Labradorforum

Ach arme wat een ellende zeg.

Maare ook al roepen er 400 man dat je hem moet laten gaan, als jouw gevoel aangeeft dat je bij hem moet gaan zitten en hij jouw geen pijn doet tijdens een aanval dan is dat toch prima.
Is het een gevaar voor jezelf is het wat anders maar ik zou er ook bijj blijven hoor.
Doe je bij een mens ook dus waarom niet bij een hond die al helemaal niets kan aangeven.

Och Bommel wat naar!
Sterkte!

het is inderdaad een heel naar gezicht
onze eerste hond(vuilnisbakkie) heeft het ook gehad weet niet meer de naam van de medicijnen maar het waren gewoon mensen medicijnen en hielpen goed maarja dat was wel al 35 geleden
sterkte meis

@ Saskia/Bernadette De laatste keer was 7 maart daarvoor 3 december,
@ laboriginals Bommel wordt 4 in juni...dat is toch nog jong? Of niet voor mijn gevoel is het nog een puber
Al is hij sinds de laatste aanval nog steeds niet helemaal hersteld.
@Kimmeding ik blijf ook lekker bij hem ik denk (al weet je het nooit) dat Bommel absoluut niet bijt al pas ik wel goed op maar zorg in ieder geval dat hij zich niet kan bezeren.
Vanwege zijn hartafwijking en ADHD wilde de specialist liever (nog) geen phenobarbital geven.

Allemaal bedankt voor jullie lieve woorden en advies

Arme Bommel wat een narigheid toch allemaal.

Lijkt me heel naar zo'n aanval te moeten zien.......Ik vind dat je er goed mee omgaat

Joy heeft op z'n 8e zijn eerste en tot nu toe de hevigste aanval gehad, 6 maanden later z'n tweede (al minder heftig dan de 1e) en toen weer 2 maanden later nog een (de minst heftigste van de drie) en sinds die tijd, nu al 10 maanden geleden, geen aanval meer gehad. Je zult begrijpen, wij duimen hier dat ze ook niet meer komen.
Joy krijgt geen medicijnen. Op advies van de DA mag ik tijdens de aanval niets zeggen en moet ik er voor zorgen dat hij niet op zijn tong bijt. Niets zeggen zorgt ervoor dat hij geen prikkels in zijn hersens krijgt waar hij op denkt te moeten reageren, zo komt hij eerder uit zijn aanval. De 1e keer wist ik niet wat hem overkwam en heb ik natuurlijk van alles tegen hem gezegd e.d. De 2e keer mijn mond gehouden en bij hem gebleven, dit restulteerde al dat hij er veel eerder uit kwam. Tijdens een aanval verliest Joy zijn ontlasting en schuimbekt en beweegt hij heftig. Maar als hij weer bij komt, merk ik niets van spierpijn of andere nare reacties. Hij is alleen (nog meer) aanhaliger dan anders.
En hoewel Joy al de 10 is gepasseerd is hij nog een hele energieke hond zonder pijnlijke gewrichten en zwemt nog graag een paar baantjes.

Ik hoop dat Bommel een volgende aanval bespaard blijft, maar krijgt hij er toch een dan zou ik toch proberen niets te zeggen en wel bij hem te blijven, het is de moeite waard om het te proberen, als Bommel hierdoor eerder uit zijn aanval komt en minder nare reacties aan overhoudt.

Maar wat ik dus eigenlijk met dit verhaal ook wilde zeggen, dat er de kans bestaat dat het best weer lang kan gaan duren voordat Bommel weer een aanval krijgt en ik zou hem dus zeker nog niet op medicijnen zetten, omdat deze nogal veel bijwerkingen geven.
Sterkte lieve Bommel!

Bommel Achter 't Dijkje schreef:@ Saskia/Bernadette De laatste keer was 7 maart daarvoor 3 december,
@ laboriginals Bommel wordt 4 in juni...dat is toch nog jong? Of niet voor mijn gevoel is het nog een puber
Al is hij sinds de laatste aanval nog steeds niet helemaal hersteld.
@Kimmeding ik blijf ook lekker bij hem ik denk (al weet je het nooit) dat Bommel absoluut niet bijt al pas ik wel goed op maar zorg in ieder geval dat hij zich niet kan bezeren.
Vanwege zijn hartafwijking en ADHD wilde de specialist liever (nog) geen phenobarbital geven.

Allemaal bedankt voor jullie lieve woorden en advies

Als ik dit zo lees, zou ik de medicatie nog maar een tijdje proberen uit te stellen. De aanvallen komen nog zo weinig frequent, wie weet verdwijnen ze vanzelf weer.
Er zijn ook aanwijzingen dat essentiële vetzuren kunnen helpen bij epilepsie. Even googlen, dan vind je er vast wel wat over.

Hanneke

Beterschap Bommel!

Ook Hunter heeft af en toe een aanval.
Ik praat ook met hem een troost hem, zeg dat het wel goed komt.
Vind het ook zo zielig en leef helemaal mee.Maar heb niet het idee dat hij er iets aan overhoud.Hij is alleen na die tijd wat verward en onrustig.(drentelen)

Ivy had ook epilepsie, wat rot om te zien hè.
Ivy liet alles lopen, verkrampen en kwijlen , helemaal van de wereld, maar ook zo eng met haar koppie heen en weer slaan, dat vond ik het engste, dat ze met haar koppie tegen de tafel of zo zou slaan.
Dus ze kreeg wel twee halfjes phenobarbital per dag.
Daarna zijn de aanvallen bijna weggebleven , gelukkig.
Ik hield haar ook zachtjes vast hoor, heel rustig aaien, heel zachtjes iets zeggen.
Daar werd ze toch rustiger van, felle lichten uit, tv enz, na de aanval dronk veel water en gingen we een heel klein stukje lopen.
Daarna ging ik , vlak bij haar zitten en liet haar lekker bijkomen.

Wel of geen medicijnen, moeilijk hè, de DA moet je daar toch in begeleiden, met overleg en onderzoek.
Heb je ook zo,n epilepsie dagboekje ?
Veel sterkte, het blijft zo akelig, ook al kan het meestal geen kwaad.

de eerste keer schrik je je dood,je bent zelf in paniek en de hond word er ook niet rustiger van want hij wilde elke keer opstaan om bij jou te zijn zeg maar

maar wij blijven ook bij hem,zeggen niks,aaien hem en dan word hij ook rustiger.Bailey laat zijn ontlasting lopen,ook al ben je net uit geweest
Bailey heeft ongeveer 4 aanvallen per jaar tot nu toe.Hij heeft ongeveer 4 jaar nu ook geen jaarlijkse inenting meer gekregen want dat schijnt ook niet goed te zijn voor honden die epileptie hebben

Ik was vorige week bij de DA voor de kennelhoest neusdruppel, zij vindt het ook beter om nu nog geen medicijnen te geven.
Het liefst zou ik ook geen vaccinatie's meer geven maar als Bommel in pension moet, nu toevallig aankomend weekend moet het altijd
We wachten af en hopen het beste

Vanuit hier een dikke smakkerd voor jullie. Misschien helpt het ietsjes?



Veel liefs van Alice.

Alice van Ginkel schreef:Vanuit hier een dikke smakkerd voor jullie. Misschien helpt het ietsjes?



Veel liefs van Alice.

ECHT WEL Thanks en een dikke knuffel van ons terug