Terraatje (8 febr 2001 - 6 januari 2014)

[rimanime]

Ik weet nog dat ik de vrijdag na Action zijn overlijden boven Het Twiske een regenboog zag staan alsof hij te kennen wilde geven dat hij daar was. Ik zei; ben je daar knul ? Heel emotioneel.

Sterkte meid

[Kay]

Sterkte Tamara ... (en Martin natuurlijk!)

Ik weet nog wel dat de katten net overleden waren, ik zat s'avonds laar een peukie te doen, en ineens twinkelde er in de lucht 2 sterretjes op ...
Toeval ? Geen idee, maar in mijn idee waren het die 2 kanjers die lieten weten dat het goed was

[Wil enCo]

gecondoleerd met het overlijden van jullie Terra.

[AnjaS]

Heel veel sterkte.

[Cath-67]

Heel veel sterkte gewenst de komende tijd.
Rust zacht Terra meisje

[Terra5]

Nogmaals dank voor alle lieve berichten!

Weer een paar daagjes verder..

Het zijn kleine stapjes die we nemen. Er komt langzaamaan iets meer rust en dan ineens is het gemis weer zo groot.. Ik kon tot vrijdag niet met Danouk naar het bos, vrijdagmiddag voor het eerst gedaan. Martin was woensdag en donderdag wel met haar geweest. Maar wat deed dat zeer om dat te doen, wetende dat ik het niet met Terra deed..

Ook Danouk doet alles in kleine stapjes. Tot en met woensdag was ze een zielig hoopje, daarna zie je bij haar iets meer rust komen. Nu heeft ze per dag nog een paar moeilijke momenten. Zo heeft ze tot gisteren de mand, waar Terra meestal in lag, vermeden. Gisteren ging ze daar ineens helemaal uit zichzelf eventjes in liggen. Niet om te slapen en niet ontspannen, ze bleef met d'r kop omhoog liggen en voor zich uit kijken, daarna stapte ze er weer uit.

Soms pakt ze wel een knuffel waar Terra meer mee speelde vast en dan ineens ruikt ze er heel intensief aan en deinst ze terug. Soms wil ze wel op de bank tussen ons in en andere momenten is ze druk bezig met op de bank ruiken en weet ze niet hoe snel ze er vanaf moet. Wat we ook merken is dat ze erg graag iedere keer naar boven wil en dan naar de rommelkamer. Daar ligt (altijd al) een tas met allemaal knuffels, blijkbaar met hele sterke geur van Terra. Als we haar in die kamer laten is ze alleen maar aan het snuffelen, pakt niets vast. Tot gisteren sliep ze bij ons op de slaapkamer en liet ik haar ook iedere keer even in die kamer kijken. In de hoop dat langzaam dat kwartje valt dat Terra daar niet is..

Vannacht hebben we haar voor het eerst beneden gelaten. Man wat voelde ik me schuldig om haar daar alleen te laten Ze heeft alleen in het begin eventjes gepiept, maar verder wel rustig geslapen volgens mij.

We proberen allemaal om voorzichtig te gaan wennen aan de nieuwe situatie.. En terwijl ik dit schrijf, denk ik; ik wil er helemaal niet aan hoeven te wennen, ze hoort hier gewoon te zijn

Maar we zullen wel moeten, met zijn drietjes, stap voor stap...

[Kelsey en Lenka]

Nogmaals dank voor alle lieve berichten!

Weer een paar daagjes verder..

Het zijn kleine stapjes die we nemen. Er komt langzaamaan iets meer rust en dan ineens is het gemis weer zo groot.. Ik kon tot vrijdag niet met Danouk naar het bos, vrijdagmiddag voor het eerst gedaan. Martin was woensdag en donderdag wel met haar geweest. Maar wat deed dat zeer om dat te doen, wetende dat ik het niet met Terra deed..

Ook Danouk doet alles in kleine stapjes. Tot en met woensdag was ze een zielig hoopje, daarna zie je bij haar iets meer rust komen. Nu heeft ze per dag nog een paar moeilijke momenten. Zo heeft ze tot gisteren de mand, waar Terra meestal in lag, vermeden. Gisteren ging ze daar ineens helemaal uit zichzelf eventjes in liggen. Niet om te slapen en niet ontspannen, ze bleef met d'r kop omhoog liggen en voor zich uit kijken, daarna stapte ze er weer uit.

Soms pakt ze wel een knuffel waar Terra meer mee speelde vast en dan ineens ruikt ze er heel intensief aan en deinst ze terug. Soms wil ze wel op de bank tussen ons in en andere momenten is ze druk bezig met op de bank ruiken en weet ze niet hoe snel ze er vanaf moet. Wat we ook merken is dat ze erg graag iedere keer naar boven wil en dan naar de rommelkamer. Daar ligt (altijd al) een tas met allemaal knuffels, blijkbaar met hele sterke geur van Terra. Als we haar in die kamer laten is ze alleen maar aan het snuffelen, pakt niets vast. Tot gisteren sliep ze bij ons op de slaapkamer en liet ik haar ook iedere keer even in die kamer kijken. In de hoop dat langzaam dat kwartje valt dat Terra daar niet is..

Vannacht hebben we haar voor het eerst beneden gelaten. Man wat voelde ik me schuldig om haar daar alleen te laten Ze heeft alleen in het begin eventjes gepiept, maar verder wel rustig geslapen volgens mij.

We proberen allemaal om voorzichtig te gaan wennen aan de nieuwe situatie.. En terwijl ik dit schrijf, denk ik; ik wil er helemaal niet aan hoeven te wennen, ze hoort hier gewoon te zijn

Maar we zullen wel moeten, met zijn drietjes, stap voor stap...

pf... Best moeilijk om ook te zien dat Danouk in de war is. Ons Bo zal ook niet weten waar ze het heeft... 9,5 jaar hebben ze lief en leed gedeeld.
En nogmaals heel veel sterkte! Het doet verdomd zeer om je labje te laten gaan...

[Dinie]

Heel veel sterkte bij het verwerken van het verlies van je maatje Terra.

[shadow2005]

Heel veel sterkte tamara!

[rimanime]

De tijd zal zijn werk moeten doen

[royenmarjolein]

Wat een ontzettend moedig besluit gemaakt uit liefde!
Heel veel sterkte met dit grote verlies.

[Elly H]

Heel veel sterkte...

[Labradorreke]

Héél véél sterkte nog met dit intense verdriet!
Terra zit in jullie hart en is jullie vast dankbaar voor haar mooie leven
én haar waardige afscheid!

Sterkte!

[kristies]

Heel veel sterkte met het verlies van Terra !
Ik kom niet vaak meer op het forum, maar Terra is een van die honden die zeker indruk gemaakt heeft

[Susan78]

Tja, mens en dier hebben het zwaar en zijn in de rouw Heel veel sterkte met het verwerken