Labradorforum

lieve Alice,Ik lees je berichtjes en ik hoop dat er snel de scherpe randjes van de pijn die je voelt minder worden.knuffel van ons alle drie

Alice wat heb jij een groot hart ... puf... zelf ik houdt het niet droog al lezen jou woorden.

Meid... ik weet even niet wat ik moet zeggen. Wens je heel veel sterkte.
Ik weet het... makkelijker gezegd dan gedaan. Youri was echt je allesie, dat is een feit. Sterkte.......

Oh Alice,
Wat voel ik met je mee. Ook wij hebben onze grote vriendin Ciba in moeten laten slapen.
Het is nu een jaar geleden en ik denk nog iedere dag aan haar, met een lach en een traan.
Alice, het gemis blijft maar eens komt de tijd dat de scherpe randjes eraf gaan.

Destijds bij Ciba zei de fokker:"Mocht je Ciba ooit in moeten laten slapen vanwege haar 'bot/skeletaandoening' dan krijg je van mij een nieuwe pup" Op het moment dat ze het zei had ik zoiets van 'hoe kun je dat zeggen? Ik wil Ciba niet kwijt'
Een maand na Ciba's inslapen belde de fokker (had er tussentijds al vaker contact mee gehad) dat ze een pup voor ons had. Mijn man zei Dinie neem de pup. Ik zie je verdriet vanwege Ciba, maar ook het verdriet van het niet bezig kunnen zijn met een hond. Yara is een dag nadat de fokker belde bij ons komen wonen.
Zoals 'labradorreke' schrijft is het ons ook vergaan. Yara heeft ons 'geholpen' om door het oh zo moeilijke proces heen te komen.
Nogmaals we missen Ciba nog iedere dag, maar genieten met volle teugen van Yara.

Morgen is het al weer 4 weken geleden dat mijn lieve oude mannetje bij me is weggegaan. Nog geen dag zonder te hebben gehuild. Vandaag kreeg ik met de post van Bettina (Neus 696 met Doggie) prachtige foto's die ze van Youri en mij vorig jaar heeft gemaakt toen ze bij me was. O, zo mooi!!! Sommige met mist er omheen, schitterend!! En zo duidelijk, alsof je hem er zo uit kan pakken!! Maar ja, dan gaan de traantjes weer, aan de ene kant van blijdschap en aan de andere kant om het gemis van mijn lieve oudje. Ik ben er nog lang niet, ik voel nog steeds de pijn in mijn hart en ik denk ook dat mijn hart gebroken is en dat er echt een stukje van mij met hem is meegegaan. Ik denk ook dat ik nooit meer dezelfde Alice zal worden als voor het overlijden van Youri. Wel heb ik over Youri gedroomd, ik zag hem heerlijk op zijn rug liggen slapen. Misschien dat hij me wilde vertellen: Vrouwtje, ik heb het goed hier! Dat heeft hij ook verdiend, het was zo'n lieve hond en ik ben er zo trots op dat ik zijn vrouwtje heb mogen zijn!! We hadden het zo fijn samen, we hielden zoveel van elkaar.

Youri, we will meet again, don't know where, dont know when!

There is an old believe
that on some distant shore
far from dispair and grief
old friends shall meet once more


Het missen doet zo zeer, toen ik vroeger plots onze duitse herder moest missen (maagkanteling) heb ik heel lang gezegd dat ik nooit meer een hond wilde, want ik wilde nooit meer voelen wat ik toen voelde.
Maar toch zal ik het ooit weer voelen en daar kijk ik nu al als een berg tegenop.

Heel veel sterkte!!

wat lijkt het nog maar kort geleden hè, vier weken...

en je hebt wel een beetje gelijk dat je nooit meer dezelfde alice wordt als voorheen, maar dat kan je ook op een positieve manier bekijken?
Jouw ervaringen met Youri en je zorgen voor èn om hem hebben je gemaakt wie je nu bent. Nog weer een beetje waardevoller dan je al was.

Het verdriet blijft altijd een beetje, je maatje waar je zoveel mee hebt mee gemaakt en van wie je zoveel houdt is niet lijfelijk meer aanwezig en dat doet pijn! Maar dat laat ook zien hoeveel je om hem geeft.
Je schrijft dat je er nog lang niet bent, waar wil je komen?
Blijf met veel liefde aan hem denken, van hem dromen.
De traantjes gaan op een gegeven moment niet elke dag meer komen (heus waar hoor!), en als ze komen, nou en? Dat mag toch?
Maar blijf niet alleen maar denken aan het verdriet hè, denk ook aan de mooie en gelukkige herinneringen!
Ik denk aan je hoor!!! Dikke knuf!

Je bent gewoon aan het rouwen en dat duurt een hele lange tijd. Maar, ook al voelt het nu nog niet zo, de scherpe kantje slijten (door de tranen?) er langzaam een beetje af. Straks komen er dagen zonder tranen en uiteindelijk is er weer een glimlach als je aan hem denkt. Echt hoor..............

Ik weet er alles van, heb al 3 honden over de regenboogbrug zien gaan en elke hond nam een stukje van me mee, maar heeft me ook een stukje van zichzelf hier gelaten. Zo ben ik veranderd, maar wel compleet gebleven. Dat gevoel gun ik jou ook. Lekker uithuilen, geeft niks, sterker nog het zou raar zijn als je niet verdrietig was.

Youri staat nu ook in de Sterrenhemel hierboven, een heel mooi eerbetoon! Ik voel me sinds gisteren wat beter! Karen (Molletje) heeft met haar wijze woorden daar zeker toe bijgedragen. Zonder Youri zou ik nu niet de Alice zijn van dit moment. Ik ben zo blij en trots dat hij deel heeft mogen uitmaken van mijn leven en dat ik zijn vrouwtje heb mogen zijn. Want wat was het een schat van een hond! Vanmiddag vertelde ik iemand die bij mij aan de overkant woont dat Youri was overleden. O, zei hij, gauw vergeten, joh! Hoe kan ik mijn lieve oude mannetje ooit vergeten?

They say that memories are golden and maybe this is true,
I never wanted memories, I only wanted you!

Rouw om je lieve kereltje. Bij een van mijn vorige honden heb ik 2 jaar verdriet gehad. Het hoort erbij. Wat anderen ook zeggen.
Hij was een deel van je leven. Is een deel meegelopen op je levenspad.
Dat kun je niet zomaar van je afschuiven.
Huil de tranen die nodig zijn, maar geef hem een mooi plekje in je hart.
Wat blijven zijn straks de mooie herinneringen, waaraan je met een glimlach kunt terug denken.
Maar eerst moet de pijn uit je hart. En soms duurt dat iets langer.
Ik zou willen dat ik je kon troosten.


When God had made the earth and sky,
the flowers and trees,
he then made all the animals and all the birds and bees.
And when his work was finished not one was quite the same.
He said, I`ll walk this earth of mine
and give each one a name.
And so he travelled land and sea and everywhere he went,
a little creature followed him, until his strength was spent.
When all were named upon the earth
and in the sky and sea,
the little creature said “Dear lord, there`s not one left for me.”
The father smiled and softly said “I`ve left you to the end.
I`ve turned my own name back to front and have called you
DOG, my friend”

Wat prachtig.............. ik heb het al drie keer gelezen en het als word document opgeslagen.

Alice, we hadden al even contact via PB, maar ook hier de wens dat je je gauw wat beter voelt en de scherpe kantjes van het verdriet zullen slijten.
heel veel sterkte !

Nino&Toosje schreef: Ik zou willen dat ik je kon troosten.

Ik heb ontzettend veel aan jullie lieve woorden van troost en mooie gedichten! Vandaag is Youri, mijn lieve oude mannetje al 1 maand dood. Vanmiddag even langs een andere dierenarts geweest (daar haalde ik op het laatst Cortaphen). Ik vroeg ze of ze mijn brief hadden ontvangen, ik vond het netjes om hun te laten weten dat Youri is overleden want ik sta daar ook in de computer. Ja hoor, zei de assistente, dat weten we! O, zei ik, geven jullie daar dan niet even een reactie op? We hebben het in de computer gezet, hij is bij een collega-dierenarts ingeslapen, hé? We weten er van af.

Oké, dan ga je maar weer. Voor hun was Youri een nummertje in de computer en daar wordt dan even een aantekening bij gezet en dan is het voor hun afgehandeld. Met dat soort dingen heb ik erg veel moeite. Waar ik eigenlijk het meest over te spreken ben is het Crematorium. Die noemde mijn oudje echt bij zijn naam en alles is keurig gedaan en we werden overal van op de hoogte gesteld.

Maar goed, we zijn weer een stapje verder! Lieve groetjes voor jullie allemaal!

Hallo Lieve Alice,

De wereld draait door maar de jouwe staat nog steeds stil....
Dat is hard he ? Maar ook al zal je het nu niet kunnen geloven, het verdriet wordt minder.
De dag nadat Joe-Joe er niet meer was heb ik op mijn Hyvespagina een prachtige slideshow van hem gemaakt. Met daarbij het onderstaande nummer van Eva Cassidy - Over the rainbow. Ik heb menig traantje gelaten bij het bekijken van de foto"s en de muziek daarbij.
Sinds een week opf drie heb ik dit nummer vervangen door een nummer van Ilse de Lange - I still cry. Het past precies bij hoe ik mij nu, bijna 7 maanden later voel. Heel veel sterkte!

http://www.youtube.com/watch?v=ccCnL8hArW8" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.youtube.com/watch?v=N4wN0CvCenw" onclick="window.open(this.href);return false;

Candygirl schreef:Hallo Lieve Alice,

De wereld draait door maar de jouwe staat nog steeds stil....
Dat is hard he ? Maar ook al zal je het nu niet kunnen geloven, het verdriet wordt minder.
De dag nadat Joe-Joe er niet meer was heb ik op mijn Hyvespagina een prachtige slideshow van hem gemaakt. Met daarbij het onderstaande nummer van Eva Cassidy - Over the rainbow. Ik heb menig traantje gelaten bij het bekijken van de foto"s en de muziek daarbij.
Sinds een week opf drie heb ik dit nummer vervangen door een nummer van Ilse de Lange - I still cry. Het past precies bij hoe ik mij nu, bijna 7 maanden later voel. Heel veel sterkte!

http://www.youtube.com/watch?v=ccCnL8hArW8" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.youtube.com/watch?v=N4wN0CvCenw" onclick="window.open(this.href);return false;

Wat een mooi nummer van Ilse de Lange. Ik kon niet meer stoppen met huilen toen ik het hoorde. Het beangstigd me op een bepaalde manier want ik weet dat ik hem altijd blijf missen en om hem blijf huilen. Ik weet niet of ik er ooit nog echt overheen kom. Ik wil niet dramatisch doen, maar ik heb nog steeds zoveel verdriet. Het duurt bij mij altijd zo lang voordat ik me wat beter ga voelen. Vanmorgen heb ik Youri zijn mand verkocht. En vanavond heeft mijn man de 2 kleden die in huis lagen kort gesneden en dan gaan ze morgen met het vuil mee. Youri had die zaterdag voor zijn overlijden diarree gehad en dat lag allemaal op die kleden. Je krijgt het er niet meer uit en die kleden lagen er speciaal voor hem. Zo gaat er steeds meer weg en toch is dat best moeilijk. Ik wacht op de dag dat ik me weer beter zal voelen en de pijn van het verlies wat minder wordt. Hopelijk duurt dat niet lang meer.

Er waren een paar dagen dat ik me wat beter voelde, maar gisteren was het weer helemaal niets. Ben weer veel mensen tegengekomen, mensen die vragen: Hoe is het met je hond? En dan vertel je dat hij is overleden en zie je de schrik bij sommigen. Soms geloof ik het zelf ook niet en denk ik dat wanneer ik beneden kom Youri lekker op de bank ligt te slapen met zijn "pluimpje" omhoog. Wat mis ik mijn lieve oude mannetje en toch weet ik dat hij bij me is want hij geeft me regelmatig seintjes dat hij er is. Mijn man en ik praten elke dag over hem, dat we zo'n geweldige hond hebben gehad en zo met hem hebben gelachen. Hij was altijd zo gelukkig. Ik heb ruim 5 jaar met hem op cursus gezeten, ze noemden hem daar jolige Youri of de clown. Dat zegt genoeg over hoe hij was en hoe hij zich voelde. Hij was een gelukkig en tevreden mannetje, gelukkig heb ik al die mooie herinneringen nog maar...... They say memories are golden en maybe that is true, I never wanted memories, I only wanted you!