Labradorforum

Heelmooi geschreven alice

Heel veel sterkte met het gemis

Alice van Ginkel schreef:Lieve Hendriek, ik zie net jouw berichtje over Bo, wat schrik ik hier van!! Toen ik een maand geleden weer contact met je had ging alles goed en nu ineens is Bo er niet meer. Wat kan het dan allemaal ineens over zijn, hé? Hoe gaat het met jullie en met Kira en hoe zijn jullie het weekend doorgekomen? Ik weet wat je nu doormaakt, voor mij is het nu 2 maanden geleden dat Youri, mijn lieve oude mannetje, bij ons is weggegaan. Langzaam aan gaat het wat beter. Van het weekend had ik een surpiseparty voor mijn man geregeld ivm zijn 50ste verjaardag. Zeer geslaagd, maar als je dan na afloop weer met zijn tweetjes zit na te praten dan mis ik mijn mannetje zo, hij hoorde er zo bij. Jij en ik weten allebei dat we het beste hebben gedaan voor onze lieverds maar het doet pijn, enorm veel pijn!! En het heeft tijd nodig om dit te verwerken. Ik ben hier voor je als je even wilt praten en ik wens je héél veel sterkte toe. Ik denk dat Bo inmiddels kennis heeft gemaakt met Youri en dat ze samen zitten te praten. En weet je wat ze elkaar vertellen? Dat ze de beste baasjes hebben gehad die ze maar hebben kunnen wensen. Vergeet dat niet, Hendriek! Ik denk aan je!! Liefs Alice.

Lieve Alice, ja... dit hadden we TOTAAL niet verwacht. We zijn nu een paar nachtjes/daagjes verder maar het is nog onwerkelijk.

Woensdag halen we haar as op en strooien we het over het grasveld waar ze altijd graag kwam en altijd lekker ging rollebollen op het gras. Totaan afgelopen donderdagavond toe... Onwerkelijk.....

Ik sprak de DA-assistente nog, zij woont hier op het dorp, en die gaf ook aan dat het voor de DA zelf een schok was aangezien Bo er nog zo goed uit zag. Op haar bolle buik aan toe dan...

Ja, onze "bolus" wordt flink gemist.... soms, schiet ik om niets in tranen, als er een mooi liedje is of het verzetten van het kussen waarop ze altijd graag lag én het kussen waarop ze zachtjes is ingeslapen. Wanneer ik daarnaar kijk zie ik haar nagelsporen van het een 'lekker plekje' maken.

Ook zoiets, wij hebben onze badkamer beneden [woning jaren 20] en Bo zat altijd onder het doucheraam wat eigenlijk altijd open stond. Ik wil gewoonweg niet dat raam dichtdoen. Snap je, zulke dingen....

Vandaag was ik in de camper die bij ons achter op ons pad staat; Bo en ik hebben hier afgelopen woensdag nog lekker met z'n 2-tjes gezeten. Bo vond het binnen maar te druk [wij zijn een nieuwe keuken aan het zetten] en vond het veel leuker om samen met het vrouwtje in de camper eten klaar te gaan maken. Maargoed, Bo d'r plekje, pal achter de bestuurdersstoel, lag vol met haren van haar. Tja, dan komen de waterlanders weer...

Met onze Kira gaat het gelukkig redelijk tot goed; ze eet goed, speelt en kwispelt vrolijk met d'r staart. Ik zei vanavond nog tegen m'n man, is Kira nou niet rustiger? Waarop hij antwoordde, nee, Kira is altijd een wat stillere lab geweest. En daarentegen was Bo altijd een zorgenkindje, een labje wat door de herplaatsing meer aandacht nodig had dan Kira.

Alice, nogmaals bedankt voor je lieve berichtje!

Een lieve Zeeuwse groet, Hendriek

Nino&Toosje schreef:Bo is nu ergens waar ze geen pijn meer heeft.
In jullie hart zal ze altijd blijven voortbestaan.
Jullie hebben een liefdevolle beslissing genomen.
Liefde is laten gaan als de tijd er is.

Heel veel sterkte.

http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Hoi, wat een bijzonder filmpje. Ik had 'm nog nooit gezien. Bedankt!

Groeten, Hendriek

Sterkte met het verlies van jullie kanjer Bo.
Gr Irene en Igor

Vandaag onze Bo bij het dierencrematorium opgehaald om haar vervolgens op haar lievelingsplaatstje los te laten. Het was een 'goed' moment, de cirkel is rond nu ze weer thuis is. En zoals Alice schrijft, ze is boven lekker aan het ronddartelen, tesamen met alle andere labjes. Daar waar ze geen pijn heeft en lekker kan eten zonder dat ze alles er uit gooid. Daar ben ik van overtuigd.

Dat neemt niet weg dat ik al flierefluitend verder ga met mijn leven, nee, want ik mis m'n maatje maar wetende dat ze geen pijn meer heeft sterkt mij om met een lach en een traan door te gaan.

Lieve groeten, Hendriek

Heel veel sterkte met het verdriet over Jullie lieve Bo.

Fijn dat je het goed hebt kunnen afronden. Dat geeft ook weer een beetje rust he? En je zult je maatje vast nog heel vaak missen en nog mening traantje laten.
Maar het wordt vast langzaam beter hoor.

mooie woorden over jullie Bo, laten de fijne herinneringen een troost zijn!


veel sterkte!

heel veel sterkt toegewenst met het verlies van Bo,
Ik ben een tijdje niet op het forum geweest, vanwege familieomstandigheden.
Als eerst zag ik het bericht van Buddy, en daarna het bericht dat Bo is overleden!
Ik wens jullie ontzettend veel sterkte, en weet zeker dat Bo een superleven bij jullie hebt gehad.
rust zacht lieve Bo