Heb je al eens geprobeerd om haar
ander gedrag in de plaats aan te leren? Zodat ze wel kan aangeven wat ze wil, zonder dat het voor jullie irritant/dwingend wordt? En ze niet het gevoel heeft dat piepen de enige manier is?
Doby bv. heeft een tijdje de neiging gehad om drammerig te zijn met zijn voorpootjes. Mijn moeder heeft hem geleerd om een pootje te geven voor een koekje, en toen sloeg meneer daar nogal in door. Zodra hij wilde spelen (en dat is vaak), kreeg je een poot, eerst nog voorzichtig, maar bij negeren steeds nadrukkelijker en met gebogen teentjes (zodat je de nagels in je vel krijgt...). Negeerde je hem nog steeds, kreeg je 2 poten, en vervolgens een hele hond.
Ik heb hem nu geleerd om me met een bepaalde uitdrukking aan te kijken als hij wil spelen. Dit heb ik gedaan door alleen dan op zijn speeluitnodiging in te gaan. Het was een uitdrukking die hij uit zichzelf uitprobeerde, en die ik leuk vond.
In het begin ging ik er steeds op in (belangrijk als je iets wilt aanleren), nu niet meer. Maar ik reageer er wel nog vaak genoeg op om het te "onderhouden". En eerlijk is eerlijk... het is een uitdrukking die ik moeilijk kan weerstaan. En spelen doe ik graag.
Heb ik geen zin, is zijn vraag makkelijk te negeren. En hij weet ondertussen wel dat het geen zin heeft om dan te blijven kijken. Dat er dan niets anders op zit dan alleen te spelen, of te slapen.
Ik denk niet dat jullie hond persé ongelukkig is bij jullie, of geen hond is om enig-hond te zijn. Maar misschien heeft ze wel meer energie dan jullie denken, en daardoor meer nood aan beweging/spel.
Wij hebben met Doby gemerkt dat het beter is als we 3x per dag een stevige wandeling maken, in plaats van 2x. En dan heb ik het dus op het opdringerig zijn in verband met het willen spelen. Die derde wandeling vindt nu plaats op een moment dat hij het lastigst was.
Wel vinden alle wandelingen hier op een vast uur plaats, Doby heeft dus geen reden om erom te zeuren. Ten eerste omdat hij weet dat hij die wandelingen wel zal krijgen, ten tweede omdat hij weet dat zeuren niet helpt.
Met de poes hebben we iets soortgelijjks meegemaakt. Ik had haar geleerd om te miauwen wanneer ze naar binnen/buiten wil. Handig, toch? Eigenlijk hetzelfde als het gepiep bij jullie begonnen is.
Helaas duurde het niet lang of we werden allemaal knettergek van een poes die de hele dag door aan het miauwen was. Om de 5 minuten wilde ze wel ergens anders heen. Reageerde je niet meteen, werd het luid, kwaad, eisend miauwen, zo nodig een uur aan een stuk.
We hebben een periode gehad dat we snel deuren en ramen voor haar open deden om maar van dat gemiauw af te zijn... tot onze frank viel.
Toen hebben we gezamenlijk afgesproken om niet meer te reageren op gemiauw, maar daarentegen wel als ze stilletjes bij een raam of deur gaat zitten. Na een paar weken had ze het door, en waren wij van dat eeuwige gejank verlost.
Dat wil daarom niet zeggen dat we altijd meteen deuren en ramen voor haar openen als ze ernaast gaat zitten. Maar als zij dan volhardend blijft zitten, hebben we er geen last van.
Het leuke is dat we van dat gemiauw verlost zijn, én dat onze kat het niet meer nodig vindt om elke 5 minuten naar een andere kamer/binnen/buiten te gaan. Integendeel: nu is ze vaak uren aan een stuk buiten, of ligt ze uren aan een stuk te soezen in de zetel.
Op die manier is het een stuk makkelijker om haar graag te zien.
Want uiteindelijk is het wel fijn als ze kunnen aangeven wat ze willen, zowel voor hen als voor ons. Of het nu gaat om een dringende plas, of een spelletje dat wij ook leuk vinden.
Zolang het maar op een niet-dwingende, niet-irritante manier gebeurd.
Ik wens je veel succes!!!