Labradorforum

Zo is of was er ook een member hier op het forum die heeft zijn hond in laten schrijven als "meneer de bruin"...

Geweldig!

Geweldig zulke verhalen

Geweldig!

Het volgende gaat niet over een naam, maar over een commando.

Yara moet van mij altijd 'wachten' en 'zitten' voordat we een weg oversteken.
Toen ik nog in de 'trainingsfase' zat deed ik dat ook bij zandwegen in de bossen.
Zo was ik aan de wandel in de bossen en kwam bij een zandweggetje en Yara wilde gewoon doorlopen.
Op het moment dat ik nogal hard zeg 'wachten' komt er net een mountainbiker vanachter me aan.
Die man die vliegt me daar in de remmen en staat naast me stil. Yara keurig aan de andere kant van me.
Sorry meneer, maar het 'wachten' was voor mijn hond. Lachende zette de mountainbiker zijn tocht voort.

Tijdje geleden liep ik met alledrie bij de duinrand. Ze waren los en lekker aan het spelen. Ik was met mijn gedachten ergens anders.
In ene komt Nino naar mij toe en stoot zijn hoofd zachtjes tegen mijn hand, als of hij wilde zeggen:" Vrouwtje ik hou ook van jou" Dus ik zeg nogal hard: " Oh, wat ben jij een lekker ding"
Wat ik nog niet doorhad dat er voor mij een meneer van ongeveer 75 jaar liep, die zich aangesproken voelde en het wel zag zitten dat ik hem een lekker ding noemde

Wat brengen ze toch een hoop gezelligheid die schatten, ik ben een heel ander mens geworden door Jim, die ik vaak dikke of Aap noem mag wel gaan uitkijken als ik het zo lees. Jim is overigens superslank dus ik kan het ook niet echt uitleggen dan

Als ik met Jonna in haar hesje van de school loop en zij dus netjes moet doorlopen en niet overal haar neus in mag steken (lekker luchtjes snuffelen op de grond enz) zeg regelmatig: "loop maar door".
Met regelmaat kijken mensen me vreemd aan, alsof ik tegen hun zeg door te lopen, tot ze de hond zien, dan moeten ze vaak om hun eigen reactie lachen.

Met Bowie loop ik regelmatig in een gebied wat loslopende honden moeten delen met ruiters en fietsers.
Als er een fiets aankomt en ik zie dat Bowie dat niet in de gaten heeft roep ik naar hem: "let op, fiets".
Dan willen er ook wel fietsers in de remmen gaan omdat ze denken dat ik het tegen hun heb.

BeerBalou schreef: Soms moet ik echt eens leren dat andere mensen ook horen wat ik allemaal voor verhalen ophang tegen balou tijdens het wandelen.

Vandaag weer klassiek, hij had last van bananen in zijn oren (jawel, vijf jaar en nog steeds.... ) en ik riep dus heel hard "zeg, dikkont!!!" waar hij natuurlijk wel op reageert... en jawel... je raad het al, net op dat moment fietst er een beetje gezette dame langs die nogal gepikeerd naar me kijkt, zich omdraait met fiets en vraagt of ik het normaal vind om zo met mensen om te gaan.... met een heel verhaal over gewicht en asociaal gedrag ...

Mijn uitleg dat het voor de hond bedoeld was, kwam niet echt geloofwaardig over ... dus er bleef niets anders over dan het heeeeeeeeeeele verhaal maar aan te horen. En balou? Die zat natuurlijk inmiddels wél braaf naast me te wachten tot ik klaar was met praten met die "aardige" mevrouw.

Soms zul je ze toch ....
Heb jij zoiets wel eens gehad met een bijnaam?

Ja...Ja......en die arme hond maar de schuld geven, he
Nee hoor, grappig verhaal en heel erg toevallig dat deze mevr. op dat moment voorbij fietste
Blijkbaar had ze wel moeite met haar gewicht, dat zij zich de moeite deed om van de fiets af te stappen en een preek te beginnen.

Nino&Toosje schreef:Tijdje geleden liep ik met alledrie bij de duinrand. Ze waren los en lekker aan het spelen. Ik was met mijn gedachten ergens anders.
In ene komt Nino naar mij toe en stoot zijn hoofd zachtjes tegen mijn hand, als of hij wilde zeggen:" Vrouwtje ik hou ook van jou" Dus ik zeg nogal hard: " Oh, wat ben jij een lekker ding"
Wat ik nog niet doorhad dat er voor mij een meneer van ongeveer 75 jaar liep, die zich aangesproken voelde en het wel zag zitten dat ik hem een lekker ding noemde

Haha, Dorette, heb je direct de dag van zowel Nino als van die meneer goed gemaakt

t is ook erg als je hele verhalen tegen je hond houdt, die op dat moment bij je vriendin huis zit

Wel ongelooflijk hilarisch hoor.....
En de andere verhalen hier ook

De naam wobbe heb ik voor het eerst gehoord van mijn collega die iemand kende met een zoontje die ook Wobbe heette... nu is dat hier nogal een ongebruikelijke naam voor een mens om niet te zeggen "nooit gehoord". Maar ik vond het een geweldige naam voor een hond en toen ik dus 10 jaar geleden een labje kocht noemde ik hem WOBBE.
Een paar jaar laten was ik aan het wandelen in een bos toevallig in de buurt waar die mensen met dat jongetje Wobbe woonden.
Groot was dan ook mijn verbazing toen er achter mij mensen liepen met 3 kinderen en ik al een paar keer Wobbe had horen zeggen. Toen was mij wobbe nog een heel erg rondspringend manneke waar ik voortdurend tegen bezig moest zijn, maar op dat ogenblik durfe ik hem toch niet echt bij naam noemen, totdat die mensen met hun Wobbe dan gepasseerd waren.... ik vond het op dat ogenblik een beetje genant dat ik mijn hond Wobbe had genoemd.....

Hahahaha wat een mooie verhalen allemaal!
Ik ben dus niet de enige gelukkig!!!

Zo ken ik er nu ik erover nadenk nog wel een aantal met vergelijkbare namen en dergelijke reacties. Fantastisch om al jullie verhalen te lezen!

Haha super grappig verhaal! Je maakt soms de meest komische dingen mee met je lab idd:)

Ik heb wel zoiets gehad toen ik mijn tattoo liet zetten.
Toen had mijn tattooeerder de naam Dakota in zijn nek getatoeëerd(bleek de naam van zijn dochter te zijn) en ik heel leuk 'o mijn hond heet ook zo!' Gelukkig kon hij daar wel om lachen:D

Wat een leuke verhalen

hehe, nog nooit zoiets meegemaakt