Pagina 2 van 2
Geplaatst: 06 okt 2010, 17:02
door renate
dat is wel schrikken zeg
Gelukkig is iedereen met de schrik weg gekomen en zijn er geen gewonden gevallen.
Wat is Co toch ook een gekke hond

Geplaatst: 06 okt 2010, 18:22
door milo
Sjee, da's schrikken..
Andersom verwacht je het sneller inderdaad, maar zoals de Dog Whisperer zegt: Eerst hond, dan ras!
( wijze les van vandaag, haha

)
Ik heb de riem altijd op een dergelijke manier dat ik hem direct los kan laten, wijze les voor mevrouw.
Ik vind wel dat ze heel emphatisch reageert voor haar situatie. Jammer ook dat je niet weet waar ze woont, dan had je nog een kaartje kunnen doen of zo.
Nou ja, fijn dat jullie het hebben kunnen uitpraten.
Geplaatst: 06 okt 2010, 18:22
door Miske
Zo wat een vervelende ervaring zeg; hopelijk doet Co dit niet nog eens!
Geplaatst: 07 okt 2010, 11:55
door stefmail
Wat een vervelende ervaring, dan is je dag idd wel bedorven.
Ook ik houd/hield idd de riem op de fiets zo vast dat ik direct kon loslaten (kwam ook wel mede door het feit dat Bo het wel eens in zijn kop haalde om in 1x de bosjes in te duiken als we aan het fietsen waren).
Wat betreft die staf en Co, het kan best zijn dat die staf signalen heeft uitgezonden die jij over het hoofd heen hebt gezien op het moment zelf. Ik weet natuurlijk niet hoe Co normaal gezien is maar dit zou wel een verklaring kunnen zijn

Geplaatst: 07 okt 2010, 16:09
door Wil enCo
He Tamara ,leuk dat je er weer eens bent meid.
Wat Co betreft, zo is hij altijd al geweest hoor,hij is niet het proto type labrador,behalve zijn uiterlijk dan

Hij is van eerst schieten en dan pas vragen wie bent U?
Daarom heb ik vorig jaar een implantaat laten zetten.Dat leverde weer een dikke luie plofkip op...
Het gaat al tijden heel goed ,hij luisterd ook echt heel goed,maar hij is heel zuinig op zn gezin (wij) daar komt niemand aan.
Ook geen pittbull.
Het was trouwens een heel leuk dier die pittbull of american stafford, er zat echt geen kwaad bij.
Ik hoop niet dat Co andere gevoelens heeft losgemaakt bij hem.
groetjes Wilma