Labradorforum

Je moet even kopiëren en plakken, dan zie je grijze puppen.
http://www.silverlabs.com/gallery.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Hier ook volwassen honden.

Deze zien er iig wel uit als labrador

Nah, onderaan de pagina ook nog het knopje 'Buy Now'.

Ik volg dit topic met veel interesse.

Heb hier even geen mening over, maar vraag me wel een aantal dingen af.

De foto is inderdaad niet erg mooi. Als ik naar onze Pepper kijk lijkt ze ook meer op een Labrador dan bovenstaande foto, echter is ze nog niet zo groot. We zullen zien hoe ze er over een jaar uit ziet, misschien zien we dan ineens Weimaraner naar voren komen, maar vooralsnog lijkt ze wel het zusje van de bruine lab van een week ouder die een blok verderop woont.

Goed, wat ik mij afvraag. Klopt het dat deze discussie ook over de bruine lab is gevoerd, alleen jaren geleden? Toen zag je bijna geen bruine labs. Ik kan me alleen nog wel een bruine-lab eigenaar (de eigenaar van de Gall en Gall bij ons in het dorp) herinneren die ik vroeg naar de 'bijzonder kleur van zijn hond' en die daarop in de verdediging schoot dat het echt wel een hond met stamboom was. (Even ter verduidelijking waar mijn vraag vandaan komt)

Daarnaast zag ik een post dat zilveren labradors geen stamboom hebben. Dat klopt inderdaad in Nederland, echter in Amerika worden ze wél met stamboom verkocht. Wat er precies op staat, dat weet ik niet, ben geen rasexpert, maar waarom kan het daar wel?

En wat ik me als laatste afvraag en ik kon dit dus nergens online vinden... Als je een labrador met een Weimaraner kruist, hoe kan je dan een Weimaraner-kleur krijgen met een ander hond die wel voldoet aan de Labrador rasstandaard (qua hoogte en dergelijke - kleur even buiten beschouwing gelaten)?

Ik heb al eerder gepost dat ik niemand op zijn of haar mening wil aanvallen en dat wil ik graag nog eens herhalen.
Persoonlijk vind ik dit echter een mooie discussie die ik ook al gedeeltelijk heb gevolgd op de Amerikaanse sites. De meningen zijn daar ook erg verdeeld, alleen merk je wel dat er steeds meer draagvlak komt voor de 'silver en charcoal labs', waarbij de charcoal meer neigen naar zwart met een lichte glinstering (silver) over de vacht.

Om nog even terug te komen op de ogen. De Weimaraner zal rond een maand of 6-8 van blauwe naar gele of geelgroene kleur ogen gaan.
Onze eigen hond is nu 3,5 maand en je ziet haar ogen al veranderen van lichtblauw naar lichtgrijs en nu naar grijsgroen.

Misschien is er in haar bloedlijn ooit gekruist met een Weimaraner, misschien heeft het te maken met de genen, ik denk dat Bjorn en ik het pas met meer zekerheid kunnen zeggen als ze ouder en groter is.

EDIT: En mijn laatste vraag: Hoe kunnen ze in Amerika een zwarte en bruine kruisen (noemen ze silver factored) en daar komen wel 'zilveren' in een nest?? (Dit zag ik in de gallery-link)

Om even alleen jouw laatste vraag eruit te lichten. Dan moeten beide honden dus het d-allel dragen en ik denk ook het b-allel (bruin). Tenminste als zilver eigenlijk verdund chocolate is. Als je bijv. EEBbDd (zwart, bruin en zilverdragend) kruist met EEbbDd (bruin, zilverdragend) dan kunnen er dus zowel zwarte als bruine als zilveren uitkomen. EEBbDd wordt zwart, EEbbDd wordt bruin en EEbbdd wordt zilver. En ik denk ook nog charcoal, maar ik weet niet precies wat ze daarmee bedoelen. Dat zou dan EEBbdd moeten zijn, een zwarte met een zilvergloed of zoiets. Dat kan er ook nog uitkomen.

Hanneke

Bedankt voor je antwoord. Ik ga nog even puzzelen met die letters, dat zoek ik wel op hoe dat werkt....

http://www.mvol.com/images/articles/dog ... bie250.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik hoop dat ik dit goed heb gedaan...
Charcoal

Edit: deze misschien beter

Net niet zwart

http://www.mtstlouislabradors.com/silve ... malesm.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

Er staat hier ergens een stickie over de kleurvererving. Waarschijnlijk boven dit topic

Hanneke

Het dilutegen is recessief, dus je moet van 2 kanten het gen krijgen wil een hond het tonen. Een hond die zilver is, is dus altijd dd, 2 keer dilute

als je een weim (dd) kruist met een lab, ervanuitgaande dat de lab geen dilute gen draagt (dus DD is) , zijn alle pups drager van het dilute gen (Dd) , maar dat tonen ze dan niet (omdat het recessief is). Als je uit het nest een van de puppen dan weer met een weim kruist, dan zullen (statistisch gezien) 50% van de pups twee keer het dilute-gen meekrijgen en dus zilver tonen. Dus eigenlijk heb je dan 75% weim en 25% lab. Natuurlijk kan je later ook weer zilver met zilver kruisen en daaruit komt alleen maar zilver.

hopelijk is het zo een beetje duidelijk!

Zou het niet net zo zijn als die verhalen destijds over de fieldtrials in Engeland? Gewoon kruising fokken van lab en bordercollie. Haal bij de geboorte alles wat niet goed lijkt op de lab, direct uit het nest en vraag voor de lijkenden een stamboom aan.
Kruis daarna weer met een lab en generatie's verder heb je dus een smalle en snelle lab.
Hierbij beweer ik niet, dat die verhalen waar zijn, maar ik denk: Waar rook is, is vuur.
Ik zie bij die silverlabs ook hoogbenige namelijk.

margreet schreef:Zou het niet net zo zijn als die verhalen destijds over de fieldtrials in Engeland? Gewoon kruising fokken van lab en bordercollie. Haal bij de geboorte alles wat niet goed lijkt op de lab, direct uit het nest en vraag voor de lijkenden een stamboom aan.
Kruis daarna weer met een lab en generatie's verder heb je dus een smalle en snelle lab.
Hierbij beweer ik niet, dat die verhalen waar zijn, maar ik denk: Waar rook is, is vuur.
Ik zie bij die silverlabs ook hoogbenige namelijk.

Is daar ooit bewijs voor opgedoken? Of is het bij verhalen gebleven?

[quote="Lausje"]Ik volg dit topic met veel interesse.

Heb hier even geen mening over, maar vraag me wel een aantal dingen af.

De foto is inderdaad niet erg mooi. Als ik naar onze Pepper kijk lijkt ze ook meer op een Labrador dan bovenstaande foto, echter is ze nog niet zo groot. We zullen zien hoe ze er over een jaar uit ziet, misschien zien we dan ineens Weimaraner naar voren komen, maar vooralsnog lijkt ze wel het zusje van de bruine lab van een week ouder die een blok verderop woont.

Goed, wat ik mij afvraag. Klopt het dat deze discussie ook over de bruine lab is gevoerd, alleen jaren geleden? Toen zag je bijna geen bruine labs. Ik kan me alleen nog wel een bruine-lab eigenaar (de eigenaar van de Gall en Gall bij ons in het dorp) herinneren die ik vroeg naar de 'bijzonder kleur van zijn hond' en die daarop in de verdediging schoot dat het echt wel een hond met stamboom was. (Even ter verduidelijking waar mijn vraag vandaan komt)
Ja, dat klopt helemaal, chocolat kwam van nature ook bijzonder weinig voor, totdat er bewust op werd gefokt.


Daarnaast zag ik een post dat zilveren labradors geen stamboom hebben. Dat klopt inderdaad in Nederland, echter in Amerika worden ze wél met stamboom verkocht. Wat er precies op staat, dat weet ik niet, ben geen rasexpert, maar waarom kan het daar wel?
Het kan daar wel omdat de FCI, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, geen wereldomvattende kynologen beheers functie heeft, heel veel landen van de wereld houden zich aan de regels van de FCI...maar bijv. Amerika niet, zij houden zich aan de regels van de AKC, de american kennel club. Deze club heeft ergens in 1987 besloten de silverlab en de charcoal lab te erkennen als rashond, maar als kleuromschrijving chocolat te gebruiken.

En wat ik me als laatste afvraag en ik kon dit dus nergens online vinden... Als je een labrador met een Weimaraner kruist, hoe kan je dan een Weimaraner-kleur krijgen met een ander hond die wel voldoet aan de Labrador rasstandaard (qua hoogte en dergelijke - kleur even buiten beschouwing gelaten)?

Ik heb al eerder gepost dat ik niemand op zijn of haar mening wil aanvallen en dat wil ik graag nog eens herhalen.
Persoonlijk vind ik dit echter een mooie discussie die ik ook al gedeeltelijk heb gevolgd op de Amerikaanse sites. De meningen zijn daar ook erg verdeeld, alleen merk je wel dat er steeds meer draagvlak komt voor de 'silver en charcoal labs', waarbij de charcoal meer neigen naar zwart met een lichte glinstering (silver) over de vacht.
Dat klopt, er komt daar steeds meer draagvlak, en dat is ook normaal, het zal hier in Nederland over een jaartje of 10 trouwens niet anders zijn.
Ik heb al heel wat jaartjes labradors, en heb al heel wat modeverschijnselen voorbij zien komen, sommigen blijvertjes (denk aan de chocolat) sommigen weer snel passe (denk aan de spierwitte labrador)
Zolang fokkers blijven fokken voor andere mensen, ipv voor zichzelf, zal dit ook wel zo blijven ook.
Op zich is er ook niks op aan te merken, ware het niet dat de genenpool (dus de familie die dit gen vererft) van origine zo klein is, dat het slechts een kwestie van tijd is voordat ook de lichamelijke en geestelijke problemen komen.
Om nog even terug te komen op de ogen. De Weimaraner zal rond een maand of 6-8 van blauwe naar gele of geelgroene kleur ogen gaan.
Onze eigen hond is nu 3,5 maand en je ziet haar ogen al veranderen van lichtblauw naar lichtgrijs en nu naar grijsgroen.

Misschien is er in haar bloedlijn ooit gekruist met een Weimaraner, misschien heeft het te maken met de genen, ik denk dat Bjorn en ik het pas met meer zekerheid kunnen zeggen als ze ouder en groter is.

EDIT: En mijn laatste vraag: Hoe kunnen ze in Amerika een zwarte en bruine kruisen (noemen ze silver factored) en daar komen wel 'zilveren' in een nest?? (Dit zag ik in de gallery-link)
Tegenwoordig is er zoveel bekend over kleurengenen, en de vererving, dat kun je eigenlijk zien als een soort labaratorium. Vergelijk het met violen kruisen op kleur, zo kan het ook met hondjes. De ouderdieren kunnen alle kleuren van de regenboog hebben (bij wijze van spreken) het draait om het gen dat ze dragen

margreet schreef:Zou het niet net zo zijn als die verhalen destijds over de fieldtrials in Engeland? Gewoon kruising fokken van lab en bordercollie. Haal bij de geboorte alles wat niet goed lijkt op de lab, direct uit het nest en vraag voor de lijkenden een stamboom aan.
Kruis daarna weer met een lab en generatie's verder heb je dus een smalle en snelle lab.
Hierbij beweer ik niet, dat die verhalen waar zijn, maar ik denk: Waar rook is, is vuur.
Ik zie bij die silverlabs ook hoogbenige namelijk.

Da's een schot voor open doel Fieldtrial labs, die bestaan helemaal niet, je zult bedoelen de werklijnen van ons ras
Net als bij alle lijnen is er in oorsprong, en hiermee bedoel ik in de beginjaren van de ontwikkeling van het labradorras, gekruist.
Dat is ook heel duidelijk te zien in de typeringen van de verschillende lijnen, er zijn heel grof verdeeld ongeveer 6 types (Jaap van Wijck heeft ze ooit eens in kaart gebracht, voor wie het wil zien, even googelen)

Alle types hebben hun functionaliteit, hetzij tbv werk of tbv show, en dat is ook duidelijk te zien Maw, in de beginjaren is natuurlijk gekruist, in alle lijnen, net zoals bij alle andere rassen.
Tegenwoordig zal dat misschien, in het grootste geheim door malafide fokkers, ook nog wel gedaan worden, wie zal het zeggen, maar het zal niet voor niets zijn dat DNAprofielen verplicht gesteld gaan worden door de FCI.
In mijn beginjaren als fokker heb ik weleens gehoord van nest fraude, maar dan ging het toch altijd om puppen die toegevoegd werden, en niet die eruit gehaald werden, en dat waren altijd fokkers die we tegenwoordig broodfokker noemen, en die meestal de moeite niet meer doen om stambomen aan te vragen.

ik lees mee,erg leuk topic.
de google droodle van vandaag is zeer toepasselijk

roef schreef:ik lees mee,erg leuk topic.
de google droodle van vandaag is zeer toepasselijk

Haha... ik zag hem net ook langskomen..... dat plaatje over de vererving van erwten t.g.v. het zoveelste geboortejaar van Mendell? Inderdaad!

Hanneke

Dankje brigitte, heel verhelderend.

Wat ik wel hoop is dat inderdaad niet gefokt wordt alleen om de kleur, maar dat er wel verantwoordelijk mee gefokt wordt, zodat inderdaad de kans op ziektes klein blijft.

Wij hebben een hond uit een '' gelegenheidsnestje '', maar inmiddels hebben we begrepen dat de meeste van die nestjes grote kolder zijn.

Hoewel zowel mijn vriend als ik geloven in de zilverkleurige labrador, zouden we niet weer op dezelfde manier weer voor een puppy kiezen en zouden we ook zeker naar een erkende fokker gaan, mocht er ooit een tweede komen...