Labradorforum

doggie schreef:

sbientje schreef:bedankt allemaal jullie zijn erg lief haha. Het zal idd nog wel wat meer tijd nodig hebben ja. Ach, het is ook niet erg verder, ik wil haar ook niet vergeten ofzo

Ja gek hé, dat je verdriet dan ook een 'mooie' kant heeft: je wilt haar niet vergeten, dus móet je je wel verdrietig voelen, en dat voelt dan weer goed ofzo. Bitter zoet verdriet.....
Komt wel goed met jou

ja precies al moet ik zeggen dat ik niet heel verdrietig ben hoor, heb er echt wel vrede mee, maar het is gewoon zo gek allemaal... En stil

Petje af voor jullie duidelijke en lieve beslissing haar niet te laten lijden.

Ze had het niet beter met jullie kunnen treffen.

Dikke knuffel van ons.

tnx hilde

Af en toe lees ik dit topic nog weleens door, en ik krijg er altijd weer natte ogen van. Meer dan een jaar geleden is het alweer dat we Maup moesten laten gaan. Inmiddels is het wel gewoon geworden om thuis te komen in een huis zonder hond, maar ik mis het hebben van een hond echt vreselijk.

Gelukkig breekt er nu een fase in mijn leven aan waarin ik langzaam weer kan beginnen na te denken over een hond en ben me wat aan het oriënteren op fokkers. Hartstikke leuk natuurlijk Hopelijk kan ik jullie over een tijdje ook weer lastigvallen met puppenfoto's en verhalen. Een tweede maupie ga ik natuurlijk niet vinden, maar gelukkig zie ik ook wel in dat dat niet erg is. En ik weet zeker dat ik met een andere hond weer net zo'n fijne band kan opbouwen als ik met Maup had. Al zal ze altijd wel heel bijzonder blijven!

Het verdriet slijt op den duur, het gemis zal altijd blijven en wij zullen Maupie ook niet vergeten. Succes op je zoektocht naar een pup.

Heel herkenbaar hoor mijn eerste hond Obbe komt nog bijna dagelijks langs in gesprekken en in grdachte. Ik heb nu Miep en Janus maar die kunnen nooit vervangen wat ik met Obbe had, met hen heb ik weer andere dingen waar ik niet minder van geniet. Succes met de zoektocht en ik ben erg benieuwd wanneer er puppenfoto's komen

Toen onze vorige hond overleed was ik zo verdrietig dat ik nooit meer een hond wilde
Een kleine twee jaar later is Sam in ons leven gekomen en daarna Dewi, maar ze zijn beiden heel anders dan dat onze Nikki was.
En zo heb je voor iedere hond een speciaal plekje in je hart volgens mij, ze raken je ook anders dus dat is wel logisch.
En op een andere manier zal het nieuwe hondje zeker net zo speciaal voor jou worden als dat Maupie was

Roos schreef:Toen onze vorige hond overleed was ik zo verdrietig dat ik nooit meer een hond wilde
Een kleine twee jaar later is Sam in ons leven gekomen en daarna Dewi, maar ze zijn beiden heel anders dan dat onze Nikki was.
En zo heb je voor iedere hond een speciaal plekje in je hart volgens mij, ze raken je ook anders dus dat is wel logisch.
En op een andere manier zal het nieuwe hondje zeker net zo speciaal voor jou worden als dat Maupie was

dat wat jij zegt, nooit meer een hond willen, heb ik niet echt gehad. Misschien is dat ook afhankelijk van de manier waarop je afscheid moet en kan nemen, dat weet ik niet. De laatste maanden hebben me destijds iig best veel kopzorgen opgeleverd en energie gekost, maar de 5,5 jaar daarvoor heb ik meer dan genoeg teruggehad Al met al ben ik tot de conclusie gekomen dat ik graag weer een hond wil. Ik kijk er ook al echt naar uit, ook al duurt het dus nog een tijdje

Herkenbaar, ik lees ook nog wel eens het topic over Sjakie's overlijden. In de tijd dat ik wist dat we Sjakie zouden laten inslapen, en op het moment dat het gebeurde, dacht ik: Ik doe het mezelf nooit meer aan, steeds dat verdriet als je hond overlijdt....
Maar het is zoals je zegt Sabien, al die jaren daarvoor zijn het uiteindelijk dubbel en dwars waard.
Ik wilde dan ook best snel weer een andere hond, dus drie maanden later kwam Leentje in huis. Maar Leentje kan nooit de plaats van Sjakie innemen. Lenemans heeft haar eigen plekje, naast Sjakie.

Ik wens je heel erg veel plezier bij het zoeken naar een pup, hou ons iig op de hoogte!!

Toen buddy overleed wilde ik liever gisteren dan vandaag een nieuwe hond. Ik werd helemaal gek van verdriet en gemis. Nog nooit heb ik zoveel verdriet gehad om iemand zoals ik om buddy had.

De situatie was er niet naar om al een nieuwe hond te gaan halen en ik moest me sterk houden om niet aan mezelf te denken. Na 1 jaar en 1 maand kwam digger.

Sinds de komst van digger kon ik ook beter omgaan met verdriet om buddy.

Het is al 3 jaar en een week geleden dat buddy overleed en nog praat ik regelmatig over hem en zo af en toe krijg ik nog zowel leuke als nare dromen over hem. Af en toe kan ik nog steeds tranen hebben als ik aan onze laatste moment samen denk.

Sbientje fijn dat er ooit weer een hond in je leven zal komen.

zo herkenbaar sabine,ook ik lees nog steeds het topic van james.niet te vaak want ik hou het niet droog,het is nog zo kort geleden.
maar omdat we wisten dat james nog maar weken had ipv maanden konden we ons er wel op instellen en wisten we ook dat we niet te lang zouden wachten met een hond erbij.

tja en hidde is hidde en beslist geen james,james is de rots die rust bij roef heeft gebracht en daar alleen al voor ben ik hem heel dankbaar en houd hij een speciaal plekje bij me.

Leuk het zoeken naar een nieuwe puppert
Maar Maupie is en blijft speciaal, hier is Chester dat ook.
Hoop dat je ons heel er veel 'verveelt' met foto's!!

Elke hond is anders, maar elke hond is speciaal.......... je vind vast weer een super exemplaar Sbientje!

En Maupie hou je stiekumpjes bij je in een hoekje van je hart.

bedankt voor de reacties! Toch wel fijn om te weten dat je niet de enige bent die bepaalde dingen zo voelt. Nu ik wat meer bezig ben met een toekomstige hond merk ik ook dat ik weer meer aan maupie denk. Vanmiddag nog wat foto's teruggekeken enzo, wel prettig

ik denk zelf ook nog wel eens aan mijn eerste labje. Pearl is al redelijk op leeftijd en daarom hebben we Bimmel haar kleinzoon er bij genomen.
elke hond is inderdaad weer anders maar elke hond zorgt ervoor dat de de goeie dingen altijd goed in herrinnering zullen blijven.