Labradorforum

Herkenbaar, mijn eerste labrador, ik was een tienermeisje, was enorm beschermend. Als ik hem in de winteravonden uitliet en er iemand achter mij liep begon hij al te grommen en heel alert te zijn. Was vond ik toen genant, maar nu terug kijkend ook enorm lief en veilig voelend. Mijn ouders hadden vroeger een bruincafe en als er ooit ruzie was, dan pakte hij de ruziemaker altijd bij zijn broekspijp en begon enorm te grommen. Werkte altijd!

Lenka reageert op dezelfde manier op katten. En laat ons die in het donker heel vaak tegenkomen!

Hahaha wat leuk dat hij zo betrokken was bij het café dan! En als ouders laat je je dochter dan ook wat geruster over straat gaan 's avonds, denk ik, als je weet dat de hond goed op haar let. Wat zijn het toch een lieverds, hoewel niet altijd even snugger hihihi!

Fleures schreef: Hahaha wat leuk dat hij zo betrokken was bij het café dan! En als ouders laat je je dochter dan ook wat geruster over straat gaan 's avonds, denk ik, als je weet dat de hond goed op haar let. Wat zijn het toch een lieverds, hoewel niet altijd even snugger hihihi!

Haha ja hij kende alle klanten en kreeg van 1 klant elke dag een bifiworstje . Hij, Sandy, was een enorm lieve hond met een heel groot labradorhart. Door hem ben ik verknocht geraakt aan de labrador.

Ik woon aan een mandelig binnenterrein waar af en toe jongeren hangen.
Vorige week zag ik haar opeens stapje voor stapje de achtertuin in lopen....dus ik ging ook even kijken, want ik hoorde of zag nog niets.
Tot ik ook iemand hoorde praten en ook voetstappen hoorde, Nova ging voor het eerst waaks blaffen!!!
Ik was wel trots op haar, verder blaft ze namelijk nooit - ja in haar enthousiasme tijdens het spelen wel.
Verder valt het wel mee met rara objecten nog, alhoewel ze net een half uurtje geleden wel 2 meter naar achteren sprong bij het uitlaten want er waaide opeens iets weg uit het gras waar mevrouw toevallig haar neus had ingestoken

Hier ook zo'n held. Ik nam hem vorige week mee naar Antwerpen stad, totaal niet onder de indruk van de mensen en de drukte. MAAR in de Hoogstraat staat er voor een gadgetwinkel een levensgrote koe uit plastic. Dat was heel erg louche . Na een paar minuten heeft hij zich wel over z'n angst gezet en heeft hij verwoede pogingen ondernomen om dat ding aan het spelen te krijgen, maar die stomme koe deed niet mee . En dan kwamen we aan Brabo...ik dacht leuk fontein, kan hij ff afkoelen, tarara hij wilde er niet onder tenzij ik er mee onder ging. . Er hebben heel wat japanners daar foto's staan maken van die rare vrouw onder de fontein denk ik