Ook hier houden we veel rekening met zijn rust, maar samen hebben we afgesproken om hem vanaf nu ook rustiger te corrigeren. We lieten ons ook te vlug uit ons lood slaan en wilden het precies te goed doen, en daardoor verwachtten we ook te veel van onze jonge hond.
En daarbij vergaten wel eens twee belangrijke dingen: een pup moet zich als een pup kunnen gedragen, maar je moet hem/haar ook tegen zichzelf beschermen.
Drie dagen geleden had ie zijn stoutste dag tot nog toe: we moesten hem vier keer apart zetten, omdat ie naar ons bleef grommen (zelf beetje lip trekken).
Wat veroorzaakte dit? Als ie op de zetel wilde komen, bleven we hem steeds met een - voor hem - nog te luide 'neen' bestoken, en plaatsten we hem (lichtjes) geagiteerd terug op de grond na meermaalse pogingen van zijn kant.
De pup werd hier steeds wilder van en dat sloeg ook over in zijn spelen, wanneer het voor hem wat te veel werd.
De laatste dagen hebben we dus onze aanpak veranderd. Met een resolute, doch zachte stem 'neen' zeggen, en bij de tweede 'overtreding' gewoon wegwandelen en negeren. Dit hebben we ook met zijn bijten overgenomen.
En wat blijkt? Hij aanvaardt kalm het verbod en zoekt een andere activiteit, die wij hem ook altijd zelf proberen aan te bieden. Zelfs het bijten is sterk verminderend. Hij lijkt zijn rust te hebben gevonden en wij ook.
Het is misschien wat vroeg om te zeggen dat zijn gedrag over is, maar zo blijkt toch maar dat de oplossing vaak heel simpel kan zijn: rust, negeren als het te fel wordt, en een positieve draai aan de situatie geven.
Een aantal dagen nog ongerust, nu een pak meer vertrouwen. Nu blijkt eens te meer wat voor een slimmerd ie wel is. Vandaag leek ie ook zijn apporteren voor het eerst helemaal te snappen
