Wennen aan een nieuwe Max

[Roos]

Zo vroeg als Joris gecastreerd is, heeft zeker niet onze voorkeur.

Met alles wat we gelezen, besproken en uitgezocht hebben en met alle honden die we in de loop van de jaren gehad hebben, zijn we voorstanders van castreren. Niet alleen voor onszelf, maar voornamelijk
voor de hond.

Sorry hoor, maar als je dit voornamelijk voor de hond doet doe je het juist niet! Zeker niet bij een reu, kun je mij de voordelen vertellen van een vroege (of late)castratie bij een reu?

[Nancy]

Zo vroeg als Joris gecastreerd is, heeft zeker niet onze voorkeur.

Ik zei dus niet dat een vroege castratie onze voorkeur heeft... Juist niet zelfs...

[Roos]

Zo vroeg als Joris gecastreerd is, heeft zeker niet onze voorkeur.

Ik zei dus niet dat een vroege castratie onze voorkeur heeft... Juist niet zelfs...

Dan vraag ik mij af wat je precies met het onderstaande bedoeld?

, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

[roef]

het verschild zeker per reu of castratie aan de orde is of niet.
roef had echt last van de constante stroom van loopse teefjes.en hij was alleen maar bezig met hoe snel kan ik bij de loopse dame zijn,en dat ging dag in dag uit door ook `s nachts hoorden we hem vaak jammeren voor de deur. bij hem gingen de hormonen met hem aan de haal.

maar neem nu James,kwam bij ons toen hij 7 jaar was en is dekreu geweest.echt nog geen enkele keer problemen gehad met hem,hij reed echt nooit op andere honden.ook al was een teef loops deed hij niks,meneer wist nl waar abraham de mosterd haalde en rook wel of een teef zover was
niet nodig dus om te castreren.

en nu Hidde,heeft een heel zacht karakter en heeft tot nu toe nog geen 1 keer op een andere hond gereden.tuurlijk is hij nog maar 9 maanden,maar bij roef begon de ellende al bij 5 maanden.en hidde heeft al een paar keer een loopse dame ontmoet en was natuurlijk zeer geintresseerd,maar 1 snauw van de dame was genoeg om gepaste afstand te houden,terwijl roef er echt boven op dook

ik vind dus ook dat je goed naar je hond moet kijken en niet zomaar castreerd omdat het mischien zo hoort of je hond er rustiger van wordt.
in het geval van Roef heb ik echt spijt dat ik hem niet een jaar eerder heb laten helpen,dat had een hoop frustraties aan beide kanten gescheeld!!
maar als hidde blijft zoals nu dan laat ik hidde beslist niet helpen.

[lucievd]

Het blijft een lastig onderwerp..en inderdaad is elke hond anders.
Ik kan me denk ik wel voorstellen wat je mist nu bij Max. Je hoort wel vaker dat ze misschien wat "saaier" of slomer kunnen worden. Hormonen zijn niet alleen maar slecht natuurlijk, je hebt ze niet voor niks. En zoals aan bijna alles, zitten aan hormonen ook nadelen. Maar het is niet zo zwart/wit allemaal. Er zijn nog zoveel mensen die naar mijn idee de hond maar laten castreren uit gemakzucht en in de hoop dat ie dan niet meer trekt, voorbeeldig gaat luisteren etc.
Ik geloof best dat honden zoals Max het gewoon lastig hebben met zichzelf en de baas/het vrouwtje heeft het weer lastig met de hond. En dan is castratie misschien een goede optie. Maar als bij zo'n "drukke" hond het vuurtje al gelijk weg is, peins ik er niet over om Flits ooit te laten castreren. Hij is van zichzelf al vrij rustig. Buiten is hij heerlijk actief en wil hij heeeel graag wat doen met mij en dat vind ik nou net zo heerlijk! Daar kan ik zo van genieten. Moet er niet aan denken dat die pit eruit gaat en dat hij een slome hond wordt die maar wat mee hobbelt. Ook binnen is hij altijd in voor een leuk spelletje of leuke oefening. Maar daarnaast is hij gewoon heel rustig van aard.
En ik vind hormonen inderdaad erg belangrijk voor de ontwikkeling! Je kunt vaak al snel zien of een hond op vroege leeftijd is gecastreerd. Die reutjes zijn echt smal. Flits is ook geen super brede lab, maar wel echt gespierd en alles is mooi in ontwikkeling!
Neemt niet weg dat als je echt radeloos bent, dat ik castratie niet kan begrijpen. Maar dat sommige mensen nu al weten dat ze hun hond gaan laten castreren voordat ze het eerste loopse teefje hebben meegemaakt vind ik nogal apart.
Maar met jou en Max komt het vast wel goed! Het is gewoon wennen denk ik, je bent hem zo anders gewend. En of hij ongelukkig is..dat denk ik niet. Ik weet niet of honden "weten" dat ze geen hormonen meer hebben etc. Ik denk niet dat ze op die manier redeneren, van goh..2 weken terug voelde ik me gelukkiger. Plus dat het ook niet meer uit maakt want het is al gebeurd en je went vast snel aan de nieuw Max!

[toscak]

Bob heeft in augustus voor het eerst een implantaat gekregen. Dit ivm zijn niet zo tolerante gedrag richting andere ongecastreerde reuen.

Hij luistert nu super goed, loopt ALTIJD keurig aan de lijn, is super goed te corrigeren, geen groene druppels meer en het belangrijkste... hij heeft geen 1 keer gezeik met andere reuen gehad.

Ik heb niet helemaal hetzelfde, maar wel dingen die ik niet zo leuk vind. Ik vind hem dik geworden, hij kreeg altijd 1100 gram, nu nog maar 600 gram en nog steeds komt hij aan. Ik ben wekelijks minder aan het geven. Zijn bespiering is slecht geworden, van een Schwarzenegger naar een sprietje. Hij wordt nu gedomineerd door andere honden. Niets 'ernstigs', maar wel vaker bereden. Normaal hoefde geen reu dat in zijn kop te halen, nu staat hij er bij en kijkt erna. Ik zie wel dat hij het niet prettig vind.

Voor mij zijn dit de redenen om voorlopig niet over te gaan op een echte castratie. Ik heb als plan om nog een jaar door te gaan met implantaat, dan is hij wat ouder en hopelijk wijzer vwb ongecastreerde reuen. En dan kijken hoe het gaat.

Ik merk dus ook veranderingen

Geef hem de tijd Tosca, Sam was ook een mafkees vwb andere honden, maar dan op een spelerige manier met een plaat voor zijn kop, waardoor hij regelmatig een aanvaring had.
Na zijn 3e/4e jaar is dat echt veranderd, het hoeft allemaal niet meer zo nodig van hem en als de vreemde hond verkeerd lijkt gaat hij er zelf nu omheen ipv te denken "he, speelgoed"
Sam heeft ooit ook een implantaat gehad, en het werd zo'n sukkel, helemaal niet meer mijn blije druif

Maar nu meen ik wel gelezen te hebben dat een implantaat toch niet geheel te vergelijken is met een echte castratie, vwb het gedrag tenminste.
Het dik worden/bespiering enz. zal niets uitmaken, daar hebben ze toch echt hormonen voor nodig om dat in goede banen te leiden.

Had hij vaak ellende met andere reuen?
Op zich vind ik het niet zo verkeerd hoor dat hij zich even laat zien, mag heus wel als er geen gaten vallen, doen andere honden ook

Oh Bob houdt helemaal niet van andere reuen, dus spelen gebeurt echt niet meer. Nu niet, en hiervoor ook niet.

Bob had best vaak mot en dat komt omdat hij het kaas absoluut niet van zijn brood laat eten. En ik kreeg daardoor te vaak mot met andere baasjes in het bos. Baasjes die absoluut niets snapte van wat hun lieve hondje daarvoor deed, maar alleen maar een 'agressieve' bullebak zagen. Het wandelen was gewoon altijd een stressmoment ipv gezellig weg. Er zijn nooit gaten gevallen, maar een 'correctie' van een 40 kilo reu naar bijv eentje van 6 kilo kan mijns inziens wel schade aan richten. Dat wil ik voorkomen.

En ook vaak genoeg meegemaakt dat we op een terras ofzo zaten en mensen hun hond loslieten en Bob gewoon geen andere hond in zijn zone + baasjes zone duldt. Wij waren dan degene met een achterlijke hond en hoe durfden we hem mee naar buiten te nemen.

Ik vond zijn reactie 9 van de 10 keer terecht of in ieder geval niet vreemd, maar Was het gewoon ff zat.

[Nancy]

Zo vroeg als Joris gecastreerd is, heeft zeker niet onze voorkeur.

Ik zei dus niet dat een vroege castratie onze voorkeur heeft... Juist niet zelfs...

Dan vraag ik mij af wat je precies met het onderstaande bedoeld?

, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

Daar bedoel ik alleen maar mee dat het mijn voorkeur heeft dat hij gecastreerd wordt voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt, maar dat kan op iedere leeftijd, ook als hij al volwassen is...
We horen aan onze 3 weken lang loeiende en jankende buurhond wanneer we een loops teefje in de straat hebben, weten welke hond dat is en vermijden zowel de hond als de standaard uitlaatplek...
Niet iedere hond die een loops teefje heeft geroken, laat dat links liggen nadat hij gecastreerd is, vandaar dat we dat willen voorkomen...

Die buurhond is niet gecastreerd en hij wil zo graag: is 3 weken lang onrustig, jankt alles aan elkaar en krijgt de hele dag door op zijn donder...
Dat vind ik ontzettend zielig...

[roef]

Het blijft een lastig onderwerp..en inderdaad is elke hond anders.
Ik kan me denk ik wel voorstellen wat je mist nu bij Max. Je hoort wel vaker dat ze misschien wat "saaier" of slomer kunnen worden. Hormonen zijn niet alleen maar slecht natuurlijk, je hebt ze niet voor niks. En zoals aan bijna alles, zitten aan hormonen ook nadelen. Maar het is niet zo zwart/wit allemaal. Er zijn nog zoveel mensen die naar mijn idee de hond maar laten castreren uit gemakzucht en in de hoop dat ie dan niet meer trekt, voorbeeldig gaat luisteren etc.
Ik geloof best dat honden zoals Max het gewoon lastig hebben met zichzelf en de baas/het vrouwtje heeft het weer lastig met de hond. En dan is castratie misschien een goede optie. Maar als bij zo'n "drukke" hond het vuurtje al gelijk weg is, peins ik er niet over om Flits ooit te laten castreren. Hij is van zichzelf al vrij rustig. Buiten is hij heerlijk actief en wil hij heeeel graag wat doen met mij en dat vind ik nou net zo heerlijk! Daar kan ik zo van genieten. Moet er niet aan denken dat die pit eruit gaat en dat hij een slome hond wordt die maar wat mee hobbelt. Ook binnen is hij altijd in voor een leuk spelletje of leuke oefening. Maar daarnaast is hij gewoon heel rustig van aard.
En ik vind hormonen inderdaad erg belangrijk voor de ontwikkeling! Je kunt vaak al snel zien of een hond op vroege leeftijd is gecastreerd. Die reutjes zijn echt smal. Flits is ook geen super brede lab, maar wel echt gespierd en alles is mooi in ontwikkeling!
Neemt niet weg dat als je echt radeloos bent, dat ik castratie niet kan begrijpen. Maar dat sommige mensen nu al weten dat ze hun hond gaan laten castreren voordat ze het eerste loopse teefje hebben meegemaakt vind ik nogal apart.
Maar met jou en Max komt het vast wel goed! Het is gewoon wennen denk ik, je bent hem zo anders gewend. En of hij ongelukkig is..dat denk ik niet. Ik weet niet of honden "weten" dat ze geen hormonen meer hebben etc. Ik denk niet dat ze op die manier redeneren, van goh..2 weken terug voelde ik me gelukkiger. Plus dat het ook niet meer uit maakt want het is al gebeurd en je went vast snel aan de nieuw Max!

even voor de duidelijkheid,roef is beslist niet sloom en dik geworden hoor!!
maar er mist iets de ondeugd zeg maar,het gedrag wat flits mischien nu al heeft en hidde en james,dat gedrag vertoond roef nu en daar moeten we aan wennen
buiten heeft hij juist meer zin gekregen om met mij bezig te zijn ed,daar voor was het alleen maar neus aan de grond en teefjes spotten
het lukte dan maar even om zijn aandacht te krijgen en 1 windvlaag,geluidje of beweging was dan weer genoeg om hem weer op tilt te laten gaan.
het is echt lastig om het gedrag te beschrijven,als Hidde mijn eerste pup was geweest had ik nl ook niet begrepen wat marjolein en ik zelf met dát gedrag bedoelen

[Roos]

Ik zei dus niet dat een vroege castratie onze voorkeur heeft... Juist niet zelfs...

Dan vraag ik mij af wat je precies met het onderstaande bedoeld?

, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

Daar bedoel ik alleen maar mee dat het mijn voorkeur heeft dat hij gecastreerd wordt voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt, maar dat kan op iedere leeftijd, ook als hij al volwassen is...
We horen aan onze 3 weken lang loeiende en jankende buurhond wanneer we een loops teefje in de straat hebben, weten welke hond dat is en vermijden zowel de hond als de standaard uitlaatplek...
Niet iedere hond die een loops teefje heeft geroken, laat dat links liggen nadat hij gecastreerd is, vandaar dat we dat willen voorkomen...

Die buurhond is niet gecastreerd en hij wil zo graag: is 3 weken lang onrustig, jankt alles aan elkaar en krijgt de hele dag door op zijn donder...
Dat vind ik ontzettend zielig...

Dat is het ook zeker, foute reactie van de eigenaren
Maar loopse teefjes zijn overal, en die kun je naar mijn mening niet altijd ontlopen, zeker hun geur niet. Vandaar dat ik in jouw bericht ook meende te lezen dat Jonas ook maar vlot naar de da moet.

[Nancy]

Het is hier niet groot, wij kennen nagenoeg alle dames uit de buurt, mede door de buurhond, dus voor ons zal dat niet zo'n probleem zijn in dit geval...

Hoe rap hij gaat, hangt van hem af: rijden is zijn hobby. Hij deed het al op de eerste dag dat hij hier was met zijn beer en Joris... Net 9 weken oud
Nu lijkt het onder controle, maar soms steekt het weer even flink de kop op... We gaan zien hoe zich dat ontwikkelt, net als de rest van zijn gedrag...

[Lunatic]

Ik zei dus niet dat een vroege castratie onze voorkeur heeft... Juist niet zelfs...

Dan vraag ik mij af wat je precies met het onderstaande bedoeld?

, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

Daar bedoel ik alleen maar mee dat het mijn voorkeur heeft dat hij gecastreerd wordt voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt, maar dat kan op iedere leeftijd, ook als hij al volwassen is...
We horen aan onze 3 weken lang loeiende en jankende buurhond wanneer we een loops teefje in de straat hebben, weten welke hond dat is en vermijden zowel de hond als de standaard uitlaatplek...
Niet iedere hond die een loops teefje heeft geroken, laat dat links liggen nadat hij gecastreerd is, vandaar dat we dat willen voorkomen...

Die buurhond is niet gecastreerd en hij wil zo graag: is 3 weken lang onrustig, jankt alles aan elkaar en krijgt de hele dag door op zijn donder...
Dat vind ik ontzettend zielig...

Toch vind ik het gek, misschien loop je straks tijdens de wandeling wel tegen een loops teefje aan, of iig de geur ervan, dat is niet echt tegen te houden.
Ook wil castratie niet zeggen dat ze geen interesse meer hebben, Max is vroeg gecastreerd (niet door mij) maar die reageert net zo heftig op een loopse teef als Doran hoor, geen geloei gelukkig, tot nu toe dan, maar hij weet er echt wel raad mee.

Doran word niet gecastreerd, hij is niet de makkelijkste met vreemde reuen, zeker niet als die gaan patsen, maar ik heb hem goed onder appel dus is het geen probleem, aan de voet en volgen.....komt de reu dan toch dichtbij dan bulder ik die wel weg Komen we een groep reuen tegen dan pak in z'n bal uit m'n zak, dan ziet Doran de rest van de wereld niet meer en kan ik heel makkelijk langs die groep lopen, dat gek maken van een balletje of ander speelgoed/snoepje is gewoon aan te leren met wat training.

Ook in loopse teven is hij erg geinteresseerd, maar doorlopen is genoeg, tis jammer voor hem, maar hij heeft maar te luisteren! Straks heb ik een loopse teef in huis, eens kijken hoe dat gaat, maar dan nog zet ik de reuen en teven liever 3 weken apart dan dat ik Doran laat castreren, voor die 6 weken "ongemak" per jaar, nah zonde van m'n hond!

[Lunatic]

Het is hier niet groot, wij kennen nagenoeg alle dames uit de buurt, mede door de buurhond, dus voor ons zal dat niet zo'n probleem zijn in dit geval...

Hoe rap hij gaat, hangt van hem af: rijden is zijn hobby. Hij deed het al op de eerste dag dat hij hier was met zijn beer en Joris... Net 9 weken oud
Nu lijkt het onder controle, maar soms steekt het weer even flink de kop op... We gaan zien hoe zich dat ontwikkelt, net als de rest van zijn gedrag...

Rijden, zeker op zo'n jonge leeftijd heeft niks met hormonen te maken!
Mijn teefje van 5,5 maand rijd soms ook op haar knuffel, dat is om de spanning even uit haar lijfje te gooien, als ze bijv. net een correctie gehad heeft van Luna ofzo, dan is ze onder de indruk en reageert dat even af.

Ook rijden is af te leren trouwens, gewoon heel duidelijk maken dat je het niet pikt dat er op andere honden gereden word!

[Roos]

Eens met Lunatic, rijden op deze wijze heeft niets met hormonen te maken.

[sharon66057]

Noah is pas geleden ook gecastreerd na twee keer een implantaat gehad te hebben.
Ik heb er geen spijt van, de reden van castratie was omdat Noah heel veel last had van zijn hormonen (tot weglopen aan toe) ik heb twee keer een implantaat geprobeerd en deze beide ook weer helemaal uit laten werken in de hoop dat hij misschien wat beter met zijn hormonen om zou kunnen gaan, maar het was telkens weer net zo erg...
Hij is er niet minder fit door geworden, wil nog steeds even graag spelen en gebruikt zijn neus ook nog erg goed, hij glanst ook nog mooi!
We hebben er wel op moeten letten dat hij niet te dik werd waardoor hij naar mijn idee altijd honger had maar ook hierop hebben we iets gevonden.
Hij zit nu steeds mooi op gewicht, kwamen laatst nog iemand tegen die vond dat Noah er erg goed uit ziet qua gewicht en vacht.
Hij word soms wel bereden door andere honden maar dat werd hij voor zijn implantaat ook al, dat is niet nog erger geworden.
Ik accepteer dat niet en grijp dat ook snel in (als de baas van de andere hond niks doet)
In ons geval positief dus...
Dat wil niet zeggen dat ik het iedereen aanraad!
Als het niet nodig zou zijn dan hadden we het zeker niet gedaan, bovendien hebben we echt gewacht tot Noah wat ouder en stabieler was (hij is pas echt geholpen)
Eerst twee keer een implantaat en deze ook weer uit laten werken... moeilijke keuze maar voor hem de beste optie.
Noah heeft nooit moeite gehad met andere honden (reuen) daarvoor hebben we het ook niet moeten doen..

[royenmarjolein]

Het blijft een lastig onderwerp..en inderdaad is elke hond anders.
Ik kan me denk ik wel voorstellen wat je mist nu bij Max. Je hoort wel vaker dat ze misschien wat "saaier" of slomer kunnen worden. Hormonen zijn niet alleen maar slecht natuurlijk, je hebt ze niet voor niks. En zoals aan bijna alles, zitten aan hormonen ook nadelen. Maar het is niet zo zwart/wit allemaal. Er zijn nog zoveel mensen die naar mijn idee de hond maar laten castreren uit gemakzucht en in de hoop dat ie dan niet meer trekt, voorbeeldig gaat luisteren etc.
Ik geloof best dat honden zoals Max het gewoon lastig hebben met zichzelf en de baas/het vrouwtje heeft het weer lastig met de hond. En dan is castratie misschien een goede optie. Maar als bij zo'n "drukke" hond het vuurtje al gelijk weg is, peins ik er niet over om Flits ooit te laten castreren. Hij is van zichzelf al vrij rustig. Buiten is hij heerlijk actief en wil hij heeeel graag wat doen met mij en dat vind ik nou net zo heerlijk! Daar kan ik zo van genieten. Moet er niet aan denken dat die pit eruit gaat en dat hij een slome hond wordt die maar wat mee hobbelt. Ook binnen is hij altijd in voor een leuk spelletje of leuke oefening. Maar daarnaast is hij gewoon heel rustig van aard.
En ik vind hormonen inderdaad erg belangrijk voor de ontwikkeling! Je kunt vaak al snel zien of een hond op vroege leeftijd is gecastreerd. Die reutjes zijn echt smal. Flits is ook geen super brede lab, maar wel echt gespierd en alles is mooi in ontwikkeling!
Neemt niet weg dat als je echt radeloos bent, dat ik castratie niet kan begrijpen. Maar dat sommige mensen nu al weten dat ze hun hond gaan laten castreren voordat ze het eerste loopse teefje hebben meegemaakt vind ik nogal apart.
Maar met jou en Max komt het vast wel goed! Het is gewoon wennen denk ik, je bent hem zo anders gewend. En of hij ongelukkig is..dat denk ik niet. Ik weet niet of honden "weten" dat ze geen hormonen meer hebben etc. Ik denk niet dat ze op die manier redeneren, van goh..2 weken terug voelde ik me gelukkiger. Plus dat het ook niet meer uit maakt want het is al gebeurd en je went vast snel aan de nieuw Max!

even voor de duidelijkheid,roef is beslist niet sloom en dik geworden hoor!!
maar er mist iets de ondeugd zeg maar,het gedrag wat flits mischien nu al heeft en hidde en james,dat gedrag vertoond roef nu en daar moeten we aan wennen
buiten heeft hij juist meer zin gekregen om met mij bezig te zijn ed,daar voor was het alleen maar neus aan de grond en teefjes spotten
het lukte dan maar even om zijn aandacht te krijgen en 1 windvlaag,geluidje of beweging was dan weer genoeg om hem weer op tilt te laten gaan.
het is echt lastig om het gedrag te beschrijven,als Hidde mijn eerste pup was geweest had ik nl ook niet begrepen wat marjolein en ik zelf met dát gedrag bedoelen

Precies! Ook Max is geen slome hond geworden en hij het is niet zo dat hij geen vrolijkheid meer laat zien. Of ondeugendheid. Hij kan er zeker nog wel wat van. Ik ben bij Max echter al het gedrag in het kwadraat gewend en hoewel het een reden was om hem te castreren, was het ook gedrag dat hoorde bij Max. En nu Max het gedrag vertoont waar wij alle jaren tevergeefs op oefende, ben ik die oude Max kwijt. De Max waarvan zijn tekortkomingen geaccepteerd werden als Typisch-Max en waar de training met name erop gericht was om te dealen met zijn onstuimigheid en niet-baasgerichte-wel-op-lekkere-geurtjes gerichte houding
Ik heb er absoluut geen spijt van en ik ben blij dat wij deze beslissing gemaakt hebben. Het biedt weer nieuwe mogelijkheden. Zo gaan wij waarschijnlijk vanaf januari een cursus control unleash doen.