Labradorforum

Het zal zeker nog wel een poos duren idd voordat je dit een plekje kunt geven. Maar geloof me, die dag komt ooit.
En ja voor Kayla zal het ook heel erg wennen zijn, maar gelukkig staan labradors wel om bekend om hun goede aanpassingsvermogen. Dus komt ook vast goed.
Ik denk wel dat het een goede uitlaatklep voor je is, Kayla. Met haar kun je toch lekker de hort op, lekker uitwaaien en genieten van elkaar.
Dat zal het gemis van je andere meisje denk ik toch wel ten goede komen, dan dat je nu helemaal geen hond meer had gehad.
Je hebt in ieder geval een hondje verlost van de pijn en bent niet zo egoïstisch geweest om maar door te tobben. Dat zegt heel wat over jou en je liefde voor dieren. Hopelijk put je daar wat kracht uit bij die gedachte.
Nogmaals, heel veel sterkte de komende tijd en een hele dikke knuffel voor Kayla (en neem er zelf ook eentje).

Ik dacht, kom laat ik eens kijken hoe het met Jayda gaat en dan zie ik tot mijn grote schrik dat het niet goed is gegaan.

Ik vind dat jullie een dapper en goed besluit hebben genomen. Ik wens jullie heel veel sterkte.

Heel veel sterkte toegewenst, je deed wat het beste was voor haar..

Inmiddels meer dan 2 maanden geleden, maar elke dag even in gedachten aan het babbelen met mn meisje.

Omdat ik geen foto's kon kiezen in het mapje met honderden foto's, heb ik ze allemaal maar af laten drukken. Er zitten ook foto's van Kayla bij en van hun samen.

Haar halsbandje met haar penning in haar liefste knuffelhondje liggen boven naast mijn bed. Haar urn staat nog in de buurt van het bureau, met een foto. Vlakbij een foto van mijn moeder. Als ik er langs loop zeg ik beiden gedag.

Bij de kleinste dingen kom ik haar tegen,
een bruine haar op een kleed, een kuil in de tuin die ik niet dichtgegooid heb, een boom met een duidelijk afgebroken tak, een schoen van mij die ik niet weggegooid heb nadat ze vakkundig de bandjes verwijderd had, streken van Kayla, de koekjes die ze zo lekker vond, de stoel in de woonkamer waar ze soms stiekem opkroop, de haak in mijn jas. Noem maar op, er zitten zoveel herinneringen en dan zie ik haar. Haar koppie, altijd onschuldig en oh zo blij als ze je zag.

Vandaag kwam ik iets onverwachts tegen, ik wist dat het ergens moest liggen.. ze had bepaalde speeltjes die ze niet met Kayla wilde delen... ze raakten spelenderwijs kwijt in de tuin. Tenminste dat dacht ik. De tuin heb ik meerdere malen doorzocht voor die dingen.

Ik was net de huiskamer door aan het speuren, morgen een weekendje weg en alles even een beetje aan kant. Dus ja hoor, naast de gordijnen achterin de kamer, half onder de kast:
1 kluifje, 1 knuffeltje, haar babywubba, een piepdingetje. Op een hoopje bij elkaar, vakkundig uit het zicht..uit haar puppytijd. Toeval? Ik weet het niet. Wie weet..

Kayla en Bo hadden niks in de gaten, ik heb het nog even laten liggen. Haar 'schat' blijft goed verstopt. Het is geen schat voor volwassen hondjes, nee het zijn herinneringen aan haar jeugd.

Gekke boef, je had me mooi te pakken. Hoe vaak heb ik niet met je de tuin afgezocht? Zelfs Kayla hielp vol overgave mee. Je hebt gelijk hoor meissie, dat zijn jouw speeltjes. Je zussie is er veels te groot voor. Mis je, kon je het weekendje maar mee he. In gedachten ga je mee en heel misschien, kan ik je daar ook zien. In de nacht als een mooi sterretje samen met mama.

Ach gossie, dat hoopje speeltjes
Moeilijk hoor
Je beschrijft het heel mooi Annemiek, ik lees alleen maar liefde voor dat kleine bruine meisje van je.
Sterkte

ik heb er een brok in mijn keel van annemiek

Echt heel emotioneel geschreven ja .

och meid, de tranen schieten in mijn ogen...
hoe dierbaar kan zo'n vondst zijn hè
geniet maar lekker van je weeknd weg, Jayda reist met je mee, waar je ook gaat

Zo zie je maar, telkens zul je haar tegenkomen, het zijn allemaal kleine seintjes die ze je geeft. Wij hebben net boven op het dakterras naar de sterren zitten kijken en weer kwam die grote gele ster voorbij. Eric heeft de verrekijker erbij gehaald, het is echt geen vliegtuig, maar volgens mij is het een seintje van die mooie lieve gele reu van me die ons laat weten zo dichtbij te zijn.

Jayda zou vandaag 1 jaar geworden zijn

Gisteren/vandaag had ik een slaapdienst op mijn werk en ik stond buiten. Het was donker, beetje bewolkt, maar aan de hemel was 1 sterretje precies tussen de wolken te zien. Het fonkelde een beetje en straalde prachtig. Ik dacht eraan hoe ze er nu uit gezien had, vast nog wat gegroeid en dat koppie zo heerlijk ondeugend en kroelerig.

Voor ik thuis kwam vanochtend ben ik langs de winkel gereden en heb wat lekkers gehaald voor Kayla en Bo-D. Een traktatie voor Jayda, om toch een beetje te vieren dat ze jarig zou zijn. Jarig is ze wel, maar zonder pijn en op een plek waar ze wel kan rennen, ravotten en vast veel lekkerdere hapjes te vinden zijn. Kayla en Bo hebben ervan genoten, en straks gaan we langs jouw favoriete plekjes in het bos.

Proficiat meisje, ik mis je!

Heel veel sterkte vandaag Annemiek blijft moeilijk he, geef je andere hondjes een dikke knuffel van me. Voor jou natuurlijk ook één

Pfffft, sterkte hoor, deze dag.
Het blijft moeilijk, hè.
Nu zit ik ook weer een potje te janken.

Wat enorm verdrietig , maar wel mooi dat Jayda nog even extra haar best heeft gedaan om te stralen daar in de hemel.
Veel sterkte deze moeilijke dag!

sterkte hoor,dit zijn moeilijke dingen altijd

Knuffies en sterkte!!!