Zo is het maar net, het verdriet om het afscheid nemen van je grote vriend(in) blijft je je hele leven "achtervolgen". God, wat mis ik Youri, mijn lieve oude mannetje, nog elke dag. Als ik wakker word dan denk ik aan hem, ga ik naar bed dan gaat hij met me mee. Ik heb altijd gedacht als het eerste jaar maar voorbij is dan gaat het wel beter, dan heb je alles weer een keertje meegemaakt, maar nee, het gemis wordt alleen maar erger.
Eén ding is zeker, vergeten doen we ze nooit, liefde is oneindig!!!
