Ik ben een single mom maar qua liefde van mijn huisdieren zit ik op de 1e rij!
Zo herkenbaar.
Ik zeg wel eens tegen Huub vent met jou heb ik geen vent nodig jij bent mijn grote liefde\vriend.
Mijn kinderen staan op 1 maar de dieren komen daar strak achteraan.
De liefde die ik voor Youri, mijn lieve oude mannetje, voel (nog steeds) is zo intens. Och, wat was ik gelukkig met hem!! Hij was de hond die ik altijd wilde hebben....het leek wel alsof we hem zelf gemaakt hadden of dat hij speciaal voor ons gemaakt was Als hij lekker op de bank lag dan kon hij me soms een hele tijd aankijken en als ik dan wat tegen hem zei dan kneep hij die bruine ogen van hem dicht...zo van...wat hebben we het goed, hé......ja, ik hou ook van jou.
Geen dag is hij uit mijn gedachten.....mijn allerliefste schat....
Ik zeg altijd Nootje (Noah ) en ik zijn 1! Waar ik ga is Noah, hij is het liefst de hele dag bij me (al kan hij niet altijd mee natuurlijk) Op mijn vriend is hij ook gek hoor maar hij hangt heel erg aan mij en ziet mij echt als zijn baasje. Als mijn vriend en ik aan het stoeien zijn komt hij me helpen, zo lief En voel ik me niet lekker of heb ik ergens pijn dan komt hij bij me, en andersom ook. We hebben al veel meegemaakt samen en hij is de allerliefste hond die ik me maar kan wensen, ja echt mijn beste vriendje
Noah
Zeg me dat je nooit weg zal gaan....
Dat kan ik je niet beloven.
Maar als je aan me denkt, zul je me zien...heel even, in de verte...
R.I.P Rebel en Nero, samen voor altijd in mijn hart...
Heel herkenbaar allemaal.
Een hond is mijn eigen ogen een gezinslid, voor mij zelfs zoiets als een kind. Het lijkt wel inderdaad zo'n oergevoel. Ik vind hem zo zuiver. Hij heeft echt mijn leven verrijkt. Ik kijk anders tegen dingen aan en heb leren genieten van kleine dingen. Ik kan ook uren naar hem kijken en soms krijg ik gewoon een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, omdat ik zoveel van hem hou. Het fijne is ook zo dat ze zoveel interactie met je kunnen hebben. Ze reageren op je stemming, op je emotie en op situaties. En ze zijn tevreden als ze bij je zijn.
Groetjes, Roy en Marjolein en een pootje van Max en Bob.
Heel herkenbaar, waar ik ga, gaat Koda, maar dat is 9 van de 10 keer omdat hij denkt dat die een koekje krijgt! Nee maar ook als ik ff op de bank ga liggen om bij te komen (ben chronisch ziek) is het net alsof hij het aanvoelt. Dan komt die bij me zitten, legt die zijn pootje op de bank en dan zeg ik dat die er bij mag komen liggen. Ben Koda echt heel dankbaar voor wat hij mij de afgelopen 6 maand al heeft gegeven, en denk niet dat ik hem ooit terug zou kunnen betalen, dus probeer ik het hem gewoon zo goed mogelijk te maken hier. Ik was toen we Koda kregen erg depressief, en helaas nu soms nog wel is. Ik durf niet te zeggen wat er gebeurt zou zijn mocht ik Koda niet gekregen hebben, echt een verrijking voor mij, maar ook mijn ouders en jongere zusje. Kan niet wachten om zometeen dat tevreden koppie weer te zien als die thuiskomt van de visite