Pagina 13 van 15
Geplaatst: 12 aug 2011, 21:18
door Boukje
sbientje schreef:bedankt nog allemaal
inmiddels zijn we bijna 6 weken verder. En ik vind het vreselijk thuiskomen, in een huis zonder hond. Ik verwacht haar nog steeds iedere keer. Niks aan, ik mis haar echt. Voor haar was het zo beter, voor mij.. not so much.
Geplaatst: 12 aug 2011, 21:21
door Tilly
Boukje schreef:sbientje schreef:bedankt nog allemaal
inmiddels zijn we bijna 6 weken verder. En ik vind het vreselijk thuiskomen, in een huis zonder hond. Ik verwacht haar nog steeds iedere keer. Niks aan, ik mis haar echt. Voor haar was het zo beter, voor mij.. not so much.
ik ga met je mee Boukje... veel knuffels
Geplaatst: 12 aug 2011, 22:02
door doggie
Geplaatst: 12 aug 2011, 22:19
door roef
nou vooruit...van mij ook een paar dikke
lijkt me ook geen klap aan thuis komen zonder dat je hond je opwacht
Geplaatst: 12 aug 2011, 23:39
door Debby
Geplaatst: 13 aug 2011, 11:47
door Pandora
Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik mis al één poes terwijl we nog vier katten en twee honden overhouden
Inderdaad die vaste momentjes die zo in je systeem zitten dat je zo'n beest op dat moment verwacht.
Een leeg huis... ik moet er niet aan denken!
Heb je zin om een keertje te wandelen?
Geplaatst: 13 aug 2011, 13:59
door Aileen
Ik begrijp je helemaal!
Ik stond ook achter mijn beslissing om Buddy te laten gaan. Toen hij was vertrokken kreeg ik echt meteen een gerust gevoel. Ergens was ik blij voor Buddy dat hij het nu goed heeft. Geen pijn meer enz. Maar voor mij was het gewoon verschrikkelijk.
De eerste maanden durfde ik niet naar binnen als niemand thuis was, want dan werd ik gek van verdriet. Daarna ging het redelijk als ik Lucky bij me had. Ook al wist ik dat Budje dood was heb ik toch vaker een flits van een seconde dat ik dacht dat Budje voor de deur zou staan als ik binnen zou komen. Of als ik de keuken in liep ik heel even dacht dat Budje ook mee de keuken in zou gaan. Of als ik iets doe en hij aandacht wilt hebben door een blafje te gaan geven. Ik verwachtte ook dingen van hem maar die alsmaar niet komen. Geeft je een raar gevoel. Allemaal van die dingetjes zijn een gewoonte van je geworden en je moet er nog aan wennen dat er niets meer gebeurt als je van die dingen doet waarbij je maupie verwacht.
Sinds de komst van Digger is het stukken beter met me gegaan. Nu denk ik nog iedere dag aan budje natuurlijk. Hem vergeet ik nooit meer, maar het is wel draaglijker geworden.
Sabine, 6 weken is nog maar heel kort geleden. Het zou gek zijn als je Maupie niet zo zou missen. Ze is jarenlang in jullie leven geweest en jullie hadden een goede band met elkaar. Dat verdwijnt niet, al is ze er niet meer. In je hart zijn jullie 2 nog altijd samen.
Heel veel sterkte meis!
Geplaatst: 13 aug 2011, 16:20
door sbientje
Pandora schreef:Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik mis al één poes terwijl we nog vier katten en twee honden overhouden
Inderdaad die vaste momentjes die zo in je systeem zitten dat je zo'n beest op dat moment verwacht.
Een leeg huis... ik moet er niet aan denken!
Heb je zin om een keertje te wandelen?
natuurlijk, daar heb ik altijd zin in
Zullen we even pb-en ove reen datum en plaats?
Geplaatst: 13 aug 2011, 16:25
door rimanime
Heejjjjj Sbien........
Geplaatst: 13 aug 2011, 20:29
door kristies
6 weken is ook nog niets in vergelijking bij hoe lang ze bij jullie geweest is ! Ze laat gewoon een enorme leegte achter..
Geplaatst: 13 aug 2011, 21:05
door marions
Sabine ook van mij een hele dikke knuffel
Geplaatst: 13 aug 2011, 21:07
door sbientje
bedankt allemaal
jullie zijn erg lief haha. Het zal idd nog wel wat meer tijd nodig hebben ja. Ach, het is ook niet erg verder, ik wil haar ook niet vergeten ofzo
Geplaatst: 14 aug 2011, 10:48
door doggie
sbientje schreef:bedankt allemaal
jullie zijn erg lief haha. Het zal idd nog wel wat meer tijd nodig hebben ja. Ach, het is ook niet erg verder, ik wil haar ook niet vergeten ofzo
Ja gek hé, dat je verdriet dan ook een 'mooie' kant heeft: je wilt haar niet vergeten, dus móet je je wel verdrietig voelen, en dat voelt dan weer goed ofzo. Bitter zoet verdriet.....
Komt wel goed met jou
Geplaatst: 14 aug 2011, 10:48
door sharon66057
Geplaatst: 14 aug 2011, 11:39
door Bomirma
Sterkte.
Het gemis blijft, maar wordt ook anders. Denken aan de leuke dingen, tijden zonder de pijn.. Mijn eerste honden mis ik nog steeds, denk wel hoofdzakelijk nog aan de leuke dingen. Dan komt er wel weer een glimlach..de lieverds.