Er zijn zeker nesten waar je winst op maakt. Een nest van 8 of 10 pups, zonder problemen, levert natúúrlijk winst op. Daar hoef je geen rekenwonder voor te zijn. Dus als iemand met zijn huishond drie keer een nest fokt en drie keer geluk heeft, betekent dat een aardig zakcentje. Dat zal niemand ontkennen.
Het wordt anders als je op regelmatige basis wilt fokken, meestal dus als je een kennel(tje) hebt. Dan loop je onherroepelijk ook tegen nesten aan waarbij je minder geluk hebt, waar geld bij moet. Bovendien kost het onderhoud van een roedeltje labradors op zich al een vermogen. Het geld dat je dan overhoudt aan een nest, verdwijnt bij zulke fokkers linea recta in de hondenpot en wordt gebruikt om de roedel te bekostigen, om eens nieuwe spullen te kopen, om eens naar Crufts te gaan, om eens sperma uit Verweggistan in te laten vliegen, enz. enz. Regelmatige fokkers strepen de baten van een nest weg tegen de kosten van het hele gebeuren. En meestal blijkt dan dat er in al die jaren toch steeds geld bij moet, ondanks af en toe een leuk nestje. Althans bij mij is dat zeker zo.
Maar als je het zakelijk wilt bekijken, in de zin van winst en verlies, zou je ook je uren en je know how moeten meetellen. Een nest is flink werken. Het kost je úren op een dag. Waarom zou dat allemaal liefdewerk, oud papier moeten zijn? Ook betaal je in onze kenniseconomie doorgaans overal voor knowhow, expertise, hoe je het noemen wilt. Waarom zou een fokker met een enorme kennis en ervaring, opgebouwd in vele jaren meelopen, cursussen volgen, praten, lezen e.d. dat allemaal maar gratis ter beschikking moeten stellen? Ik vind er niks mis mee, dat je bij een ´vakspecialist´ iets meer betaalt, als daar dan ook maar een goed ´product´ en goede ´service´ tegenover staan.
Neemt niet weg, dat er zeker ook fokkers zijn voor wie het fokken (mede) een bron van inkomsten is. Maar dan praat je over fokkers met een behoorlijk aantal honden, meestal in kennels en op speelweides, bij wie je een steeds wisselende roedel ziet. Alles wat niet, of niet meer productief is, wordt verkocht om plaats te maken voor jongere, vruchtbare exemplaren. Daar telt zeker ook de economische waarde van een hond en niet zozeer de emotionele. Waarmee niet gezegd is, dat dat slechte fokkers zijn, absoluut niet. Want ook in die situaties geldt: wat is daar mis mee, als het zorgvuldig en met liefde gebeurt, dat de fokker in kwestie er zijn deels zijn brood mee verdient?
Maar goed, dat is wel een heel andere situatie dan een hobbyfokker met enkele huishonden. Nogmaals, als ik voor mezelf spreek, zijn er zeker nesten geweest waar ik een leuk zakcentje aan over heb gehouden, naast nestjes die mij geld gekost hebben. Maar gerekend over al die jaren dat ik labradors heb, met alle kosten daarvan, leveren die nestjes mij nauwelijks iets op.
Daarom zeg ik altijd: mijn teven verdienen met die twee of drie nesten die ze krijgen in hun leven, zichzelf voor een klein gedeelte terug
Hanneke
van Max en een 
van Luna, Doran en Zinzi
