Labradorforum

Heel veel sterkte gewenst!

Heel veel sterkte voor nu en de toekomst

Heel veel sterkte en Bo een mooie reis

Wat een lieve reakties allemaal... bedankt!

We zijn alweer 2 nachtjes verder; de 1e nacht hebben we beneden bij Kira 'geslapen'. Vannacht hebben we weer gewoon boven geslapen en was ik om 05.00 uur wakker. Iets wat ik altijd deed en me dus vanmorgen op betrapte was het selectief luisteren: zijn mijn meiden al wakker? loopt bo al een beetje rond [Kira blijft altijd langer in d'r mand liggen dan bo]. En dan hoor je dat er geen hond rondloopt... oftewel je grote vriendin is er niet meer.... En dan komen de waterlanders weer... Wat ik gisteren ook tegen m'n man zei, zijn we niet te rationeel geweest op zo'n moment... maar juist tòen hebben we goed gehandeld. Bo mócht gewoonweg geen pijn hebben/krijgen. Dit laatste sterkt dan in je verdriet ook al wordt je verdriet niet kleiner. Nu Bo er niet meer is merk je wat voor bezondere band had; doordat ze een herplaatsing was, was ze zoveel meer dankbaar dan onze kira. De kleinste dingen... Ook realiseer ik me nu dat ik hele verhalen tegen Bo vertelde. Ze gaf ook altijd 'gehoor' door met haar lieve, donkere ogen te kijken en te zeggen 'ik begrijp je vrouwtje' . Onze Kira is ook een heerlijke lab maar meer 'hond'. Begrijp me niet verkeerd maar Kira is gewoonweg meer een 'nemer' dan een 'gever'.

Met Kira gaat het redelijk tot goed; ze is er de gehele tijd bij geweest. Ik probeer niet al te krampachtig aandacht te geven maar je bent wel een stuk allerter.

Doordat je in een klein dorp woont, 750 inwoners, en nagenoeg iedereen én iedere hond kent, is de 1e reaktie als je iemand tegenkomt "heej, waar is Bo". Dan schiet ik gelijk vol om vervolgens er goed over te kunnen praten. "Bo mag geen pijn hebben!!!!"

Aankomende weken zijn we thuis, geplande vakantie. Oh, wat had Bootje dit leuk/gezellig gevonden. Hele dagen leuke dingen doen. En nu is ze er niet meer....

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik hier van me af zit te praten/huilen...

Wat verdrietig dit bericht. En wat sterk van jullie om gelijk en radicaal voor Bo te kiezen. Klasse hoor.

En nee, ik vind het niet erg dat je het hier even van je af komt praten/schrijven. Veel van ons hebben iets dergelijks al eens meegemaakt en het blijft altijd een litteken op je hart, een klein pijnlijk plekje. Maar op den duur (zo voelt het nu nog niet, dat weet ik wel) komen de mooie herinneringen vaker dan de waterlanders.

Bo is over de regenboogbrug, geen pijn, niet ziek. Ze kan daar heerlijk spelen met de andere hondjes die haar voor waren gegaan. Ook met een paar van mij.

Sterkte de komende tijd met de lege plaats in huis en hart.

Veel sterkte met het verlies van Bo.

Waar kun je nou beter je verdriet delen dan hier? Het is helemaal niet gek dat je je ei hier kwijt wilt!! Zoals ik het begrijp was Bo een soort van kindje voor jullie. Een herplaatser, die alle liefde en aandacht juist super extra nodig heeft gehad. En jullie hebben haar dat allemaal gegeven. Niet iedereen in je omgeving zal dat begrijpen. Ja, iedereen snapt dat het erg is dat je je hond moet laten inslapen, maar niemand voelt het gevoel van amputatie wat je erdoor hebt.

Maarja, ze was al iets ouder, én het is 'maar' een hond, en het leven gaat door... Allemaal dooddoeners, waar je niks aan hebt. Voor jullie staat je wereld stil.

Nadat Amber overleed heb ik jaren geen hond meer gehad. Totdat ik op het Internet bij fokkers ging zoeken naar een herplaatser. Ik zag een foto van Sarah en ik was verkocht. Later zag ik pas dat de datum van overlijden van Amber en de geboortedatum van Sarah wel héél dicht bij elkaar lag. Sarah kreeg ik toen ze drie jaar was... Das toch apart, alsof het zo moest zijn.

Dus nee, ik denk dat veel mensen hier weten wat jullie doormaken, en de rest van de mensen weet hoe oorverdovend je van een Labrador-baby houdt... Dus schrijf lekker door!!!!

Wat naar zeg Sterkte!

Heel veel sterkte met het verlies van jullie lieverd

Veel sterkte!

Heel veel sterkte met het verwerken van dit plotselinge verlies.

Achter elke traan van verdriet, schuilt de glimlach van herinnering...

Ook van ons heel veel sterkte.

Bo heeft zo te horen al een mooie extra tijd bij jullie gehad.

Bettina & Doggie

Bo is nu ergens waar ze geen pijn meer heeft.
In jullie hart zal ze altijd blijven voortbestaan.
Jullie hebben een liefdevolle beslissing genomen.
Liefde is laten gaan als de tijd er is.

Heel veel sterkte.

http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html" onclick="window.open(this.href);return false;

sterkte

Lieve Hendriek, ik zie net jouw berichtje over Bo, wat schrik ik hier van!! Toen ik een maand geleden weer contact met je had ging alles goed en nu ineens is Bo er niet meer. Wat kan het dan allemaal ineens over zijn, hé? Hoe gaat het met jullie en met Kira en hoe zijn jullie het weekend doorgekomen? Ik weet wat je nu doormaakt, voor mij is het nu 2 maanden geleden dat Youri, mijn lieve oude mannetje, bij ons is weggegaan. Langzaam aan gaat het wat beter. Van het weekend had ik een surpiseparty voor mijn man geregeld ivm zijn 50ste verjaardag. Zeer geslaagd, maar als je dan na afloop weer met zijn tweetjes zit na te praten dan mis ik mijn mannetje zo, hij hoorde er zo bij. Jij en ik weten allebei dat we het beste hebben gedaan voor onze lieverds maar het doet pijn, enorm veel pijn!! En het heeft tijd nodig om dit te verwerken. Ik ben hier voor je als je even wilt praten en ik wens je héél veel sterkte toe. Ik denk dat Bo inmiddels kennis heeft gemaakt met Youri en dat ze samen zitten te praten. En weet je wat ze elkaar vertellen? Dat ze de beste baasjes hebben gehad die ze maar hebben kunnen wensen. Vergeet dat niet, Hendriek! Ik denk aan je!! Liefs Alice.