Labradorforum

Pandora schreef:Maar als hij mocht kiezen tussen showen en apporteren... was de keuze voor hem toch niet zo moeilijk

Keuze is voor mijzelf ook niet moeilijk hoor! Ik ga liever apporteren.

Een retriever hoort idd te kunnen retrieven. Maar ben ik dan de enige die het raar vind dat een labrador geschikter is voor retrievend werk dan de retrievers? Gaat er dan niet iets mis in deze rassen? (uitzonderingen daar gelaten)
Als ik alleen naar gezondheid en werkdrift zou kijken, dan zou het mij niet uitmaken welke hond het makkelijkst te trainen is. Dan zou ik voor de gezondheid en werkdrift gaan, niets meer en niet minder. Waarschijnlijk zou ik dan een ander ras hebben.

dit snap ik niet zo goed deborah, ik begrijp niet wat je bedoelt.
Retrievende honden zijn gewoon een rasgroep binnen de FCI, en daar horen tollers, goldens, flatcoateds, labradors, chesepeakes en curlycoateds toe.

In deze groep zijn de labradors over het algemeen het makkelijkst te trainen, gewoon omdat ze over bepaalde karaktereigenschappen beschikken die bij de andere rassen die ook tot de retrievergroep horen over het algemeen wat minder geprononceerd aanwezig zijn.
Hierbij moet ik wel in alle eerlijkheid zeggen dat er in alle rassen die tot de retrievergroep behoren, natuurlijk ook uitschieters zijn, dus er bestaan wel degelijk hele goede goldens, of flats of enz enz enz..
Maar, die zijn gewoon wat dunner gezaaid zeg maar dus daar moet je langer naar zoeken.

Dan toch nog maar weer even over dat stomme uiterlijk alhoewel ik persoonlijk dat t minst belangrijk vind, kan ik toch in alle eerlijkheid niet zeggen dat wij windhonden hebben, en ok je ziet ze weleens, maar toch lang niet zo vaak als er wordt gesuggereerd hier en daar

Tja en karakter deborah, dat hoort wat mij betreft ten alle tijde onder de noemer gezondheid, en wel de geestelijke, met name deze eigenschap is uitermate belangrijk voor een werkende hond, als hij niet rustig en helder in zijn koppie is, dan gaat het echt niks worden

oeps verkeerd om ok, ik ben de quote en de tekst is deborah, kan iedereen het nog volgen

Laboriginals schreef:Natuurlijk zit er een kern van waarheid in deze boodschap. Niemand zal ontkennen dat er met sommige rassen iets behoorlijk fout is.

Waar ik over val, is de generalisering. Door de stg. Dier en Recht, de Dierenbescherming, de Hondenbescherming enz. worden alle rashonden over één kam geschoren. Dit is het zoveelste artikel in een hele serie. De afgelopen pakweg twee jaar is er een hele reeks tv-programma´s en krantenartikelen geweest waarin ´de stamboomhonden´ (dus ook onze labradors) worden betiteld als doorgefokt en ongezond. Van ´de stamboomhonden´ (dus ook onze labradors) zou 40% een erfelijke aandoening hebben. Fokkers van ´de stamboomhonden´ (dus ook ik) zouden gezondheid ondergeschikt maken aan exterieur. Ze (dus ook ik) zouden voornamelijk dieren fokken om prijzen te winnen op shows. Om die kampioenen te fokken zou op grote schaal inteelt worden gebruikt, zodat ´de rashonden´ doorgefokt en ziekelijk zijn.
Die boodschap wordt in allerlei toonaarden de maatschappij ingeslingerd: ´Consumenten, let heel goed op als je een rashond (of kat) koopt (dus ook een labrador). Dat kan je maar beter niet doen, want de kans is groot dat je een ziek dier koopt´.
Genoemde stichtingen komen met allerlei ´oplossingen´, variërend van een verbod op bepaalde rassen, tot een verbod op hondenshows, een rashondenwijzer op internet (die van geen kant klopt) en het opengooien van de stamboeken. Ze vinden dat de sector zelf er een puinhoop van heeft gemaakt en dus niet in staat is om zelfregulerend op te treden. Daarom moet de overheid ingrijpen.
Dit is geen kritiek die uitsluitend gaat over de cavaliers en de bulletjes, dit is zware kritiek op de héle rashondensector, dus ook op onze labradors. En daar kan ik mij toch echt niet in vinden.

Overigens: bij labradors komt helemaal niet veel kanker voor, dus waar ze dat nou weer vandaan halen?

Hanneke

"De methode Rashondenwijzer: van dik hout zaagt men planken" LabradorNet heeft hier ook aandacht aan besteed;
http://labradornet.wordpress.com/2011/1 ... isleidend/" onclick="window.open(this.href);return false;

farbourne schreef:

"De methode Rashondenwijzer: van dik hout zaagt men planken" LabradorNet heeft hier ook aandacht aan besteed;
http://labradornet.wordpress.com/2011/1 ... isleidend/" onclick="window.open(this.href);return false;[/quote]

Dit raakt een teer punt bij mij: elke keer als er een discussie is over shows, en de rasstandaard bv, komt de gedachte bij me naar boven: wat als we toch zo over mensen zouden praten??
Ik weet wel, mensen zijn geen honden, maar toch: hondenliefhebbers zijn de grootste rascisten ( vwb honden dan) die er zijn denk ik.
Mensen voelen zich dus machtig genoeg over dieren om zelfs hun evolutie te willen beheersen. Een eng idee....

De schrijver van dit stuk op Labradornet vertelt dat slechts 2% van alle door hem gefokte honden ziek geworden is. Ik heb geen concrete cijfers, maar als ik van de berichten op dit forum uit ga, dan zijn er toch echt wel meer verantwoord gefokte labradors met ziektes/gebreken.

Ik denk persoonlijk dat mensen met een gezonde hond minder snel het net opgaan dan mensen met een hond met wat mankementjes. En daarom zullen de percentages op een forum als deze niet representatief zijn. Want labradors je word er mee doodgegooid op straat maar hier op het forum is het toch een beperkte hoeveelheid forummers.

Ik heb met deze discussie een beetje een deja vu gevoel, gebeurt dit niet iedere paar maanden nav artikel/ nieuws etc.

Ik vind de tekst van die link labradornet ook erg sterk, dat is wat ik ook al vaker heb gezegd men presenteert meningen als feiten zonder gedegen wetenschappelijk onderzoek.

Tsja show/werk net wat ik zeg deze discussie word om de zoveel tijd overgedaan. Maar het steeds grover en zwaarder fokken wat je op shows ziet snap ik niet hoor. Maar daarentegen vind ik sommige werklijnen ook meer op flatcoats lijken dan labradors. Je kan in beide doorslaan wat volgens mij ook gebeurd en iedere partij heeft er zijn argumenten voor wat het best zou zijn, maar ondertussen heb je als we 10 jaar verder zijn kans dat de labrador van dan vergeleken met 20 jaar terug niet meer bestaat, oeps foutje? Of een duitse dog of een flatcoat (even gechargeerd natuurlijk)

Terug naar het artikel, staan dingen in die kloppen helaas maar wat een walgelijke tendentieuze stemmingmakerij zeg. Journalisme hoort objectief te zijn of daar nog enigszins een beetje op te lijken. Dit journalisme, dit is meer het niveau van de roddelkrant. En ook erg fijn om de onderbouwing ervan te zien

En dan terugkomend, breng eerst eens de broodfok op orde, de mishandeling van dieren wat nog steeds overtredingen zijn. Kwestie van geschifte prioriteiten ikv komkommertijd/ crisis en zieltjes winnen voor de volgende verkiezing. Vooral als schaapjes erachter aan hobbelen. Dan hoeven ze zich niet druk te maken over het feit dat ze de broodfok niet onder controle krijgen, de dierenpolitie tot nu toe politiek goed klinkt maar nog weinig voorstelt, je nog rustig een dier om zeep mag helpen en je dan een boete krijgt als het al een heterdaadje is, verwaarlozing van vee nog steeds geen mishandeling is, inbeslag name van verwaarloosde dieren moeilijk is tenzij het wandelende lijkjes zijn bv, etc etc etc.

Nee ik snap dat politiek nederland zich ernstige zorgen maakt om de rashonden fokkerij

brigitte064 schreef:Een retriever hoort idd te kunnen retrieven. Maar ben ik dan de enige die het raar vind dat een labrador geschikter is voor retrievend werk dan de retrievers? Gaat er dan niet iets mis in deze rassen? (uitzonderingen daar gelaten)
Als ik alleen naar gezondheid en werkdrift zou kijken, dan zou het mij niet uitmaken welke hond het makkelijkst te trainen is. Dan zou ik voor de gezondheid en werkdrift gaan, niets meer en niet minder. Waarschijnlijk zou ik dan een ander ras hebben.

dit snap ik niet zo goed deborah, ik begrijp niet wat je bedoelt.
Retrievende honden zijn gewoon een rasgroep binnen de FCI, en daar horen tollers, goldens, flatcoateds, labradors, chesepeakes en curlycoateds toe.

In deze groep zijn de labradors over het algemeen het makkelijkst te trainen, gewoon omdat ze over bepaalde karaktereigenschappen beschikken die bij de andere rassen die ook tot de retrievergroep horen over het algemeen wat minder geprononceerd aanwezig zijn.
Hierbij moet ik wel in alle eerlijkheid zeggen dat er in alle rassen die tot de retrievergroep behoren, natuurlijk ook uitschieters zijn, dus er bestaan wel degelijk hele goede goldens, of flats of enz enz enz..
Maar, die zijn gewoon wat dunner gezaaid zeg maar dus daar moet je langer naar zoeken.

Dan toch nog maar weer even over dat stomme uiterlijk alhoewel ik persoonlijk dat t minst belangrijk vind, kan ik toch in alle eerlijkheid niet zeggen dat wij windhonden hebben, en ok je ziet ze weleens, maar toch lang niet zo vaak als er wordt gesuggereerd hier en daar

Tja en karakter deborah, dat hoort wat mij betreft ten alle tijde onder de noemer gezondheid, en wel de geestelijke, met name deze eigenschap is uitermate belangrijk voor een werkende hond, als hij niet rustig en helder in zijn koppie is, dan gaat het echt niks worden

Ik begrijp je nog, Brigitte! Ik weet wat onder rasgroep 8 valt Het gaat mij erom als men het oude type zo verkeerd vond, dat een ras gesplitst wordt in 3 types. Neem dan een andere hond die aan je eisen voldoet. Er zijn naast de labrador zat goede jachthonden te vinden, de één wat makkelijker in karakter dan de andere maar toch! En nog erger die splitsing is voortgekomen uit…juist behoefte van de mens.

Fokkers, onbewust of bewust, fokken te allen tijde naar behoefte van de mens. Of het nu voor zichzelf is of voor een ander. De teef wordt gedekt door reu die door de fokker is uitgekozen, met in gedachten een aantal argumenten van “waarom”.
Iedereen fokt met een bepaalde visie = behoefte van de mens.

Idd wordt er vaak gesuggereerd dat werklijnen a la windhond zijn, maar een showlijn krijgt ook zat beledigende vergelijkingen. En bij beide lijnen zie je ze. Er zijn altijd uitzonderingen….!

Karakter is niet alleen een belangrijk aspect bij een werkende hond, maar bij elke hond. Soms zie ik karakters voorbijkomen die echt niet kunnen.
Splitsing van een ras, karakterwisseling etc. zie je steeds meer terugkomen. Dit zou moeten stoppen, gewoon terug naar de roots.

Debora schreef:[
Karakter is niet alleen een belangrijk aspect bij een werkende hond, maar bij elke hond. Soms zie ik karakters voorbijkomen die echt niet kunnen.
Splitsing van een ras, karakterwisseling etc. zie je steeds meer terugkomen. Dit zou moeten stoppen, gewoon terug naar de roots.

Dat betekent dat jij dus het liefst zou zien dat elk ras, een eenheid is in uiterlijk, karakter en gezondheid? Geloof me, dat is onmogelijk. Als je soortement klonen gaat creëren mbt uiterlijk en karakter (en dat lukt alleen maar met nog meer lijnteelt anders heb je namelijk altijd diversiteit!) dan krijg je dus te maken met een nog smallere genenpool en een nog dichter op elkaar zittende lijnteelt dan er nu al is. Ik snap niet waarom er geen diversiteit in een ras mag zitten? Kijk, dat je geen labrador wenst ter grote van een teckel en daarin enigszins richtlijnen aanbrengt, oke. Maar waarom zou er zo'n eenheid moeten komen? Wat is er erg aan dat er prachtige showers zijn en goed werkende werkers, met alle lieve schatten van labradors die als gezinshond fungeren er tussenin?
Ik zou zeggen: breng de genenpool naar elkaar toe: het zijn en blijven allemaal labradors zolang de raad van beheer er stambomen voor afgeeft. Maar dat gebeurt niet, want er zijn totaal andere belangen (uiterlijk, karakter met hopelijk gezondheid als gemeenschappelijke deler)
Kortom: om een ras instabiel in gezondheid te maken, moet je de uiterlijke kenmerken zo nauwkeurig mogelijk vastpriemen. Maak je meer diversiteit mogelijk, dan kan de genenpool ook weer breder worden.

Lupos schreef:

Debora schreef:[
Karakter is niet alleen een belangrijk aspect bij een werkende hond, maar bij elke hond. Soms zie ik karakters voorbijkomen die echt niet kunnen.
Splitsing van een ras, karakterwisseling etc. zie je steeds meer terugkomen. Dit zou moeten stoppen, gewoon terug naar de roots.

Dat betekent dat jij dus het liefst zou zien dat elk ras, een eenheid is in uiterlijk, karakter en gezondheid? Geloof me, dat is onmogelijk.

Dat is utopia en dat gaat niet als het een hartslag heeft.


Als je soortement klonen gaat creëren mbt uiterlijk en karakter (en dat lukt alleen maar met nog meer lijnteelt anders heb je namelijk altijd diversiteit!) dan krijg je dus te maken met een nog smallere genenpool en een nog dichter op elkaar zittende lijnteelt dan er nu al is. Ik snap niet waarom er geen diversiteit in een ras mag zitten? Kijk, dat je geen labrador wenst ter grote van een teckel en daarin enigszins richtlijnen aanbrengt, oke.


Maar waarom zou er zo'n eenheid moeten komen? Wat is er erg aan dat er prachtige showers zijn en goed werkende werkers, met alle lieve schatten van labradors die als gezinshond fungeren er tussenin?

Ik vind veel labradors van nu niet onder doen voor de gemiddelde molosser...

Vind je dit niet haaks tegenover elkaar staan. Eerst zeg je dat een de labradors van nu niet onder doen als de gemiddelde molosser en nu zijn het prachtige showers. (Je doelde op de showlijn)

En als je opeens "spontaan" veranderd ben van mening. Waarom dat bij elke gelegenheid weer vitten op een showlijn.
Ik sta voor 100% achter mijn mening en dit keer meng ik mijzelf in deze discussie. Ondanks dat het een Never Ending Story is. Omdat men behoefte heeft die vervuld moet worden, dus men moet de hand in eigen boezem steken en zeggen: Ja, ik wil een bepaalde type (=behoefte) en die wordt vervuld. En daardoor blijft men fokken naar de behoefte van de mens.


Ik zou zeggen: breng de genenpool naar elkaar toe: het zijn en blijven allemaal labradors zolang de raad van beheer er stambomen voor afgeeft. Maar dat gebeurt niet, want er zijn totaal andere belangen (uiterlijk, karakter met hopelijk gezondheid als gemeenschappelijke deler)
Kortom: om een ras instabiel in gezondheid te maken, moet je de uiterlijke kenmerken zo nauwkeurig mogelijk vastpriemen. Maak je meer diversiteit mogelijk, dan kan de genenpool ook weer breder worden.

Tot nu toe heb ik netjes mijn argumenten gegeven, maar een aantal vragen van mijn kant zijn niet beantwoord. Een werklijn moet gezond zijn anders kan het niet werken. (=argument wat benoemd is) en zou, zo lees ik het, gezonder zijn. Waar blijkt dit o.a. uit? Zijn er dan geen gebreken bij werklijnen? Antwoorden is niet nodig, dit is zo duidelijk. Uiteraard zijn er gebreken, alles wat een hartslag kan gezondheidsproblemen lopen.

Nogmaals, mijn persoonlijke mening is terug naar de roots er zijn teveel extremen. Gelukkig denken een aantal fokkers zo en komt steeds meer de gulden middenweg. (=mijn behoefte).
Meningen zullen over dit onderwerp altijd uiteenlopen, wat de 1 wil wil de ander niet en visa versa.

Tja deborah of werklijnen nu gezonder zijn als showlijnen, in die zin dat er onderzoeken naar geweest zijn die dit wel of niet zouden bevestigen, dat denk ik niet, tenminste ik weet er niet van.
Wat ik wel weet, maar allez da's dan toch helaas weer uit mijn beperkte persoonlijke ervaring, dat is dat er zeker hier en daar eens een hondje tussen zit dat kapot is, gelukkig heb ik het nog nooit persoonlijk aan de hand gehad, maar dat daar verder niet moeilijk over gedaan wordt en de konsekwenties genomen worden.
Wat ik wel zeker weet is dat de mensen waar ik mee van doen heb, dus, da's weer persoonlijke ervaring , als de dood zijn hiervoor, dat zij dus heel ver gaan in het proberen dit te voorkomen, want tja het is nou eenmaal zo, een hondje dat iets mankeert, kan niet werken he.

Oh ja, en voor de mensen die meelezen, en soms ook reageren, let wel, ik vind het erg belangrijk om dit te benadrukken, ik houd van alle hondjes he, niet alleen van werklijnen, alle hondjes zijn mij lief, enkel, ik ben niet voor uniformiteit, ik wordt er een beetje zenuwachtig van als mensen gaan fokken op uiterlijke kenmerken.
En deborah, natuurlijk heb je gelijk, ook ik fok naar behoefte, en wel mijn eigen behoefte en die van mijn man.
Maar ik denk toch waarlijk niet dat wij het zo heel slecht doen, en ik denk eigenlijk ook wel dat ik het zo slecht nog niet zie Al heb ik naar verhouding met andere fokkers maar weinig nestjes, en kom ik nauwelijks op shows, dat betekent niet dat ik last heb van extreme tunnelvisie

Och ja en dan vergeet ik nog een antwoord te geven, nl over de dual purposal in opkomst..
Kijk, dat moet je toch ook niet al te gemakkelijk inschatten deborah, goede dual purposals, daar zijn we met zijn allen toch al een jaar of tien mee bezig, dus dat is zeker niet iets van de laatste tijd De mensen die hier nu zo op inspringen, zijnmensen die inspringen op de explosief stijgende vraag naar dit soort hondjes, en zullen, als zij zich werkelijk serieus gaan verdiepen i. Het fokken van een hondje dat over alle kwaliteiten kn voldoende mate beschikt, er achter komen dat het niet zo heel eenvoudig is als het schijnt te zijn.
Het is zeker niet zo dat, als je een hondje uit showlijnen kruist met een hondje uit werklijnen, je een dual krijgt.
Was t maar waar, dan fokte ik ze wel Maar jonden zijn geen violen he

Dit is mijn reactie op het Sophia artikel in de Volkskrant: http://labradornet.com/FokkersGazet/sophia.html.

Groetjes,

Jaap

Vind je dit niet haaks tegenover elkaar staan. Eerst zeg je dat een de labradors van nu niet onder doen als de gemiddelde molosser en nu zijn het prachtige showers. (Je doelde op de showlijn)

En als je opeens "spontaan" veranderd ben van mening. Waarom dat bij elke gelegenheid weer vitten op een showlijn.
Ik sta voor 100% achter mijn mening en dit keer meng ik mijzelf in deze discussie. Ondanks dat het een Never Ending Story is. Omdat men behoefte heeft die vervuld moet worden, dus men moet de hand in eigen boezem steken en zeggen: Ja, ik wil een bepaalde type (=behoefte) en die wordt vervuld. En daardoor blijft men fokken naar de behoefte van de mens.

@Debora

Ik verander nergens van mening. Van mij mag de labrador terug naar "type' in plaats van een specifiek uiterlijk. Daar heb ik niets aan gewijzigd. Dat ikzelf een hond ambieer die uitspringt op een fysieke wedstrijd en een ander die mening niet deelt is een ander verhaal. Maar goed, lezen blijft blijkbaar weer dramatisch moeilijk en zoals zoveel van dit soort discussies: ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en voor mij is het hierbij klaar. Gelezen wordt er blijkbaar niet (goed) en gehakketak is wat mij betreft ook een gepasseerd station.
Dat ik stel dat een labrador op show soms niet meer onderdoet voor een molosser is gewoon een feit, waarom? Omdat (ook op dit forum) veel honden zitten die met gemak de 65cm aantikken in schofthoogte, en met gemak (zonder te dik te zijn) de 40kg passeren. Dat maakt niet dat de hond er niet mag zijn of wat dan ook, maar dat maakt wel dat de "gemiddelde hond wat een labrador moet blijven" ook in de show niet (meer) wint. Dus, ook aan die kant is er een "type" maar geen oorspronkelijke labrador meer. En dat hoeft van mij ook niet, want dat moet iedereen lekker voor zichzelf weten.

vanderwyk schreef:Dit is mijn reactie op het Sophia artikel in de Volkskrant: http://labradornet.com/FokkersGazet/sophia.html.

Groetjes,

Jaap

Ik heb je artikel gelezen en pak er voor het gemak even een quote uit, die ook betrekking heeft op mijn in bezit zijnde hond:

Laat ik even terugkeren naar het artikel van de Sophia Vereniging, dat de titel "Veel rashonden lijden onder extreem uiterlijk" heeft. "In een gericht proces hebben fokkers de rashonden in de gewenste vorm gedwongen. Dat heeft geleid tot een waar rariteitenkabinet: honden met uitpuilende ogen, afgeplatte snuiten, kleine schedeltjes of overdadige rimpels."
Met die stelling kan ik het ten aanzien van een beperkt aantal rassen volledig eens zijn. Ik zou daar de Duitse Herder aan willen toevoegen. Vooral in Amerika hebben we de afgelopen decennia een sterke verandering kunnen zien in de bouw van Duitse Herders zoals die op shows te zien zijn. De rug is nu sterk aflopend, de achterpoten staan krom, natuurlijke dekking is moeilijk vanwege de veranderde hoek. Het zijn zielige wangedrochten. Dat aan al die dingen iets moet worden gedaan is duidelijk, en ik hoop dat de rasverenigingen van die specifieke rassen daar ook zo over denken.

Het is absoluut juist, dat er ook in de Duitse Herder is doorgeslagen in uiterlijk (zie ook enkele posts hiervoor van mij) maar ook hier; ze zijn er wel, alleen het uiterlijk voldoet niet aan het inmiddels geschetste ideaal beeld van het uiterlijke plaatje. Nu is het bij de DH al aardig op zijn retour aan het raken valt mij op, maar wij hebben alle moeite gedaan om een "normale" DH te vinden en die was er ook nog wel degelijk! En ja, daar gaan we weer: in de werklijnen. Ook in deze lijn is natuurlijk niet alles koek en ei, en zijn er met betrekking tot gezondheid zeker verbeterpunten. Het gaat er wat mij betreft niet om dat een hond niet als huishond gehouden zou mogen worden (hoewel je je kunt afvragen of sommige rassen hier geschikt voor zijn) maar dat elke hond in de regel in staat zou moeten zijn om te functioneren. En ook in dit ras is dus de splitsing ontstaan: de mensen die de DH wilden behouden als werkhond, en de mensen die gingen voor de smaak van de keurmeester (ik kan het niet anders bewoorden, mijn excuses). Deze twee lijnen bij elkaar brengen is onmogelijk tot op heden, maar dat er gezonde DH zijn met een rechte rug, die stevig op de poten kunnen staan, springen en rennen is een feit. Het bewijs heb ik hier zitten, naast alle andere DH's die wij kennen in de sport
En ook hier: het ras is kapot gegaan aan de uiterlijke extremen, en wel de schuin aflopende ruglijn, met de koehakkige achterpoten tot gevolg. Maar dat was hoe de "DH eruit moest zien"

En om maar eens in herhaling te vallen om te voorkomen dat er weer rare conclusies getrokken worden: hierin spant de labrador zeker niet de kroon!

Brigitte, ik zeg niet dat een het verkeerd doet of de ander het verkeerd doet. Begrijp mij dus aub niet verkeerd! Alleen dat men naar behoefte van de mens fokt op wat voor manier dan ook.



Maar wat mij nu dus dwars zit is het volgende:
In het artikel hebben ze het o.a. over de bullen, de charles etc. teveel bepaalde kenmerken ingefokt. De meesten vinden dit absurd! Toch gebeurd dit bij de labrador ook. Begrijp je mijn stelling?

Zeer regelmatig lees ik hier op het forum het gekibbel over show vs. werklijn. Vaak met een beschuldigde wijsvingertje naar de showlijn. Ik vind dit onterecht. Wij, allen, doen hier aan mee. Iedereen wil die droomhond of het nu show, combi of werklijn betreft. Resultaat daar wordt op gefokt. De simpele reden: er is behoefte aan. Dit wil niet zeggen dat ik “deze behoefte” per definitie slecht vind, ook nooit beweert. Wel doe ik niet aan zgn. struisvogelpolitiek. Het is nl. heel makkelijk om te roepen dat een bul zo zielig is, zonder te zien wat erin mijn eigen ras gebeurd.

Ik heb altijd geleerd overal waar het woord TE voorstaat is niet goed. Dus teveel dit en te weinig dat links fokken is net zo erg als teveel dat en te weinig dit rechts fokken. Een ras kan weldegelijk kapot gemaakt worden, zeker als je op bepaalde kwaliteiten extreem gaat fokken. Resultaat, zie de bullen, de charles etc.
Dat een dual purposal niet eenvoudig te fokken is, begrijp ik direct. Eerlijk gezegd, denk ik dat fokken überhaupt niet eenvoudig is.

@ Lupos: Ik lees wel degelijk goed. Je wil/kan mij blijkbaar niet begrijpen, geeft niet.

Maar goed zoals ik al zei: Never ending story.