Labradorforum

Pandora schreef:

lucievd schreef:

Lupos schreef:jaaaaaaaaaaaaa geweldige keuze fantastische mams, en uit bloedlijn gave vader (ken de hond niet persoonlijk maar ik weet dat Marianne mooie types kiest)... dat wordt helemaal leuk! En net wat Brigitte zegt: gaat echt gemakkelijk hoor, deze opvoeden... zeker na Rammessie

Even beetje off-topic, klein vraagje. Zijn 'werkhondjes' makkelijker op te voeden dan niet-'werkhondjes'?

Poeh... daar kan zomaar over gediscussieerd worden, denk ik Als ik voor mezelf spreek: Pandora is een hond die meer op uiterlijk gefokt is maar ook onze eerste hond, een pittig ding en het kreng dat alle broertjes en zusje wakker hield in het nest met haar haaietandjes.
Zij was voor ons een hele kluif om op te voeden maar ik stel best behoorlijke eisen aan 'mijn opgevoede hond'.
Wat maakte het lastig: Pandora is slim, vindingrijk en zeer ondeugend. Ze wil graag dingen voor me doen maar niet altijd, ze kan zichzelf ook zeer goed vermaken of heeft helemaal nergens zin in en dat maakt haar moeilijk te trainen.
Een korte tijdsduur samen geconcentreerd 'iets doen' (en wat maakt dan niet zoveel uit) werkt voor haar het beste. Niet te lang want dan raakt ze vermoeid of gaat' voor zichzelf beginnen'.

Ramses stamt af van werklijnen maar heeft ook nog een snufje 'show' in zich (zijn overgrootmoeder of overovergrootmoeder was een showhond).
In de opvoeding was (en is) Ramses heel gemakkelijk, hij heeft geen moeilijk karakter.
Hij is makkelijk te corrigeren, als ik 'boe' riep kwam hij tongelend en in lage houding naar me toe. Hij is niet vervelend naar mensen of andere honden en ik kan hem overal mee naartoe nemen.
Hij is zeer 'baasgericht', een apporteer idioot, hij is onvermoeibaar werklustig maar zeer rustig in huis.
Had Ramses een ervaren voorjager als eigenaar gehad dan was hij ook zeer gemakkelijk te trainen geweest maar hij had een eigenaar (ikke dus) die gewend was dat de hond gemotiveerd en aangezwengeld moet worden en een trainer die op dat moment ook niet de goede aanwijzingen kon geven.
Ik heb veel kunnen herstellen maar het blijft een 'stress-pieser', hij bouwt snel spanning op en dan is hij niet steady en niet helemaal stil. Hij heeft goede en mindere dagen maar dit krijg ik er nooit meer helemaal uit.

Wat maakt het verschil? Reu/teef? Ervaring? Karakter? Bloedlijnen? Ik weet het niet...

lucievd schreef:

Pandora schreef:

lucievd schreef: Even beetje off-topic, klein vraagje. Zijn 'werkhondjes' makkelijker op te voeden dan niet-'werkhondjes'?

Poeh... daar kan zomaar over gediscussieerd worden, denk ik Als ik voor mezelf spreek: Pandora is een hond die meer op uiterlijk gefokt is maar ook onze eerste hond, een pittig ding en het kreng dat alle broertjes en zusje wakker hield in het nest met haar haaietandjes.
Zij was voor ons een hele kluif om op te voeden maar ik stel best behoorlijke eisen aan 'mijn opgevoede hond'.
Wat maakte het lastig: Pandora is slim, vindingrijk en zeer ondeugend. Ze wil graag dingen voor me doen maar niet altijd, ze kan zichzelf ook zeer goed vermaken of heeft helemaal nergens zin in en dat maakt haar moeilijk te trainen.
Een korte tijdsduur samen geconcentreerd 'iets doen' (en wat maakt dan niet zoveel uit) werkt voor haar het beste. Niet te lang want dan raakt ze vermoeid of gaat' voor zichzelf beginnen'.

Ramses stamt af van werklijnen maar heeft ook nog een snufje 'show' in zich (zijn overgrootmoeder of overovergrootmoeder was een showhond).
In de opvoeding was (en is) Ramses heel gemakkelijk, hij heeft geen moeilijk karakter.
Hij is makkelijk te corrigeren, als ik 'boe' riep kwam hij tongelend en in lage houding naar me toe. Hij is niet vervelend naar mensen of andere honden en ik kan hem overal mee naartoe nemen.
Hij is zeer 'baasgericht', een apporteer idioot, hij is onvermoeibaar werklustig maar zeer rustig in huis.
Had Ramses een ervaren voorjager als eigenaar gehad dan was hij ook zeer gemakkelijk te trainen geweest maar hij had een eigenaar (ikke dus) die gewend was dat de hond gemotiveerd en aangezwengeld moet worden en een trainer die op dat moment ook niet de goede aanwijzingen kon geven.
Ik heb veel kunnen herstellen maar het blijft een 'stress-pieser', hij bouwt snel spanning op en dan is hij niet steady en niet helemaal stil. Hij heeft goede en mindere dagen maar dit krijg ik er nooit meer helemaal uit.

Wat maakt het verschil? Reu/teef? Ervaring? Karakter? Bloedlijnen? Ik weet het niet...

Ja, kan een leuke discussie zijn inderdaad.
Ik weet het antwoord ook niet hoor, Flits is pas m'n eerste hond en komt ook wel uit een werklijn, niet 100%, maar er zit wel wat passie en drive in.
Ik heb alleen wel het idee dat mijn labje best makkelijk is. Ik was van te voren wel erg veel gewaarschuwd door mensen dat ik al blij mocht zijn als de hond enigszins naar me ging luisteren, aangezien het m'n eerste hond was (en dat ik op jachtgebied al helemaal niet veel moest verwachten). Maar ik moet zeggen dat het erg goed gaat. Ben zeer tevreden over m'n kleine manneke. Hij is erg slim, snapt al veel en is niet vaak vervelend, zeker voor een pup niet. Soms denk ik wel eens, je lijkt wel een opa in huis. Maar stiekem ben ik natuurlijk heel blij dat ie zo lekker rustig is in huis en buiten lekker dingen met me kan doen.
Je hoort echter ook wel veel spookverhalen, over labjes die echt vanalles uitvreten.
Dus daarom dacht ik, heb ik nou zo'n geluk dat het hier zo goed gaat of ligt het misschien toch aan wat voor type hondje het is, type werker of type niet-werker.
Vandaar mijn vraag
Ik denk dat het jou hartstikke goed vergaat straks met je nieuwe pup, je hebt al ervaring en over aantal weken een mooi hondje uit een mooie lijn.
En wat een ontzettend leuke naam heb je bedacht!
Alvast heel veel plezier met hem!

Lupos schreef:Het verschil wat ik vooral merk met de werklijnen zoals ik heb, en zeker ook die van Marianne, is hun zachte karakter. Ze zijn zo zacht en zo bedaard dat ze snel geneigd zijn om te doen wat je wilt. Neem daarin de drang om te werken mee en het zijn hondjes die graag doen wat wij willen doen: jachttraining
Met Juna heb ik nog nooit zo'n makkelijk hondje gehad. Leerde snel, en wilde graag goed doen. De enige valkuil was eigenlijk het niet te snel willen gaan. Juist omdat zij al snel zo gehoorzaam was, goed kon onthouden en zoeken, ga je al heel snel stapjes verder en als je dan beseft dat je een hondje van een jaar al aan het dirrigeren bent en dan eigenlijk ook pissig wordt als ze het eens niet doen... dat is best pas op de plaats maken en goed blijven opletten. Maar het spelletje zelf ging bij mij echt vanzelf met Juna, en nu ook met Mees. Ze vinden de samenwerking zo geweldig!

Lunatic schreef:

Lupos schreef:Het verschil wat ik vooral merk met de werklijnen zoals ik heb, en zeker ook die van Marianne, is hun zachte karakter. Ze zijn zo zacht en zo bedaard dat ze snel geneigd zijn om te doen wat je wilt. Neem daarin de drang om te werken mee en het zijn hondjes die graag doen wat wij willen doen: jachttraining
Met Juna heb ik nog nooit zo'n makkelijk hondje gehad. Leerde snel, en wilde graag goed doen. De enige valkuil was eigenlijk het niet te snel willen gaan. Juist omdat zij al snel zo gehoorzaam was, goed kon onthouden en zoeken, ga je al heel snel stapjes verder en als je dan beseft dat je een hondje van een jaar al aan het dirrigeren bent en dan eigenlijk ook pissig wordt als ze het eens niet doen... dat is best pas op de plaats maken en goed blijven opletten. Maar het spelletje zelf ging bij mij echt vanzelf met Juna, en nu ook met Mees. Ze vinden de samenwerking zo geweldig!

Dit kan ik als onervaren werkhondeneigenaar, compleet onderschijven, de enorme wil om samen met jou iets te doen, maakt het reletief makkelijk en idd de grootste valkuilen zijn dan om niet te snel te willen

Pandora schreef:Voor foto's doe ik een linkje naar de site. Het nest moet natuurlijk nergens mee besmet raken dus het duurt nog wel even voordat ik ga kijken. Geduldgeduldgeduld, ik krijg nog tijd genoeg met hem

http://www.cerbelgundogs.nl/pups.php" onclick="window.open(this.href);return false;

kristies schreef:ohhh toch eindelijk een broertje voor Rames en Pandora.. en wat een leuke mama.... Heeeeeel veel voorpret... ! En echt die manieren worden hem de eerste weken bij Marianne wel geleerd hoor... daar zou ik niet bang voor zijn Die mag mee naar huis met de eerste zelf gehaalde verse duif in zijn bekkie