Ernstige problemen bek bo

[vanhaut]

Een paar dagen verder.. Hij slaapt eigenlijk de hele dag. Hij eet wel goed en gaat ook wel graag mee naar buiten. Ik loop met hem nu niet meer iedere dag hele grote stukken, hij is gauw moe nu. Wel lekker gezwommen met zijn grote hondenvriend Rex. Maar je ziet wel dat hij niet echt contact zoekt. Normaal sopten ze elkaars oen uit etc. Maar dat zoekt hij nu niet op.

Hij krijgt metacam voor eventuele pijn. We hebben niet het idee dat hij pijn heeft, maar dat is toch lastig in te schAtten, hij is wel een bikkel.

Second opinion zit nog in ons hoofd.. Zou dat zin hebben als het weefsel duidelijk isZ. Zal ik nog foto's laten maken om te zien of er nog ergens anders zit ? Welke behandelingen doen we wel en welke niet ?

We praten veel over hoe nu verder. Wat is eigenlijk hondwaardig? Is het de hele dag slapen, niet meer kunnen genieten van een kluif en appel, geen energie hebben als je nog geen zeven bent hondwaardig ? Ik weet het niet. Aan de ene kant wel.. Hij lijkt tevreden, maar aan de andere kant... Hij was altijd drukt, enthousiast , kon zo vreselijk genieten van zijn kluifje..

We zitten met praktische vragen. We hebben dit jaar een huisje in Denemarken gehuurd met de zomer. Kan hij mee ? We gunnen hem dat zo.. De zee, natuur.. Heerlijk voor hem . Sowieso,, gaat hij het halen ? En zo ja, hoe zit het met dierenartsen daar ? Wat nu als het daar fout gaat ? Mag hij dan mee terug naar huis, moet je hem daar achter laten? Als dat het geval zou zijn, dan ga ik dus niet op vakantie.. Ik laat hem zeker niet thuis.. Je weet maar nooit..

Dan als het moment daar is.. Doen we dit dan thuis ? Ik wil dat graag maar is dat voor de kinderen wel,te doen ? Of zou je bij het moment van injectie ze even de kamer uit moeten sturen ? Begraven we hem in de tuin ? Cremeren ?

Allemaal dingen waarover ik pas over na wilde denken als hij 15 zou zijn..

Volgde week hopelijk meer duidelijk..

[Huub]

Pfffff tja moeilijk he al die keuzes.
Ik denk dat een second opinion niet veel zin heeft als het zo duidelijk is.
Ik ben heel erg van de hond moet het nog naar zijn zin hebben en niet omdat ik hem/haar niet kan missen bij me blijven.
En pijn vind ik een belangrijk punt als ze veel pijn hebben is het klaar.
Dit was mijn rede bij Baloe hij had veel pijn maar at ook niet meer.

De vakantie is idd ook erg trikkie red hij het wel doe je hem er een plezier mee.

Mocht het punt van inslapen komen.
Als ik met Baloe de kans had gehad om het thuis te laten doen had ik dat gedaan.
Maar mijn kinderen zijn nog erg klein 6 en 3 jaar dus dat wilde ik niet voor hun.
Misschien dat het ook voor je andere hond wel fijn is thuis ivm zoeken.
Ik heb Baloe individueel laten cremeren dit heb ik met mijn Bordeaux ook gedaan.
Wat was ik blij toen hij weer thuis was en nu staan ze op de plank boven de tv.

Ik hoop op beter nieuws volgende week natuurlijk.

[doggie]

Mijn Sjakie had ook een tumor in de mond. Na onderzoek bleek dat dit een zeer kwaadaardige , ongeneeslijke vorm van kanker was. 4 maanden na de operatie kwam het terug en hebben we besloten om haar te laten inslapen voordat ze pijn zou krijgen en echt ziek zou worden. De tumor was toen zo groot als een pingpongballetje. Ze was nog niet ziek, had (ogenschijnlijk) nog geen pijn, maar dat wilde ik allemaal voor zijn. Kans op genezing was er absoluut niet, dus ik had geen keus.

Ik heb de dierenarts thuis laten komen voor de euthanasie, en heb Sjakie in mijn achtertuin begraven.
Ik kan nu terugkijken op 4 geweldige jaren met Sjakie, en ze is zonder pijn gestorven. Het is hard om die beslissing te moeten nemen, maar tegelijkertijd de grootste daad van liefde die je kunt bedenken.

Heel erg veel sterkte,
Annemarie

[wobbetje]

dit zijn allemaal heel moeilijke vragen... je constant vanalles moeten afvragen en gissen want ze kunnen het niet duidelijk maken natuurlijk hoe ze zich exact voelen...ik weet hoe moeilijk dat allemaal is...en hoe verdrietig...
Mijn Wobbe was ook net 7 toen hij een levertumor kreeg waar hij de drie daaropvolgende jaren drie keer is aan geopereerd... telkens met een goed resultaat... maar dat was een heel ander geval als bij jullie Bo... maar al dat gepieker, niet weten waar je goed mee doet en niet... dat is allemaal heel heftig...
Die drie jaren waren een emotionele rollercoaster , die constante onzekerheid en zo...
Ik kan jullie alleen maar veel sterkte en wijsheid wensen en ik hoop heel erg dat er misschien toch nog een klein wondertje mag gebeuren en dat er toch nog een behandeling mogelijk is...

Groetjes en een dikke knuffel aan Bo
Martine

[toscak]

Dat zijn lastige keuzes inderdaad

Ik persoonlijk zou hem meenemen op vakantie. Zeker nog even genieten van de tijd die gegunt is.
James is thuis ingeslapen, dat wilde ik perse. Ik vind het bij de DA nog veel naarder dan thuis. Die deur door en dan nooit meer eruit . Tja... en de kinderen... Ik weet niet hoe oud ze zijn? Toen ik 14 was, was ik er wel bij toen onze hond thuis werd ingeslapen.

Als het zo ver is, weet je ineens wat nog wel en wat niet meer een hondwaardig bestaan is. Tot die tijd blijf je misschien twijfelen, maar geloof me.... ineens zie je het aan je hond. Iets in hun ogen. Probeer zoveel mogelijk te genieten en hem gewoon te zien als een jonge god.

Heel veel sterkte, ik heb het met jullie te doen

[vanhaut]

bedankt voor jullie reacties.. Zoals het er nu uitziet, is het niet te opereren, dus daar hoeven we niet aan te denken. We zijn alleen wel "beniewd" of het nog op andere plaatsen zit. We zijn voornamelijk bang voor de hersens..

Vakantie zien we idd wel.. we kunnen tot 42 dagen van te voren annuleren.. als het neit anders kan, doen we dat.

vandaag was ie weer heel gezellig.. wel veel slapen hoor, maar wel aktief als we buiten liepen en lekker kwispelen. Ook wat lekkers gehaald.. hij kan immers niet meer kluiven en geen koekjes eten. Hij krijgt nu stukjes kaas .. vindt ie ook heerlijk

[vanhaut]

Slecht nieuws wederom van de dierenarts. Uitslagen zijn binnen.. Agressieve tumorvariant.. Carcinoom.. Zit al in de hele kaak met mogelijke uitzaaiingen in long en lever.

Da heeft advies gevraagd bij oncoloog maar die zijn eenduidig.. Geen echte behandeling mogelijk, alleen maar verlenging..Prognose ? GEen idee.. ontdekt in februari eigenlijk maar is niet ondenkbaar dat het al langer aan de gang is.. dus.. misschien zitten we al in de verlenging.. we zien wel..

We gaan dus voorlopig verder met pijnstilling en ontstekingsremmer.. En genieten van iedere dag die nog met hem hebben..

[ilseF]

jeetje...wat vreselijk triest....
ik wens jullie alle moed en kracht die jullie kunnen gebruiken....
en wat iemand voor mij ook al schreef: je weet wanneer t genoeg is geweest...op de een of andere manier zie/voel je t aan je hond dat t klaar is...
heel veel sterkte!

[Bowie]

Wat een naar bericht.
Goed dat jullie naar het welzijn van Bo kijken en het hem met pijnstilling en ontstekingsremmer zo prettig mogelijke maken.
Iedere goede/fijne dag is er nu 1, een dag van bewust genieten van elkaar, van foto's maken en fijne herinneringen maken.
Iedere dag opnieuw genieten dat jullie nog een dag samen is gegeven.
Ik hoop op nog veel fijne dagen samen.

[lucievd]

Wat een vreselijk vooruitzicht, heel veel sterkte!

[jeltje]

Wat een vreselijk nieuws, wat moet dat moeilijk zijn om zulke berichten te horen te krijgen. Ik hoop dat jullie nog vele mooie en pijnvrije dagen gegeven zijn. Heel veel sterkte.

[Roxy11]

Heel veel sterkte in deze o zo moeilijke tijd

[luckylabrador]

Mijn Sjakie had ook een tumor in de mond. Na onderzoek bleek dat dit een zeer kwaadaardige , ongeneeslijke vorm van kanker was. 4 maanden na de operatie kwam het terug en hebben we besloten om haar te laten inslapen voordat ze pijn zou krijgen en echt ziek zou worden. De tumor was toen zo groot als een pingpongballetje. Ze was nog niet ziek, had (ogenschijnlijk) nog geen pijn, maar dat wilde ik allemaal voor zijn. Kans op genezing was er absoluut niet, dus ik had geen keus.

Ik heb de dierenarts thuis laten komen voor de euthanasie, en heb Sjakie in mijn achtertuin begraven.
Ik kan nu terugkijken op 4 geweldige jaren met Sjakie, en ze is zonder pijn gestorven. Het is hard om die beslissing te moeten nemen, maar tegelijkertijd de grootste daad van liefde die je kunt bedenken.

Heel erg veel sterkte,
Annemarie

Zo is het,vooral dat laatste zinnetje, gelukkig mogen we voor hen de keuze maken!

[Roos]

Wat een rotbericht
Heel veel sterkte!

[vanhaut]

Mijn Sjakie had ook een tumor in de mond. Na onderzoek bleek dat dit een zeer kwaadaardige , ongeneeslijke vorm van kanker was. 4 maanden na de operatie kwam het terug en hebben we besloten om haar te laten inslapen voordat ze pijn zou krijgen en echt ziek zou worden. De tumor was toen zo groot als een pingpongballetje. Ze was nog niet ziek, had (ogenschijnlijk) nog geen pijn, maar dat wilde ik allemaal voor zijn. Kans op genezing was er absoluut niet, dus ik had geen keus.

Ik heb de dierenarts thuis laten komen voor de euthanasie, en heb Sjakie in mijn achtertuin begraven.
Ik kan nu terugkijken op 4 geweldige jaren met Sjakie, en ze is zonder pijn gestorven. Het is hard om die beslissing te moeten nemen, maar tegelijkertijd de grootste daad van liefde die je kunt bedenken.

Heel erg veel sterkte,
Annemarie

Zo is het,vooral dat laatste zinnetje, gelukkig mogen we voor hen de keuze maken!

Daar zitten we nu ook mee.. eigenlijk zitten we in de fase dat we het niet zo goed weten.. Hij lijkt, en dat zeg ik met nadruk, hij lijkt geen pijn te hebben..

Twijfel , angst, emoties.. is geen combinatie voor weloverwogen beslissingen..