Zeer interessante discussie, maar ik schrik nogal van sommige reacties van de TO. Geef jouw ''broodfok'' lab wel een eerlijke kans, want nu krijg ik het gevoel dat je de moed al hebt opgegeven en dit wijt aan iets verkeerds in het karakter van de hond ivm zijn discutabele afkomst. Terwijl het eerder wordt veroorzaakt doordat jullie de hond niet begrijpen, zijn signalen verkeerd opvatten en hem vergelijken met jullie teefje.
Mijn oudste lab is ook van deze afkomst en heeft ons het eerste anderhalf jaar slapeloze nachten bezorgd. Wat een vervelende etter was hij toch, geen enkele training bood een oplossing. Toch is het helemaal goed gekomen en voel ik mij iedere dag het rijkste mens ter wereld dat deze hond de mijne is.
Ik denk wel dat je de training goed aanpakt, maar je moet doorzetten en consequent blijven. Verlies niet de moed als het bij de eerste wandeling met meerdere honden niet goed lukt. En laat jouw hond niet de ene keer wel begroeten en de andere keer straf je hem. De hond heeft duidelijkheid nodig. Sowieso is spelen aan de riem uit den boze, dit levert veel meer spanning op en kan al snel leiden tot een conflict tussen honden. Het enthousiaste, iedereen willen begroeten, gedrag van jouw hond, heeft Max ook vertoond en Bob doet het nog steeds. Bij Max ben ik ruim twee jaar bezig geweest om dit eruit te trainen. Het werd veroorzaakt door een verkeerde socialisatie en niet-consequent leiderschap van mij. Het heeft mij heel veel snoepjes, zweet en doorzettingsvermogen gekost, maar uiteindelijk ben ik erin geslaagd om Max bij 9 van de 10 honden niet meer te laten reageren. Hij vindt mij veel interessanter. Bij Bob ontstond dit gedrag tijdens de puberteit bij ongeveer 9 maanden, maar ook met Bob ben ik al ruim 9 maanden bezig om hem ervan te overtuigen dat ik toch echt veel leuker ben dan de tegenliggende hond. De ene dag gaat het goed en de andere dag kan ik hem wel achter het behang plakken en heeft hij zijn oren thuis laten liggen. Toch ben ik er voor 100% van overtuigd dat het gaat lukken. En wat doe ik nu? Altijd hetzelfde. Zodra ik een tegenliggende hond zie, vraag ik de aandacht van mijn hond (met of zonder snoepjes, ligt aan de fase waarin ze zitten) en blijf ik de aandacht opeisen door tegen ze te praten. Na het passeren, krijgen ze de beloning (verbaal, een aai of een snoepje). Lukt het niet, dan voorkom ik dat ze de andere hond kunnen benaderen en krijgen ze geen snoepje of andere beloning. Ze worden nooit gestraft en aan het ''falen'' van de opdracht wordt geen aandacht aan besteed. Mijn honden mogen aangelijnd nooit een andere hond begroeten, ook al zijn ze braaf. Dus er zit eigenlijk gewoon een vast programma aan vast en dit werkt gewoon goed. Het is duidelijk voor ze en ik merk dat duidelijkheid goed werkt. En ja, het duurt lang en vraagt veel inspanning en doorzettingsvermogen, maar ieder succesmoment wordt gevierd. Mijn honden mogen overigens wel spelen met andere honden, maar alleen als alle honden los zijn.
Met betrekking tot jouw opmerking over het rijden, sluit ik mij bij de andere forumleden aan. Rijden is niet per definitie een teken van zekerheid, maar kan wel degelijk veroorzaakt worden door onzekerheid. Of afreageren van frustratie. Zelf denk ik niet dat je een GT nodig hebt om de ''problemen'' op te lossen en ook een castratie lijkt mij nu wat snel. Accepteer jouw hond zoals hij is zonder hem te vergelijken met jullie teefje en ga consequent met hem aan de slag. Zie het als een uitdaging en vier iedere succesmomentje. Ik weet zeker dat je net zoveel plezier zult beleven aan jouw ''agressieve broodfoklabrador'' dan dat wij doen aan onze ''zwarte duivel''
Groetjes, Roy en Marjolein en een pootje van Max en Bob.
Lola; Call me Rainbow v/h Hakkershof 28-8-2003-------R.I.P 20-07-2017
Action; Chelbo v/h Hakkershof 9-6-2002---- R.I.P 30-10-2012
Cooper; Rembrandt 18-6-2008
Wat goed dat je ermee aan de slag gaat. Komt helemaal goed!
. Ik post het morgen wel wat hij allemaal heeft gezegd. Groetjes
Mijn honden gaan ook niet naar andere honden toe, die worden genegeerd, ook dat heb ik ze geleerd, castreren is geen vervanging van opvoeding!
van Max en een 
van Luna, Doran en Zinzi
Quan en Rumi
Skye, Phlyn, Rhuna en Ramses