Labradorforum

Hier altijd blije mannen als ik thuis kom en dat terwijl ze me bijna de hele dag zien

Niet opdringerig maar wel flink kwispelen

Ik zou het ook echt niet leuk vinden als ze niet eens blij zouden zijn me te zien

Buiten kijken ze niet eens naar andere mensen of ze moeten ze al kennen, als er bezoek komt zijn ze ook wel blij maar anders.

Hier gelukkig 4 hele blije hondjes als ik thuis komt, niet alleen de staart kwispelt, de hele kont kwispelt

Ik zou me toch afvragen of ze wel gelukkig zijn als ze dat niet zouden doen

Ook hier worden ze niet meteen aangehaald, eerst m'n ding doen, dus of het daar nou aan ligt? Alleen met boodschappen mogen ze soms helpen die naar binnen te dragen, maar anders wachten ze ook maar tot ik klaar ben om ze te begroeten.

Allard schreef:Oh hier hebben we ook een nuchtere labrador. Thuis komen is leuk. Maar hij springt niet 3 meter dertig de lucht in.

Hahaha.
Boris is altijd al zo geweest, hij heeft het prima naar zijn zin, wordt als eerste altijd geknuffeld, krijgt megaveel aandacht, wordt flink uitgelaten etc, etc...maar springt is gewoon geen gat in de lucht als we thuiskomen.
En gelukkig is hij volgens mij zeker hoor!

Jaaa dat kwispelen met de hele kont is zeer herkenbaar! Zo grappig is dat. Flits kan z'n geluk niet op als ik eraan kom. Hij ziet me vaak al aankomen en dan staat ie te springen voor de achterdeur. En dan is ie echt dolgelukkig.
Maar verder is het een super rustig hondje. Dus als we naar het bos gaan of wat dan ook dan wordt ie nooit druk en hobbelt gewoon mee naar de auto. Dus ik denk niet dat het rustig zijn van aard er iets mee te maken heeft dat je hond niet of nauwelijks reageert op jouw thuiskomst.
Zolang Flits maar bij mij kan zijn is hij super rustig en windt zich nooit op. Maar als ik er niet ben en ik kom weer dan laat hij zelfs z'n lekke gevulde kong of een bullepees waar hij op aan het kauwen is links liggen en komt direct op mij af. Die snack vergeet ie gewoon tijdelijk en gaat weer knabbelen als het begroeten klaar is.

Boris is altijd wel blij als we weer thuiskomen.
Als ik gewerkt heb staat ie altijd bij de achterdeur en begroet ie ons zeker.
Maar als ik 's morgens te vroeg naast zn bed ( lees mand of bank) sta dan sluit hij de luikjes weer net zo hard hoor.
En als ik thuiskom van een boodschap en meneer ligt lekker te snurken dan blijft ie rustig liggen, dan heeft hij géén zin om alweer op te staan en me te begroeten.
Als de kinderen 's avonds naar bed gaan dan weet meneer het precies: dan is het knuffeltijd en kruipt ie lekker tegen me aan op de bank.
Ik denk dus dat het karakter wel degelijk meespeelt.
Hij is absoluut geen dooie mus maar wel heel rustig.

Ik heb geen idee of het karakter meespeelt.
Want Flits is in huis ook super rustig, als pup ook altijd al geweest. Hij slaapt eigenlijk de gehele dag, we doen ook nooit veel bijzonders in huis. Hij krijgt wel aandacht ofzo, maar meest van de tijd ligt hij gewoon te slapen. En hij blijft ook altijd slapen/liggen als er andere familieleden (of bezoek) in huis komen. Dus het is niet zo dat hij iedereen als een gek wil begroeten, integendeel. Want op zo'n moment ligt hij bijvoorbeeld bij mij in de buurt en dan gelooft ie het allemaal wel. Maar als ik weg ben geweest en ik kom thuis, hoe diep hij ook slaapt, hij komt direct naar me toe en wil alleen maar bij mij in de buurt zijn.
Dus tsja..ook hier een hondje met een super rustig karakter die in huis alleen maar slaapt.
Dus waar het verschil dan in zit?
En vooral omdat sommigen ook aangeven dat hun hond wel enthousiast doet als ze bijv. een buurvrouw ofzo zien. Dat vind ik wel typisch. Waarom wel vrolijk naar een redelijk onbekende toe en waarom niet bij de baas?
Hier is het juist andersom.

@lunatic: tja, ik vind dat soms ook niet leuk.Maar: als ik thuiskom met een fiets vol boodschappen dan sleurt Co gewoon een hele zak aardappelen van 5 kilo naar binnen, EN de rest van de boodschappen!

Co weet het precies!de diepvries spullen naast de vriezer!En de pakjes macaronimix voor het aanrecht.
Alles word netjes in de keuken neergelegd.
Dat is Co. geen geknuffel, geen gekwispel, Geen klef gedoe. haha

Dat is zijn manier om te laten zien dat hij toch wel een heel klein beetje veel gek is op (hoeheetzeookweer) Wil!

tja zo is Co nu eenmaal.

Ik herken het ook. Tara kan ook gewoon op de bank blijven liggen en na een paar minuten pas opstaan om me even te begroeten. Ze kwispeld wel wat met haar staart maar niet meer als dat. Ik zou het wel leuk vinden als ze iets enthousiaster was maar ach.. Is echt haar karakter denk ik. Ze is ook niet iemand die gelijk naar de deur sjeest wanneer ik de riem pakt. Ze is altijd al zo nuchter/rustig geweest wel merk ik als ze wat langer alleen is geweeest dat ze meer om aandacht zeurt. Ze loopt dan de hele tijd achter je aan, komt met knuffels aanjouwen enz. Maar nou steeds geen grote begroeting

Ik herken dit ook en vraag me al heel lang af, waarom ze niet met haar staart kwispelt, als ze mij ziet. Net of ze helemaal niet blij is. Ik heb het nu over Bieke. Ze gaat gewoon midden in de kamer zitten kijken. Ze houdt ook niet van geknuffel enz.
Als er andere mensen komen, reageert ze heel anders. Dan kwispelt ze wel met haar staart. Ze speelt ook nooit in huis. Ook niet met andere honden, als ze los loopt.
Yentl daarentegen kwispelt zowat haar staart eraf. Die loopt meteen een knuffel te zoeken en loopt daar trots de kamer mee rond. Bieke blijft dan gewoon zitten en kijkt er naar.
Maar als ze los mag, dan herken ik haar niet terug. Dan wil ze haar waterdummy hebben, die ze dan de hele wandeling in haar bek houdt.
Ze wil dan ook dat ik die in het water gooi. Ze let dan heel goed op me en wijkt geen moment van mijn zijde.
Andere honden lopen meestal te rennen, Bieke niet. Alleen met Yentl wil ze wel eens een sprintje trekken.
Verleden week zag ik voor de eerste keer haar staart even een keertje naar links en rechts gaan. Tjonge, wat was ik daar blij mee.

Nelleke 50 schreef:Zelf denk ik dat het vooral komt omdat ik haar vanaf het begin niet als eerste heb begroet bij thuis komst. Vooral 's morgens heb ik daar niet zoveel zin in. Ook als ik met boodschappen thuis kom, moet ze aan de kant omdat ik eerst op wil ruimen.

Dit zou inderdaad wel eens de reden kunnen zijn. Ik herken het van mijn moeder: die is ook zo.
Doby was in het begin altijd enthousiast als ze thuiskwam, maar ik merk dat dit veel verminderd is. Hij probeert het wel nog, maar je ziet aan zijn snoetje dat hij teleurgesteld is dat er weinig tot geen reactie komt van haar.
Ze merkt het ook vaak niet als Doby haar gedag komt zeggen, zo druk is ze bezig.
Met Caedlih was dat hetzelfde. Zij begroette mijn moeder uiteindelijk niet meer.

Mijn vader geeft ook geen knuffel, maar wel regelmatig een paar picnicjes als hij thuiskomt. Ook hij krijgt niet de meest enthousiaste begroeting, je ziet zo dat het meer om de koekjes gaat.

Ik geef wel altijd meteen een uitgebreide knuffel, ga er zelfs voor op de grond zitten.
En ik krijg dus wel altijd een enthousiaste begroeting.

lucievd schreef:Ik heb geen idee of het karakter meespeelt.
Want Flits is in huis ook super rustig, als pup ook altijd al geweest. Hij slaapt eigenlijk de gehele dag, we doen ook nooit veel bijzonders in huis. Hij krijgt wel aandacht ofzo, maar meest van de tijd ligt hij gewoon te slapen. En hij blijft ook altijd slapen/liggen als er andere familieleden (of bezoek) in huis komen. Dus het is niet zo dat hij iedereen als een gek wil begroeten, integendeel. Want op zo'n moment ligt hij bijvoorbeeld bij mij in de buurt en dan gelooft ie het allemaal wel. Maar als ik weg ben geweest en ik kom thuis, hoe diep hij ook slaapt, hij komt direct naar me toe en wil alleen maar bij mij in de buurt zijn.
Dus tsja..ook hier een hondje met een super rustig karakter die in huis alleen maar slaapt.
Dus waar het verschil dan in zit?
en waarom nietEn vooral omdat sommigen ook aangeven dat hun hond wel enthousiast doet als ze bijv. een buurvrouw ofzo zien. Dat vind ik wel typisch. Waarom wel vrolijk naar een redelijk onbekende toe bij de baas?
Hier is het juist andersom.

Graag wilde ik reageren op Lucievd. Maar het lukte niet zoals ik wilde.
Dan maar even zo.
Het verbaast mij ook wel dat ze zo op vreemden is. Ik dacht ook dat dat een beetje labrador- eigen is. Ik denk dat andere rassen daar minder last van hebben?
Ga proberen of ze ook met de boodschappen kan helpen.

Vraagje: Ben jij zelf wel gediend van een enthousiast onthaal?
En als je binnen bent, boodschappen staan in de keuken, begroet je hem dan wel gezellig?
(in mijn geval wacht Joep tot ik evt mijn handen vrij heb en daarna is hij aan de beurt waar ik ook wel even tijd neem om hem zijn begroeting te ontvangen en vice versa te laten blijken dat ik ook blij ben om hem weer te zien)

Max en Bob zijn altijd blij als wij thuiskomen. Ze laten het wel allebei op hun eigen manier blijken. Max is niet echt aanhankelijk en na een aantal keer aaien, gaat hij vlug een speeltje halen en komt hij terug. Bob is echt een knuffelkont en kan zeker 10 minuten met je knuffelen. Max is daarnaast ook een lab met een overactieve staart. Hij kwispelt hem bijna van zijn kont af

Bob kwispelt ook, maar op een andere manier.
Bezoek vinden de heren helemaal geweldig. Het liefst wordt het bezoek omhelst

Ze lijken dan meer blij te zijn. Ik vind dit niet zo heel vreemd, want Roy en ik zijn vanzelfsprekend en bezoek zijn zij gewoon iets minder vaak.

dinodap schreef:Vraagje: Ben jij zelf wel gediend van een enthousiast onthaal?
En als je binnen bent, boodschappen staan in de keuken, begroet je hem dan wel gezellig?
(in mijn geval wacht Joep tot ik evt mijn handen vrij heb en daarna is hij aan de beurt waar ik ook wel even tijd neem om hem zijn begroeting te ontvangen en vice versa te laten blijken dat ik ook blij ben om hem weer te zien)

Niet altijd, ze kijkt me vragend aan [ gaan we wandelen?] en als ik haar dan aan haal loopt ze vaak weg.

Labradorforum

Niet blij