Labradorforum

Haha, wat leuk geschreven! Heeeel herkenbaar...hier kwam Moos ook een keer in zo'n drafje de huiskamer binnen met jawel....een onderbroek...en jawel een huis vol visite

Huub schreef:Dat drafje herken ik niet.
Mijn bruine monster is meer van de sluiperdesluip en snel die mand in met mijn buit.
Dus ik hoor of zie het niet tot ik langs die mand loop en daar de (speelgoed) prinsessenhakjes van de kleine meid zie liggen.

Je moet gaan dichten !!
Voor mij zijn bekende situaties herkenbaar, het drafje en het gesluip.
Toen Max klein was kwam hij als een dolle langsgedraven als hij iets gejat had...totdat hij merkte dat wij hem dan betrapte. Wij zullen het nooit vergeten dat hij de woonkamer binnen kwam geslopen, stapje voor stapje en een lage houding, met een pak felroze libress in zijn bek

Wat leuk dat er zoveel reacties zijn en dat het iedereen zo bekend voorkomt!

Die strenge opvoeding... tja, het is niet mijn sterkste kant. Vooral niet als je het ergens wel grappig vindt...
Ik had al ergens in een andere topic gelezen over jouw ervaring, Merle, met die beha en het bezoek. Mijn eerste gedachte was dan ook: oh, oh, moet in het vervolg zorgen dat de deur van de wasruimte TOE is als er bezoek komt...

Bij navraag bleek hij al een tijdje een voorkeur te hebben voor mijn ondergoed (en dan steeds voor het meer genante ondergoed in plaats van de onschuldige sokken).
Zei mijn moeder: "En ik had er nog zo opgelet jouw spullen helemaal vanonder in de emmer te stoppen." Moeilijk, hoor, om dan streng te zijn.
Het is misschien geen boeketje bloemetjes, maar qua gevoel van waardering (dat hij me graag ziet, bedoel ik) komt het in de buurt. Of ben ik nu echt rijp aan het worden voor het gesticht?

We houden hem wel in de gaten, het zou niet het eerste, in onze ogen absoluut oneetbare, voorwerp zijn dat hij naar binnen speelt. Stel je voor zeg: mag je dierenarts je onderbroek uit je hond gaan halen... qua rode wangen ervaring kan dat tellen...

Aldinne schreef:
geweldig verhaal, je moet een boek gaan schrijven als je zo mooi kunt vertellen..

Hartelijk bedankt voor je prachtige compliment!!!
Dit geschrijf van me is een pas ontdekte hobby, wie weet heb ik ooit genoeg materiaal én moed verzameld om die stap te zettten...

Floortje Faun schreef: Dit geschrijf van me is een pas ontdekte hobby, wie weet heb ik ooit genoeg materiaal én moed verzameld om die stap te zettten...

Nou, materiaal krijg je denk ik wel genoeg met zo'n labberd....en de moed moet je maar gauw verzamelen, tis echt geweldig leuk om te lezen!!

kristies schreef:haha ! Herkenbaar verhaal. Hier ook een drafje ( alleen als hij denkt dat ik het niet door heb ) .. ik herken het zelfs als ik boven ben aan zijn manier van lopen of hij iets ergens vandaan gejat heeft.
Als ik in de buurt ben en hij de kans groot acht dat ik hem zie dan wordt het ineens sluipstand... kop naar beneden.. maar die staart verraad hem... die kwispelt dan zo ongeveer van zijn billen af..

Ook dat koppie naar beneden ja !

ilseF schreef:

Floortje Faun schreef: Dit geschrijf van me is een pas ontdekte hobby, wie weet heb ik ooit genoeg materiaal én moed verzameld om die stap te zettten...

Nou, materiaal krijg je denk ik wel genoeg met zo'n labberd....en de moed moet je maar gauw verzamelen, tis echt geweldig leuk om te lezen!!

Dank je wel!!!
Ik denk dat ik maar eens een poging waag. Ik heb toch tijd genoeg én vind het ontzettend leuk. Blijkt er geen enkele uitgever geïnteresseerd, heb ik nog steeds een heleboel leuke herinneringen op papier.

Ik houd jullie in elk geval op de hoogte van Doby's streken.

Oehhhhhhh, dat drafje!! Hier nog zo'n monstertje..........
Staart omhoog, triomfantelijk lopen en wat doe jij, baas??

Sneller dan het licht pikt hij iets van de salontafel. Bijna altijd winnen we met een speeltje, behalve...................vanavond!!!
Daar ging hij met de tv gids!

We konden gek doen wat we wilden, maar dat versnipperen he..............oeh dat is zo gaaf!!! OK, weer op tafel, want hij moet het leren..........Raden jullie het al????