Lieve Yuma
-
- Speurneus
- Berichten: 8819
- Lid geworden op: 29 dec 2005, 20:56
- Locatie: Alphen aan den Rijn
- Contacteer:
Ach Annet ik lees het nu pas ik kom niet meer zo vaak op het forum.
Ik weet dat Yuma veel voor jullie betekende en dat het haar nooit aan iets ontbrak ze kan nu rusten en kijk terug met een glimlach naar alle mooie , lieve , ondeugende en ontroerende dingen die zij jullie in haar leven gegeven heeft.
Dikke kus Loes
Ik weet dat Yuma veel voor jullie betekende en dat het haar nooit aan iets ontbrak ze kan nu rusten en kijk terug met een glimlach naar alle mooie , lieve , ondeugende en ontroerende dingen die zij jullie in haar leven gegeven heeft.
Dikke kus Loes
-
- Speurneus
- Berichten: 3127
- Lid geworden op: 13 feb 2005, 20:42
- Contacteer:
Dank jullie allemaal voor de lieve en meelevende reacties op het overlijden van onze aller-allerliefste schat!
We zijn nu alweer een maand verder maar ik heb nog steeds zoveel verdriet dat ik er met niemand over kan praten zonder weer te moeten gaan huilen....
Natuurlijk weet je dat haar tijd gekomen is en we hebben meteen de beslissing genomen om haar niet te laten lijden maar het doet zo'n zeer...dat gemis.... ze was onze eerste hond en wat voor een!
Zo stabiel en zoveel will to please...Yuma was een hond die ieder zich zou wensen en een voorbeeld voor de andere honden die zijn gekomen!
Ik weet zeker dat haar karakter en gedrag ertoe de aanleiding zijn geweest dat wij verder gegaan zijn met de labrador.
Nu staat ze dan in een blikje op de kast, omringd door de kaartjes die we hebben mogen ontvangen,haar knuffeltje en een kaarsje die we iedere avond branden...maar het is Yuma natuurlijk niet......
Het is wel apart dat de andere honden haar totaal niet lijken te missen.
Bob, onze Jack Russell die met haar samen is opgegroeid ook niet tot onze grote verbazing maar ach, hij heeft de andere honden natuurlijk nog om zich over te ontfermen, dat is zijn geluk.
En onze dochter Erika die met Yuma is opgegroeid, om haar zijn we ooit aan een hond begonnen.
Erika is nl. op 3jarige leeftijd geadopteerd en had heel veel behoefte aan een wezentje waar ze haar liefde aan kon geven en haar" ei bij kwijt kon". en dat was Yuma...
's Ochtends toen wij zagen dat het niet goed ging met Yuma hebben we Erika gebeld (zij woont sinds een half jaar op zichzelf) dat we Yuma moesten laten inslapen en die dappere meid kwam onmiddellijk...ze zei :Ja maar het is Yuma........
Toen de laatste injectie kwam kon ze het niet meer aan en is de kamer uitgelopen...zoveel verdriet, zoveel pijn maar toch ook zoveel kracht om afscheid van haar hond te nemen....
Ik weet, het slijt en we hebben genoeg dierenliefde om ons heen en we geven het wel een plekje maar tot die tijd.....

We zijn nu alweer een maand verder maar ik heb nog steeds zoveel verdriet dat ik er met niemand over kan praten zonder weer te moeten gaan huilen....
Natuurlijk weet je dat haar tijd gekomen is en we hebben meteen de beslissing genomen om haar niet te laten lijden maar het doet zo'n zeer...dat gemis.... ze was onze eerste hond en wat voor een!
Zo stabiel en zoveel will to please...Yuma was een hond die ieder zich zou wensen en een voorbeeld voor de andere honden die zijn gekomen!
Ik weet zeker dat haar karakter en gedrag ertoe de aanleiding zijn geweest dat wij verder gegaan zijn met de labrador.
Nu staat ze dan in een blikje op de kast, omringd door de kaartjes die we hebben mogen ontvangen,haar knuffeltje en een kaarsje die we iedere avond branden...maar het is Yuma natuurlijk niet......
Het is wel apart dat de andere honden haar totaal niet lijken te missen.
Bob, onze Jack Russell die met haar samen is opgegroeid ook niet tot onze grote verbazing maar ach, hij heeft de andere honden natuurlijk nog om zich over te ontfermen, dat is zijn geluk.
En onze dochter Erika die met Yuma is opgegroeid, om haar zijn we ooit aan een hond begonnen.
Erika is nl. op 3jarige leeftijd geadopteerd en had heel veel behoefte aan een wezentje waar ze haar liefde aan kon geven en haar" ei bij kwijt kon". en dat was Yuma...
's Ochtends toen wij zagen dat het niet goed ging met Yuma hebben we Erika gebeld (zij woont sinds een half jaar op zichzelf) dat we Yuma moesten laten inslapen en die dappere meid kwam onmiddellijk...ze zei :Ja maar het is Yuma........
Toen de laatste injectie kwam kon ze het niet meer aan en is de kamer uitgelopen...zoveel verdriet, zoveel pijn maar toch ook zoveel kracht om afscheid van haar hond te nemen....
Ik weet, het slijt en we hebben genoeg dierenliefde om ons heen en we geven het wel een plekje maar tot die tijd.....





-
- Speurneus
- Berichten: 13451
- Lid geworden op: 28 dec 2002, 23:03
- Locatie: Hendrik Ido Ambacht
- Contacteer:
Hoi Annette,
Heb zojuist op jou bericht geantwoord.. maar ik wilde je ook hier nog even heel veel sterkte wensen!
Zag de foto's in het bericht.. wat een mooie labrador!!
Erg leuke foto's en die van de Labrador Post, echt heel erg schattig!
Heel veel sterkte nogmaals en ik hoop dat het een plekje krijgt.. maar het heeft inderdaad ook allemaal tijd nodig!
Toch, die leegte.. dat is verschrikkelijk!
Knuffel, Saar
Heb zojuist op jou bericht geantwoord.. maar ik wilde je ook hier nog even heel veel sterkte wensen!
Zag de foto's in het bericht.. wat een mooie labrador!!
Erg leuke foto's en die van de Labrador Post, echt heel erg schattig!
Heel veel sterkte nogmaals en ik hoop dat het een plekje krijgt.. maar het heeft inderdaad ook allemaal tijd nodig!
Toch, die leegte.. dat is verschrikkelijk!

Knuffel, Saar
-
- Speurneus
- Berichten: 11652
- Lid geworden op: 07 feb 2004, 21:12
- Locatie: zo'n 600 km boven Parijs
Komt allemaal weer goed Annette 


Dank je wel Monika voor deze prachtige banner......



Een dag niet gezwommen is een dag niet geleefd
( al denkt Cooper daar anders over)
-
- Speurneus
- Berichten: 3127
- Lid geworden op: 13 feb 2005, 20:42
- Contacteer: