Heb het hele topic door gelezen, en natuurlijk de prachtige foto's bekeken van een Labrador op leeftijd (zijn er maar weinig die deze respectabele leeftijd behalen).sbientje schreef:bedankt voor de reacties! Toch wel fijn om te weten dat je niet de enige bent die bepaalde dingen zo voelt. Nu ik wat meer bezig ben met een toekomstige hond merk ik ook dat ik weer meer aan maupie denk. Vanmiddag nog wat foto's teruggekeken enzo, wel prettig
Het gemis zal altijd blijven, het verdriet zal slijten .. En dan komen de kleine dingen .. Zoals een plukje vergeten haar ergens (labrador haar is nogal hardnekkig), of een speciale plek waar je altijd met haar liep, of een riem die ergens ligt, etc ..
Dus vergeten ?! Nah, néh ...
En stiekum maak je toch altijd een (kleine) vergelijking met een eventuele nieuwe hond tegenover de 'oude' hond, is denk ik een 'menselijk' iets ofzo ..
Eigenlijk is het gewoon oneerlijk dat honden niet dezelfde leeftijd kunnen behalen zoals mensen dat doen ...



