weglopen

[Tarzan]

Tarzan is sinds we hem hebben al een paar keer weggelopen.
Onder andere 2x tijdens het fietsen met mijn man. Tarzan ging er als een speer vandoor in het bos. Hij is al twee keer door de dierenambulance thuisgebracht.
Gisteren heeft mijn zoon de deur open laten staan. En Tarzan is weer aan de wandel gegaan. Hij is opgevangen door mensen uit de buurt. Die liepen rond met hem aan de lijn op zoek naar zijn baasje.
Zodra hij de kans krijgt loopt hij de poort uit, en dan komt hij niet terug als we hem roepen. Hij kijkt dan om en draaft weg.

Herkent iemand dit?
Hoe kan ik Tarzan leren dat hij niet weg mag lopen?

[Tarzan]

Wat lastig is bij Tarzan: hij komt niet op commando omdat hij zo gehoorzaam is, maar omdat hij er voordeel bij heeft. Als andere opties aantrekkelijker zijn dan kiest hij daar voor. Aan de wandel gaan is leuker dan bij de baas komen.
Hij gehoorzaamt het commando 'kom' als hij er iets lekkers voor krijgt. Tijdens de wandelingen heb ik altijd brokjes in mijn zak, en dat weet hij. Op zich is dat wel effectief. In de eerste maanden dat we hem hadden liep hij met andere honden mee als die een andere kant opgingen dan ik. Momenteel loopt hij met mij mee als ik hem roep. Dan komt hij bij me omdat hij weet dat hij een brokje krijgt. Ik ben heel blij dat hij dat doet, maar hij doet het wel om de beloning.
In de eerste periode dat we hem hadden moest ik hem elke keer ophalen als hij achter andere honden aanging. Dat hoeft nu gelukkig niet meer. Maar het is en blijft een onafhankelijk typje, hij is niet in de eerste plaats op de baas gericht. Hij doet wat hij zelf in zijn kop heeft.

[Tarzan]

Tarzan is trouwens een herplaatser. We kregen hem toen hij net een jaar was. Zijn vorige baas heeft veel strijd moeten leveren om hem voor de puppycursus te laten slagen.

[Laboriginals]

Moeilijk om zo van een afstand en met beperkte informatie iets zinnigs te zeggen over jullie situatie. Mijn eerste gedachte is (maar misschien zit ik er helemaal naast).. die hond heeft nog onvoldoende binding met zijn mensen. Als ik het goed begrijp, hebben jullie hem nu bijna een jaar. Hoe is zijn eerste jaar geweest? Heeft hij goed kunnen hechten aan mensen? Of zat hij veel alleen en werd er weinig met hem gedaan, zodat hij geleerd heeft dat hij van mensen niet veel hoeft te verwachten om plezier te hebben? En wat doen jullie nu met hem? Hechting / binding krijg je door dingen samen te doen. Niet alleen maar wandelen of fietsen, maar door met hem te spelen en trainen, door hem uit te dagen om nieuwe dingen te leren. Dat kan van alles zijn: apporteertraining, kunstjes leren, behendigheid, het maakt niet uit. Door veel met hem bezig te zijn, richt hij zijn aandacht op jou en word jij de bron van alle plezier in zijn leven. Dan zal waarschijnlijk zijn overmatige interesse voor het buitengebeuren wel geleidelijk afnemen.
En tot die tijd zou ik zeggen: heel goed opletten dat hij niet kan ontsnappen en desnoods extra voorzieningen aanbrengen.

Hanneke

[HennyH]

Spirit kan er ook wat van maar gelukkig niet zomaar als er even een deur openstaat. Alleen als hij honden ziet dan wil hij er het liefste als een haas ervandoor om er heen te gaan. We werken er nog steeds hard aan en Spirit is inmiddels 4 jaar....

Ik had toen hij een jaar was een lange lijn van 10 meter achter hem aan slepen. Maar toen het een keer erg blubberig was had ik die lijn om mijn bovenlijf gebonden en dat ging gelijk mis. Hij ziet een hond en begint te rennen en ik was geen partij. Probeerde de lijn nog vast te houden met als resultaat dat ik gekneusde ribben opliep door de schok van de lijn. Toen heb ik hem chemisch gecastreerd en dat hielp wel een beetje. Alleen daar werd hij incontinent van. Dus ook geen oplossing voor de lange termijn. Vorig jaar heb ik een gedragstherapeut ingeschakeld omdat hij ook nog eens ruzie ging zoeken met andere reuen nadat hij eerst een paar honderd meter ervandoor ging. Heel onhandig allemaal. Maar de middelen die de GT ons aanreikte helpen wel een beetje maar de andere honden blijven interessant. Het is nog altijd extra goed opletten en op tijd aanlijnen want anders rent hij weer naar allerlei onbekende honden toe.

Maar misschien is het voor jou ook een idee om een gedragstherapeut in te schakelen want die kan je op de specifieke problemen helpen. http://www.honden-gedragstherapie.nl/alpha/
Je kunt altijd de site even bekijken. Succes ermee!!

[Tarzan]

Bedankt voor jullie reakties. Ik had afgelopen dagen geen tijd om te reageren, ik moest dit weekend werken.

@Laboriginals: wat jij zei over hechting herken ik wel. Tarzan is wel blij met ons, maar we worden door hem niet zo enthousiast begroet als de meeste honden dat doen bij hun mensen. Hij stelt zich wat afwachtend op. Verder was de hechting een punt van aandacht in het verslag van de puppycursus die hij heeft gedaan met zijn vorige baas. Er staat in dat er na verloop van tijd wel een band was tussen baas en hond, maar in het begin niet.
Ik weet niet precies hoeveel aandacht hij kreeg in zijn eerste jaar. Zijn vorige baas deed hem weg omdat hij te weinig tijd voor Tarzan had. Hij was wel erg gericht op het welzijn van Tarzan, en deed zijn best om een goede nieuwe eigenaar te vinden.

Ik heb het idee dat de band tussen Tarzan en ons nog steeds aan het groeien is. Het heeft lang geduurd, maar inmiddels komt hij 's avonds naast mij liggen op de bank, legt zijn kop op mijn schoot en kijkt me aan. Ik kriebel hem op zijn buik en hij gaat op zijn rug liggen. Dit soort dingen gaat hij steeds meer doen.
Verder komt hij mij wel begroeten als ik thuiskom, maar niet heel uitbundig. Hij komt wat aarzelend en afwachtend over. Ik bevestig zijn begroetingsgedrag met mijn stem en door hem te aaien. Ik laat merken dat ik blij ben om hem te zien. Bij een normale hond is dat andersom: die laat zien dat hij blij is dat hij zijn baas weer ziet.

[Tarzan]

@HennyH: op zich zou een gedragstherapeut best handig zijn, of een leuke cursus gaan volgen, maar dat is voor mij praktisch niet haalbaar. Ik heb geen rijbewijs. Mijn man en ik werken onregelmatig (in de zorg) en we hebben 4 kinderen. Die zijn wel behoorlijk zelfstandig (ze zijn 14, 16, 19 en 21), maar toch ben ik thuis wel nodig.
Op zich lijkt het me wel heel leuk om samen met de hond een cursus te volgen. Je bent dan zo samen bezig, helemaal op elkaar gericht, dat geeft iets speciaals tussen baas en hond.

'Leuk' om te lezen dat Tarzan niet de enige is die zijn neus achterna loopt... soms zie je honden die vanzelf op hun erf blijven, en dan denk ik: hoe doen die mensen dat toch??

[Tarzan]

Wat trouwens ook apart is aan Tarzan, dat is dat we hem zo makkelijk in de bench op kunnen sluiten. Hij protesteert nooit. Toen we hem pas hadden sloopte hij veel, dus hij ging in de bench als we weg waren. Hij zat daar soms wel een uurtje of 4. Als je rekent dat hij er 's nachts ook in zat, vond ik dat best heel veel uren op een dag. Maar hij gaf nooit een kik. Ik hoorde hem ook niet als ik weer thuiskwam, ik had hem misschien nog wel een paar uur kunnen laten zitten...

Nu hoeft hij, gelukkig, niet meer overdag in de bench. Ik voelde me er altijd schuldig bij als hij er in moest, maar ja, hij sloopte veel. Nu doet hij dat niet meer. Hij slaapt 's nachts nog wel in zijn bench, hij gaat meteen liggen als we hem er tegen een uur of elf in doen. Verder kan hij gewoon rondlopen in huis.

[esmoezie]

@

'Leuk' om te lezen dat Tarzan niet de enige is die zijn neus achterna loopt... soms zie je honden die vanzelf op hun erf blijven, en dan denk ik: hoe doen die mensen dat toch??

Misschien zijn er andere ervaringen, maar volgens mij is een labrador sowieso geen erfhond. Daar zijn ze te nieuwsgierig en dapper voor (als ik naar Keo kijk).
Om echt op het erf bij de baas te willen blijven is meer iets voor een herder of collie.
Maar, zoals ik al zei, misschien zijn er andere voorbeelden.

[HennyH]

@

'Leuk' om te lezen dat Tarzan niet de enige is die zijn neus achterna loopt... soms zie je honden die vanzelf op hun erf blijven, en dan denk ik: hoe doen die mensen dat toch??

Misschien zijn er andere ervaringen, maar volgens mij is een labrador sowieso geen erfhond. Daar zijn ze te nieuwsgierig en dapper voor (als ik naar Keo kijk).
Om echt op het erf bij de baas te willen blijven is meer iets voor een herder of collie.
Maar, zoals ik al zei, misschien zijn er andere voorbeelden.

Van de 6 honden die ik tot nu toe heb gehad waren er 2 redelijk betrouwbaar. De anderen waren/zijn te nieuwsgierig en de 2 bruintjes die we nu hebben zijn het meest ondernemend. Of dat komt omdat ze bruin zijn??? Yarra wil altijd iedereen begroeten want ze vindt zichzelf zo vreselijk leuk en dat wil ze delen Spirit is op andere honden gericht en rent ze het liefst op een afstand van honderden meters achterna of tegemoet.

[HennyH]

@HennyH: op zich zou een gedragstherapeut best handig zijn, of een leuke cursus gaan volgen, maar dat is voor mij praktisch niet haalbaar. Ik heb geen rijbewijs. Mijn man en ik werken onregelmatig (in de zorg) en we hebben 4 kinderen. Die zijn wel behoorlijk zelfstandig (ze zijn 14, 16, 19 en 21), maar toch ben ik thuis wel nodig.
Op zich lijkt het me wel heel leuk om samen met de hond een cursus te volgen. Je bent dan zo samen bezig, helemaal op elkaar gericht, dat geeft iets speciaals tussen baas en hond.

'Leuk' om te lezen dat Tarzan niet de enige is die zijn neus achterna loopt... soms zie je honden die vanzelf op hun erf blijven, en dan denk ik: hoe doen die mensen dat toch??

Bij mij kwam de gedragstherapeut tot 2x toe bij me thuis. Dat zou je dus kunnen doen en een stappenplan uitzetten hoe om te gaan met het probleem van Tarzan. Er zijn ook leuke boeken over spelletjes of oefeningen doen met je hond. Dat kun je gaan doen in je eigen tijd of samen met de hond en kinderen. Je zult zien dat Tarzan jullie steeds leuker gaat vinden!

[Laboriginals]

Als je geen tijd hebt voor een training of gedragstherapeut, kan je ook prima zelf aan de slag. Het belangrijkste is dat je een band opbouwt met Tarzan, dat hij aandacht voor jou krijgt en graag iets voor jou wil doen. Dat bereik je door veel leuke spelletjes met hem te doen. Op http://www.doggo.nl kan je heel veel informatie vinden over opvoeding en training. Dit artikel bijv. met filmpjes onderaan (http://www.doggo.nl/artikelen/opvoeding ... ijvend.php) , maar er zijn nog véél meer tips te vinden. Ook op YouTube zijn heel veel filmpjes te vinden van leuke spelletjes en truukjes om je hond aan te leren. Ook tijdens de wandeling kan je samen dingen doen. Laat hem zitten, terwijl jij iets verstopt, daarna mag hij het zoeken. Loop een ´behendigheidsbaantje´ samen over bankjes, boomstammen, slalommen om bomen heen, verzin maar iets. Leer hem het commando ´hoog´ of ´links´ of ´rechts´. Kortom.. maak plezier met je hond en zet hem geestelijk aan het werk door hem steeds iets nieuws te leren. Wedden dat hij volop aandacht voor jou krijgt en dat hij jou het leukste in zijn leven gaat vinden. Dan zal het wegloopgedrag waarschijnlijk ook een stuk minder worden

Hanneke

[Milou]

Een beetje een lang verhaal, hij moet dan ook in 2 berichten. Het is vooral een reactie op de voorgaande berichten.

Toen wij Olly kregen hebben wij hem geleerd dat hij in de winkel mocht lopen en op het aangrenzende erf, maar er niet buiten mocht komen. De erfgrens is aangegeven met een hek (die staat overdag altijd open) wat de parkeerplaats van de straat scheidt. Wij hebben hem dit aangeleerd door hem met ons lichaam, bij wijze van spreken, terug te duwen (om ervoor te zorgen dat hij uit zichzelf elke keer een stapje terug doet en wij de ruimte die hij geeft opeisen, zo weer terug de parkeerplaats op) en daarbij het commando terug te gebruiken. (Ik weet niet hoe ik het anders uit moet leggen) Als jonge hond ging hij nog wel eens op onderzoek uit en mijn vader stond er een keer toevallig naast te schoffelen, toen Olly de denkbeeldige lijn over ging heeft mijn vader hard met de schoffel op de grond geslagen en daar is Olly zo van geschrokken dat hij de denkbeeldige lijn niet meer over ging.

Misschien zijn er andere ervaringen, maar volgens mij is een labrador sowieso geen erfhond. Daar zijn ze te nieuwsgierig en dapper voor (als ik naar Keo kijk).

Wij hebben dus de ervaring dat een hond wel kan leren op zijn of haar erf te blijven. Zelfs wanneer andere honden langs liepen ging hij de parkeerplaats niet af.

Tarzan is sinds we hem hebben al een paar keer weggelopen.
Onder andere 2x tijdens het fietsen met mijn man. Tarzan ging er als een speer vandoor in het bos. Hij is al twee keer door de dierenambulance thuisgebracht.
Gisteren heeft mijn zoon de deur open laten staan. En Tarzan is weer aan de wandel gegaan. Hij is opgevangen door mensen uit de buurt. Die liepen rond met hem aan de lijn op zoek naar zijn baasje.
Zodra hij de kans krijgt loopt hij de poort uit, en dan komt hij niet terug als we hem roepen. Hij kijkt dan om en draaft weg.

Herkent iemand dit?

Tot Olly zich verder ontwikkelde en hij zijn neus achterna liep, op naar alle heerlijk ruikende teefjes in de buurt. Wij werden regelmatig door mensen gebeld of wij Olly kwijt waren en hij is twee keer door ons uit het asiel opgehaald. Dit was voor ons een reden om voor castreren te kiezen, hij was toen ongeveer 2 jaar. Hij had namelijk zoveel bewegingsvrijheid die wij hem niet af wilden pakken door hem binnen te houden, de hekken kunnen namelijk niet dicht i.v.m. klandizie. Gelukkig werkte het castreren, hij liep niet meer weg.

[Milou]

Verder komt hij mij wel begroeten als ik thuiskom, maar niet heel uitbundig. Hij komt wat aarzelend en afwachtend over. Ik bevestig zijn begroetingsgedrag met mijn stem en door hem te aaien. Ik laat merken dat ik blij ben om hem te zien. Bij een normale hond is dat andersom: die laat zien dat hij blij is dat hij zijn baas weer ziet.

Als wij bijvoorbeeld beneden kwamen dan kwam Olly ons kwispelend tegemoet, maar heel uitbundig was hij niet. Wanneer hij een aai kreeg vond hij het al lang goed en ging hij er weer vandoor. Hij begroette ons dus altijd, maar heel enthousiast en uitbundig was hij niet, hij vond het al snel goed. Ik vond dat niet erg. Ik vond het leuk dat hij door had dat je een tijdje weg was geweest, maar ik hoefde hem ook nooit weg te sturen wanneer ik zijn aanhankelijkheid zat ben (dat is dan weer goed voor mijn eigen schuldgevoel ). Ideaal eigenlijk.

Maar het is en blijft een onafhankelijk typje, hij is niet in de eerste plaats op de baas gericht. Hij doet wat hij zelf in zijn kop heeft.

Ik kan niet zeggen dat Olly echt op ons was gericht. Maar hij negeerde ons ook niet extreem. Wij konden wel merken dat hij ons zag als zijn ‘baas’. Maar aanhankelijk was hij niet. Wij noemden hem wel eens onze autistische hond. Hij vroeg zelden tot nooit om een knuffel en wanneer het knuffelen vanuit ons kwam, dan zag je hem denken: “Moet dat nou?” Maar hij liet het altijd toe en duurde het te lang, dan liep hij weg.

Wat trouwens ook apart is aan Tarzan, dat is dat we hem zo makkelijk in de bench op kunnen sluiten. Hij protesteert nooit.

Mijn broers en ik waren toen Olly bij ons kwam 8, 10 en 12. Ons is geleerd dat de bench een rustplek voor Olly was en wanneer hij daar in lag moesten we hem met rust laten, niet aan hem zitten, aanhalen etc. De fokker zei, als pup moet je hem soms in de bench doen om hem rust te geven, pups geven zelf niet aan wanneer ze rust nodig hebben en gaan gewoon door. Wat wij dan ook heel typisch vonden is dat wij de bench nog niet hadden staanof Olly lag er al in. We hoefden de deur nooit te sluiten, want hij lag er graag in. Is nooit een probleem geweest.

Wat lastig is bij Tarzan: hij komt niet op commando omdat hij zo gehoorzaam is, maar omdat hij er voordeel bij heeft. Als andere opties aantrekkelijker zijn dan kiest hij daar voor. Aan de wandel gaan is leuker dan bij de baas komen.

Tijdens wandelingen was hij bij het zien van andere honden wel eens Oost-Indisch doof. Volgens mij is dit heel ‘hondelijk’, gewoon doen waar hij zin in heeft, tijdens hij op tijd terug werd roepen voordat hij volledig met zijn kop bij de andere honden is. Dus schuldig voelen omdat hij in de bench moet lijkt me niet nodig. Misschien ligt hij er graag in.

[vanhaut]

Bo deed dat ook.. maar nooit bij mij .. alleen bij mijn man.. En als er loopse dames waren.. dan was hij ook wel eens weg..

Ik zou sowieso enorm oefenen met aandacht .. zorg dat JIJ zo leuk bent dat hij direct komt als je roept.. Eigenlijk als pup behandelen.. Ga weer op cursus !