Youri, mijn lieve oude mannetje vandaag ingeslapen.

[Leonie]

Lieve allemaal,

we zijn nu anderhalf week verder en weer die zaterdag meegemaakt waarin het in één keer zo slecht ging met Youri en je weet dit komt niet meer goed, dan die zondag, Moederdag, waar je 's-morgens die verschrikkelijke beslissing moet nemen omdat je hem niet nog een dag wil laten lijden. De afspraak maken bij een vervanger omdat je eigen dierenarts er niet is, Youri verteld dat we iets gingen doen wat we niet wilde gaan doen maar dat we het deden omdat we zoveel van hem houden. Hem uit huis gedragen, de tocht naar de dierenarts. Toen we daar aankwamen begonnen de klokken te luiden, ze luidden voor mijn lieve oude mannetje. Youri die kwispelend bij de dierenarts toch nog een stukje naar binnen liep, mijn altijd lieve en vrolijke bikkeltje! En dan.... afscheid nemen van het gene waar je zo vreselijk van houd. Vier keer keek hij me aan terwijl het slaapmiddel langzaam zijn werk ging doen. Ik zei hem dat hij moest gaan, moest loslaten en dat ik altijd bij hem bleef. Zo vaak had ik al met hem gepraat en alles had ik al tegen hem gezegd. Die ochtend zei ik dat tegen hem zonder tranen, ik wilde niet dat hij mij zo verdrietig zag voor de laatste keer. De dierenarts kwam terug en zei dat hij sliep maar het geluid in zijn keel van de benauwdheid ging maar door. Toen de definitieve spuit, de dierenarts kon de ader niet vinden en toen de spuit in zijn andere poot en toen hoorde je langzaam dat vreselijke geluid minder worden en kwam de rust. Maar met die rust was er ook een einde gekomen aan een lang en gelukkig leven van en met mijn lieve oude mannetje. Wat een geweldige hond hebben we gehad, 14 jaar en bijna 2 maanden, hij was de liefde van mijn leven!! Eens zullen we elkaar weer zien. Youri, "There is something of you in everything I love!"

Wow, wat heb je dat ontzettend mooi en heel erg liefdevol omschreven! Ik zit hier echt met tranen in m'n ogen, voor mij is het ook deels herkenbaar...!

Heel veel sterkte!!!

[bo]

Las net het verhaal.
Nog heel veel sterkte met het grote verlies van je mannetje youri.

[luna-flame]

Heel veel sterkte en wat een mooi gedicht heb je erbij geplaatst.

[Alice van Ginkel]

Woensdagmiddag (27 mei) even terug geweest naar de (weekend) dierenarts die Youri zondag 10 mei heeft laten inslapen. Ik moest er naartoe, ik denk omdat ik dit voor me zelf moet afsluiten of zo. Daar stond ik dan voor die balie en ik vertelde dat ik de dierenarts nog even wilde spreken omdat mijn lieve oude mannetje hier was ingeslapen maar dat ik eigenlijk ook niet wist wat ik precies kwam doen. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik weer terugdacht aan die zondag 10 mei toen mijn lieffie kwispelend hier naar binnen ging. De dierenarts kwam eraan en nam me mee precies in dezelfde kamer waar Youri zijn laatste adem had uitgeblazen. Hij keek me aan en vroeg: Om welke hond gaat het????? Ik was met stomheid geslagen en zei: O, U bent hem al vergeten??? We hebben toen even gepraat en ik ben maar weer weggegaan. Dat hij Youri al weer is vergeten, net 2 weken geleden, op Moederdag, op een Zondag, terwijl hij weekenddienst had. Voel me nu nog beroerder dan voordat ik er heen ging. Misschien had ik beter niet kunnen gaan, maar ik kom er nog wel eens langs op de fiets en dat heb ik nu in ieder geval weer een keer meegemaakt. Woensdagavond en donderdag aan één stuk door lopen huilen. Ik mis hem zo vreselijk!!! Ik doe echt mijn best, maar het lukt me niet! O Youri, waar ben je?
___

[Annamaria]

Dit is toch wel heel erg hard. Denk je het nog goed af te sluiten door er nog eens over te praten en is hij al vergeten door de dierenarts.(misschien omdat het niet je eigen was)
Dat je er nog wel eens langs komt is ook vervelend, zeker nu het zo is afgelopen. Nicky van ons is in de keuken overleden, dat was in het begin ook erg moeilijk om erdoor te lopen.
De toenmalige dierenarts heeft zijn praktijk aan de achterkant van een winkelcentrum en daar heb ik toch ook niet zo'n fijn gevoel over. Omdat ik denk dat hij niet alles voor Nicky had gedaan. Ik zit nu bij een andere dierenarts, waar ik wel een stukje voor moet rijden. Maar dat voelt beter zo.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd want het zal nog een hele tijd gaan duren voordat de scherpe kantjes er vanaf gaan.

[Rian]

Heel veel sterkte!

[Els]

Heel veel sterkte Alice!

[Aileen]

Woensdagmiddag (27 mei) even terug geweest naar de (weekend) dierenarts die Youri zondag 10 mei heeft laten inslapen. Ik moest er naartoe, ik denk omdat ik dit voor me zelf moet afsluiten of zo. Daar stond ik dan voor die balie en ik vertelde dat ik de dierenarts nog even wilde spreken omdat mijn lieve oude mannetje hier was ingeslapen maar dat ik eigenlijk ook niet wist wat ik precies kwam doen. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik weer terugdacht aan die zondag 10 mei toen mijn lieffie kwispelend hier naar binnen ging. De dierenarts kwam eraan en nam me mee precies in dezelfde kamer waar Youri zijn laatste adem had uitgeblazen. Hij keek me aan en vroeg: Om welke hond gaat het????? Ik was met stomheid geslagen en zei: O, U bent hem al vergeten??? We hebben toen even gepraat en ik ben maar weer weggegaan. Dat hij Youri al weer is vergeten, net 2 weken geleden, op Moederdag, op een Zondag, terwijl hij weekenddienst had. Voel me nu nog beroerder dan voordat ik er heen ging. Misschien had ik beter niet kunnen gaan, maar ik kom er nog wel eens langs op de fiets en dat heb ik nu in ieder geval weer een keer meegemaakt. Woensdagavond en donderdag aan één stuk door lopen huilen. Ik mis hem zo vreselijk!!! Ik doe echt mijn best, maar het lukt me niet! O Youri, waar ben je?
___

oh bah vreselijk Dat komt hard aan he?! Die vraag van de da "om welke hond gaat het?" Zo komt het bij je over dat het hem niets heeft gedaan om een hond te laten inslapen. Juist omdat het op moederdag is gebeurd dan zou je toch niet snel vergeten denk ik. Het is een dierenarts, misschien moet hij wel elke dag een of meerdere honden inslapen en daarom niet weet om welke hond het gaat. Leuk is het zeker niet voor je!
Ik hoop dat je snel een plekje kunt geven en met een lach terug kan denken aan youri zonder erg verdrietig te zijn. Al gaat dat wel even duren. Hij is toch meer dan 14 jaar bij jullie geweest!!
Ik krijg elk keer tranen in mijn ogen als ik jouw verhaal over youri lees! IK lees hoeveel hij voor je betekende en ik heb zelf een hond van bijna dezelfde leeftijd enz enz enz. Dus ik voel echt wel een soort band.

Schrijf maar lekker van je af! Je zult ons niet vervelen! Velen van ons begrijpen hoe je je voelt.

Dikke knuffel van ons!!

[saskia burghout]

ik weet niet wat ik moet zegen maar nogmaals heel veel sterkte met dit verlies

[Candygirl]

Hoi Alice,

Het heeft tijd nodig om dit verlies een plekje te geven. Neem die tijd ervoor. En blijf er over schrijven en praten, het helpt allemaal een beetje om het te verwerken.

[Berdien]

Lieve Alice, meisje wat een nare tijd maak je toch door. Je mannetje is vast op een hele mooie plaats maar jij mist hem zo vreselijk. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe.

[Alice van Ginkel]

Vanavond thuisgekomen, na een verjaardag. Youri stond ons dan al kwispelend op te wachten want hij wist dat we altijd wat voor hem mee hadden genomen. Ik mis hem zo erg!!! Ik mis die grote lieve kop met die mooie bruine ogen. Het is nu 3 weken geleden maar de tijd is voor mij stil blijven staan. Ik weet echt wel dat we alles voor hem hebben gedaan en dat het goed is zo maar de pijn om het verlies wil maar niet weggaan. Er is echt een stukje van mij met hem gestorven.

[Labradorreke]

Kan me goed voorstellen dat je 'm erg mist!
En zeker als je dingen doet waarna je dan terug thuiskomt in een leeg huis,
daar waar hij zoveel jaren was.
Ook al stond Frodo me na Seppe's dood op te wachten, toch miste ik ook Seppe. Maar... het heeft me wel enorm veel geholpen dat Frodo er was!
Misschien is dat op termijn wel een optie voor jou?
Om terug te gaan voor een kleine pup... of een asieldier.
Ze kunnen Youri niet vervangen! Maar.. ze brengen wel héél véél afleiding,
opdat jij je verdriet beter kan verwerken. Ze helpen je écht er door heen!

[Annemiek]

Zo moeilijk, zo'n gemis en de omgeving begrijpt er vaak geen bal van.

Voor jezelf staat de wereld stil, overal kom je herinneringen tegen en zie je hem in gedachten voor je staan.

Je bouwt zo'n band op met ze, dat kunnen anderen niet begrijpen.
We kennen ze door en door en zij kennen ons beter dan wij onszelf kennen.

Het gemis en de pijn blijft, daar kan ik niks aan veranderen. Het is moeilijk om aan de mooie momenten te denken.. dat is juist wat je zo mist. Iedere dag opnieuw. En bij die mooie gedachten komen de beelden voorbij die je soms liever verdringt. Het is te vers.
Met de tijd gaat het beter, dat zegt iedereen tenminste. Of dat zo is.. dat weet ik niet. Bij iedereen is dit anders en bij niemand is dit fout.

Het fijne is de mensen om je heen die het wel begrijpen en die ook, nadat iedereen het vergeten lijkt te zijn, nog begrijpen dat dit je wel bezig houdt.

Blijven schrijven hoor Alice. De tranen staan steeds in mijn ogen en ik zie Tinka weer voor me, die ook kwispelend bij de dierenarts mee naar binnen ging. Het gevoel van twijfel op dat moment..

Heel veel sterkte.

[GABBER]

lieve Alice,

wat vindt ik het toch allemaal vreselijk voor je. Ik ben ook even niet op het forum geweest, maar zie al je berichtjes.
Wat heb jij het zwaar, met je verdriet en het gemis van je allerliefste Youri.
Lieve schat, ik hoop zo dat het wat beter met je gaat, maar als ik je berichten lees, wordt ik zelf ook helemaal verdrietig!




M,n Manneke is heengegaan,
Wat een verdriet...wat een leegte,
hij is 14 jaar geworden
en toch kan ik het niet aan!
Hij was altijd om me heen,
gaf me liefde en was zo trouw,
altijd waren we samen,
ik voel me nu zo alleen!
hij sloot z,n oogjes in m,n armen..
heel vredig.....maar het doet zo,n zeer!
All pets go to heaven
even little dogs !!


Lieve Alice, heel veel sterkte nog de komende tijd, en tot mails

Liefs van sylvia en gabber