Labradorforum

Ach, heel veel sterkte met het verlies van Mika.

Allereerst heel veel sterkte met het plotselinge overlijden van jullie meisje. Wat moet dat een schok zijn geweest.
Hoe ga je hier mee om, hoe verwerk je je verdriet? Tweeënenhalf jaar geleden hebben wij Youri, ons lieve oude mannetje in de leeftijd van iets meer dan 14 jaar moeten wegbrengen. Vanaf dat moment is er een stukje van mij met hem meegegaan. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, hij is nog constant in mijn gedachten. Het afscheid moeten nemen dat heeft er enorm bij me ingehakt. Ik weet ook niet meer goed hoe ik de eerste dagen ben doorgekomen. Wel weet ik dat ik eigenlijk constant op het forum zat omdat iedereen zo lief en begripvol was en daar heb ik zoveel steun aan gehad en nog steeds. Neem de tijd om te rouwen, dat heb je echt nodig. Wat ik erg moeilijk vind is dat ik, ondanks die 14 geweldige jaren, die laatste dag maar niet uit mijn hoofd kan krijgen. Ze zeggen dat het slijt, de pijn minder gaat worden maar ze zeggen niet wanneer.

Ook voor jou dit mooie gedicht:

Those we loved, don't go away,
they walk beside us, every day.
Unseen, unheard, but always near.
Still loved, still missed, still very dear.


Mika zal altijd in je hart voortleven, want liefde is oneindig.

Warme groetjes van Alice.

Veel sterkte met het verlies van jullie lieverd Mika.
Rust zacht lieve Mika.

veel sterkte

heel v eel sterkte Arlette...
bijna allemaal hebben we dit mee gemaakt,
bijna allemaal hebben we het gevoel gehad niet verder te kunnen, en bijna allemaal kunnen we wèl verder, omdat we lieve herrinneringen hebben van onze dierbare vriend.....

Heel veel sterkte met het verlies van Mika,voor mij is het bijna een jaar geleden dat ik mijn July heb moeten laten gaan.
Ze rust nu bij haar moeder die het jaar ervoor is overleden.
Wat mij troost gaf is dat ze geen pijn en ongemak meer zal hebben en fijn kan spelen met andere hondjes die hun voor zijn gegaan.
Kijk ook een bij de Rainbowbridge,blijf dit fantastisch vinden en het geeft mij troost.
Maar een ieder gaat er op zijn eigen manier mee om.
Een dikke knuffel voor jou van mijn meisjes en mij.

Veel sterkte

Heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies!

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte ook van ons.
We weten hoe het er inhakt.
Denk aan de mooie momententen en laat je tranen gewoon gaan doe ik ook.


Een labrador, een schat...
een lieverd verovert voor altijd je hart...
een tijd van leven en dan liefdevol gaan...
voor altijd in je hart....
voor altijd samen....
eens over de regenboogbrug...
liefde voelen, maatjes voor eeuwig en altijd!
Groetjes van ons en Bolton en Floyd en ons allerliefste engeltje Chester.

Heel veel sterkte!

Iedereen verwerkt het verlies op zijn eigen manier. Doe het vooral op je eigen manier en trek je niets van andere mensen aan! Doe het waarbij jij je goed voelt

Rust zacht lieve Mika...

Heel veel sterkte
Rust zacht lieve Mika...

Heel veel sterkte.

Ik denk nog regelmatig aan mijn eerste hondjes, Lady en Pebbles (en mijn kat en konijn), ik heb een apart kistje met daarin een paar foto's, wat kleine dingetjes die me aan hen doen herinneren. Hun intentingboekjes mja, eigenlijk dingen die waar ik zo nu en dan nog eens doorheen wil neuzen als herinnering

Hallo Martine,

Mika was, voor zover wij weten niet ziek, ik denk dat haar hartje ermee is gestopt die ochtend.

Ze was de avond ervoor al niet lekker, ze wilde haar koekje niet toen ze naar bed ging. De volgende ochtend heeft ze ook haar brokken niet opgegeten, maar wij dachten ze voelt zich even niet lekker. Ik zou met haar naar de dierenarts gaan die dag. Maar toen ik om 08.15 uur buiten kwam, lag ze dood op haar dekentje in haar ren. Mijn man had haar om 07.15 uur weer in de ren gedaan, omdat hij naar zijn werk moest. Hij had wel gezien dat ze zich niet lekker voelde, maar had geen idee dat het zo erg was. Een uur later was ze dood. Ze lag erbij alsof ze sliep, dus ik ga er maar vanuit dat ze niets heeft gemerkt.

Ik heb het er nog erg moeilijk mee, het is een groot gemis ook al hebben we nog een lieve labrador.

Gr. Arlette.

Heel veel sterkte!
Verwerken doet iedereen op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo.
Wat wij hebben gedaan toen Goldie overleden was: Ik heb samen met de kinderen een doos beplakt en versierd. Met mooi papier enz. In de doos hebben we allemaal spulletjes gedaan die ons aan Goldie deed denken.
Zijn halsband, foto's, kleurplaten die de kinderen voor hem hadden gemaakt toen hij ziek werd. Een dagboekje dat ik door de jaren heen had bijgehouden en een gedicht. En een plukje haar. Af en toe pakken we de doos en bekijken we het weer en komen er weer allerlei verhalen over hem boven.