Loesje is nu 14 weken.
Het is bijna bizar om te zien hoe zo´n hondenlijf snel kan groeien.
Wij merken dat vooral bij het wandelen; ze wordt steeds sterker.
Onze wandeling vanuit huis van ca. 15 minuten bestaat voor Loesje uit:
- 5 minuten de hakken in het zand zetten,
- 5 minuten vrij netjes meelopen en
- 5 minuten vooruit trekken terug naar huis.
Het valt niet mee om haar enthousiast te krijgen voor het wandelen aan de riem.
Daarnaast levert het vastklikken van de riem aan de halsband altijd een bijt-poging op.
Ze weet natuurlijk dat ze ook dagelijks ergens een kwartier "los" mag. En dat is toch veel leuker !
Ik heb ook wel het idee dat ze best langere stukken kan lopen.
Bij de cursus is ze immers ook een uur lang intensief in actie.
Toch durf ik dat niet goed aan. Gewrichtsproblemen op latere leeftijd wil ik niet op mijn geweten hebben.
Verder gaat het met Loesjes gedrag wel wat beter.
Als er 1 kleinkind is dan gaat het wel goed maar zoals gisteren met 4 kids, valt Loesje snel weer terug in haar oude gedrag.
Er onverminderd moeilijk blijft de situatie aan het eind van een dag.
Als mijn vrouw en ik eindelijk, met de Ipad in de hand en de TV aan, op de bank ploffen, dan blijft Loesje tegen de bank, of tegen ons opspringen en bijt ze in alles om aandacht van ons te krijgen.
Of dat nu onze enkels of handen zijn, blouse of trui, horloge Ipad of afstandbediening. Niets is veilig.
Het commando laag dringt niet tot haar door.
Negeren kan niet meer, want ze kan inmiddels op de bank springen.
Straffen zorgt alleen maar voor meer fanatisme.
In de bench zetten is de enige oplossing.
Maar het lijkt ons juist zo leuk om op 's avonds een rustige hond aan je voeten te hebben liggen.
We laten haar 5x per dag max.15 minuten uit; we spelen tussentijds met haar, we trainen wat.
Ze mag 1x daags een kwartier vrij lopen in onze grote tuin.
Waar ze volop lol heeft met dennenappels, takken, kuilen graven en sierappeltjes verschalken.
Ze is steeds max. 1 tot 1,5 uur op en dan weer ca. 1,5 tot 2 uur in de bench.
De bench staat in een rustige ruimte zodat benchtijd ook echt rusttijd is.
We aaien haar niet meer op haar kop maar richting nek.
We houden nog steeds de moed erin, maar we hadden het ons toch anders voorgesteld.
Blijkbaar hadden we met onze vorige labrador een heel rustige pup in huis.
Komt goed.......

Toch ?