinkelende druppeltjes neerdalen. Onze wandeling zit erop.
Ik hef mijn modderige hond in de auto, en kruip achter het stuur met even modderige schoenen en natte broekspijpen. Innig tevreden rijden we terug naar huis. Ik kan maar één ding denken: “dat dit een prachtige wandeling was. En dat dit voor herhaling vatbaar is!”

[Charella]

Je omschrijft het echt heel mooi!

Gelukkig heb je toch nog genoten zo vroeg in de ochtend

[pebi]

zo mooi geschreven dat elke avond mens terstond een ochtendmens zou worden.

[wobbetje]

Er zit zowaar een poëet in ons midden... wat de ochtend al niet doet met een avondmens

Groetjes
Martine en Zabbo

[Floortje Faun]

Hartelijk bedankt voor jullie mooie complimenten!!!
Dit geschrijf van mij is nog pril, en ik zat er toch een beetje mee in dat ik overdreven had met bijvoeglijke naamwoorden en beschrijvingen. Dus: dank jullie wel!
Ik een poëet: goh, ik bloos er helemaal van!

[Floortje Faun]

Het was de eerste wandeling waarvan ik weer als vanouds genoten heb sinds het overlijden van mijn Caedlih...
Ik mis haar nog steeds, er vallen nog steeds regelmatig traantjes, maar ik geloof dat ik door het dal heen ben.
Vergeten zal ik haar nooit!!! Ze heeft me zoveel goede dingen bijgebracht!!!

[pebi]

mooi is dat he wat honden voor en met je doen.