Ik dacht dat ik al het één en ander gewoon was door Wobbe... want hij was een ongelooflijke lieverd maar ook een geweldige lomperd... bulldozer type... maar Zabbo is zoooooo ontzettend sterk.... ik snap dus nog altijd niet dat gisteren mijn schouder niet uit de kom was... heb vandaag wel een heel stijve arm... vervelend nu weer om hem te corrigeren...Floortje Faun schreef:
Ik zag het zo voor me.
Toen ik nog aan het rondbellen was naar fokkers, kreeg ik van eentje te horen: "Je weet toch wel dat labradors lompe honden zijn???"
Nou, nou, volgens mij viel dat behoorlijk goed mee: ik had er nog maar net eentje verloren die, hoe zot ze ook deed, hoe wild we ook speelden, de voorzichtigheid zelve was.
Heb ik even ogen getrokken met Doby: als die in een zotte bui was, stormde hij je in volle vaart tegen je op. Het heerschap leek het nog een spelletje te vinden ook. Nu weet hij gelukkig dat ik dat niet zo fijn vind (al snapt hij vast nog steeds niet waarom...)
Ondertussen ben ik er ook al goed achter dat zijn remmen het gewoon niet zo goed doen én is bij hem de frank gevallen dat ik het niet zo fijn vind als hij in volle vaart tegen me opvliegt. Dus hebben we een compromis gesloten: als ik hem roep, strek ik mijn armen niet meer uit om hem op te vangen, en hij mikt niet meer op mij, maar sjeest vlak langs me heen met zijn krakkemikkege remmen.
De laaghangende kont doet me wel heel erg vermoeden dat jouw Zabbo het een ontzettend leuke oefening vond.
Kan hij echt niet los? Doet vaak wonderen voor hun gedrag.
Doby hier weet dat hij aangelijnd wordt als zijn oren het niet doen, hij had snel door hoe hij dat moest vermijden.
Snel in de tegenovergestelde richting stappen, heeft ook een magisch effect. Zelfs als hij in volle vaart vooruit sjeest en je denkt dat hij je onmogelijk kan zien.
Ik heb het bevel "kom" nog nooit aan de lange lijn of in de tuin geoefend met een hond. En laat logeerhonden meestal wel na een dag of 5 los lopen.
Heeft tot nu toe altijd goed gewerkt.
Wat is het wennen, hé: als je nog maar net afscheid hebt moeten nemen van een hondje die als het ware je gedachten kon lezen en waarbij bevelen een overbodige luxe waren? En nu weer helemaal opnieuw beginnen moet?
En nee ik durf hem niet los te laten... want ik wéét wat voor plank hij voor zijn kop krijgt... hij crost gewoon achter hetgeen hij ziet aan en hoort niks meer... maar ondertussen is hij méters ver en zo ben je hem gewoon onherroepelijk kwijt....
ik ben al eens met hem naar een grote losloopweide geweest (die is omheind) en hij luisterde geen bal hoor... hij zag mij gewoon niet stáán !
Er waren toen ook andere hondjes natuurlijk....
van Max en een 
van Luna, Doran en Zinzi
En het is zo zoals je zegt: hij komt bij die hond en opeens gedraagt die hond zich weer als een engel 
en hoe dit gedaan heeft, blijft een groot raadsel. 
