Labradorforum

moonroosje schreef:

Lupos schreef:Moonroosje,

Hoe raar de situatie ook op enkelen van ons overkomt, houd er rekening mee dat wij de details niet kennen. Het gaat er niet om hoe anderen met hun hond wel of geen complicaties kreeg, het gaat erom of jij op het verhaal van de fokker vertrouwd. Is het antwoord "ja" dan ga je ervoor is het antwoord "nee" zou ik zeggen: bij twijfel niet doen!
Er wordt hier diverse keren aangegeven wat de ervaringen zijn, hoe zwaar de revalidatie is en dat je pas kan zeggen hoe erg het is, als het gewricht is open geweest. Een aantal beschrijvingen zijn raar, maar is het zo omdat de fokker een verhaal ophangt, of omdat de onervaren hondenbaas moonroosje het zo uitlegt?
In elk geval omschrijf je sommige zaken onjuist (of onhandig) waardoor er verwarring ontstaat. Ik denk echter dat het een combinatie is tussen gebrek aan ervaring (het wordt immers je eerste hond) en een positieve voorspiegeling omdat (zoals ik het begrijp) de fokker het liefst de hond zelf niet revalideert. Dat vind ik wel heftig in die zin, dat een verhuizing voor een hond enorm ingrijpend en zelfs traumatisch kan zijn. Neem daarbij genomen dat de meeste honden ook een traumatische ervaring opdoen bij het ontwaken na narcose en de hond mogelijk de eerste tijd flink wat pijn zal hebben. Niet echt een ideale start?
Dat de fokker nobel zou zijn de hond jou gratis te geven vind ik nogal overdreven. Voorlopig wordt jij opgezadeld met een zwaar traject van revalidatie en dat kan dan "barmhartig" van de fokker zijn, ik denk daar toch wat anders over aan de hand van jouw schrijven (wat opnieuw weer inhoudt dat het niet "de" waarheid behoeft te zijn en er dus geen oordeel aan zal hangen).
Je keuze is in elk geval al gemaakt: het hondje zit in je hart. Dat is in elk geval voor de hond enorm fijn, want dat betekent dat hij een kans krijgt! Succes!

Hoi hoi,
Ja, ik vertrouw de fokker zeker wel. Ik vertrouw de dierenarts die hem opereert ook wel, alleen door de verhalen hier op het forum is het lastig te vertrouwen.
In eerste instantie zou deze hond in oktober bij ons komen en eerst bij deze fokker gaan revalideren.
Maar de dierenarts had naar de fokker benadrukt dat rust heel erg belangrijk is. Deze fokker heeft veel honden bij haar thuis lopen, waardoor deze hond niet rustig kan liggen en kan gaan staan. Hij is gewend om in een bench te gaan liggen en zal hierin komen te liggen. Als wij voor deze hond kiezen, mag hij dit weekend al bij ons komen logeren en wij zouden hem dan brengen naar operatiedag. Daarna zou hij dan bij ons revalideren. Dat vindt 10 dagen na de eerste logeerdag plaats. Als ik voor deze hond zou kiezen twijfel ik over de revalidatie. Dat ik hem na het logeren, brengen naar de operatie en hier laten revalideren. Of dat ik hem een paar dagen voor de operatie terug breng naar de fokker, de fokker hem laat brengen naar de operatiedag en daar 10 dagen of langer laat revalideren en dat zij maar moet zien hoe zij dat doet met de rust. En dat hij eventueel daarna hier verder komt revalideren als het ergste achter de rug is.
Ik vraag mij af wat normaal is ivm de kosten na de operatie of de fokker deze moet betalen of voor onze rekening is? Omdat zij hem weggeeft en de operatie nu betaald.
Deze hond zit zeker in mijn hart, maar mijn verstand moet nog ff alles op een rijtje krijgen of het verstandig is ivm lpc en kosten. Want eigenlijk kan iedere hond wat mankeren natuurlijk. Ik ben ook niet echt een type die iedere dag het bos in zal gaan of meer als 2/3 uur per dag zal gaan wandelen. Maar ik vind het wel leuk om in het weekend een keertje het bos in te gaan en een balletje te gooien.

Groetjes

Hier wil ik wel iets van vinden . Dit kun je dus vrijwel zeker uit je hoofd zetten met een hond met ED. Ten eerste is balletje gooien uit den boze, die start-stop bewegingen kunnen ze echt vrijwel zeker nooit meer aan. En verder is een ED hond er juist bij gebaat zo goed mogelijk gespierd te zijn. Het is dus veel belangrijker om elke dag dezelfde beweging te geven en niet doordeweeks weinig en in het weekend ineens veel. Spieren vangen de klappen van de gewrichten op, een niet gespierde hond kan dus niet ineens het bos in om een balletje te gooien.

Mijn voorstel , iedere dag dezelfde beweging.

Toch een kleine samenvatting van mijn kant over het ED verhaal

ED is een verzamelnaam voor het RESULTAAT van tientallen aandoeningen, waarvan vele aandoeningen nog niet eens te classificeren zijn.

Over het algemeen wordt in deze tijd gesproken over erfelijke aandoeningen, aandoeningen voortvloeiend uit omgevingsfactoren, aandoeningen die gevolg zijn van traumaschade op zeer jonge leeftijd, en aandoeningen die gevolg zijn van traumaschade

Een dysplasie van de ellebogen die zich uit op jonge leeftijd (zo vanaf drie maanden) geeft over het algemeen een slechtere prognose als op oudere leeftijd

Dysplasie veroorzaakt door slechte botkwaliteit en/of door een groeistoornis geeft over het algemeen een slechtere prognose, met name vwb de behandeling, vaak moeten deze hondjes een aantal malen geopereerd

Er zijn wek degelijk niet erfelijke aandoeningen, denk hierbij met name aan een heel vroege beschadiging van de groeischijven, dit heeft dramatische gevolgen voor het groeiproces van de gewrichten. Voorzichtigheid met, met name kleine pups (ook voor acht weken) speelt hierbij een grote rol

Ook reuzegroei is een groot probleem, de hond groeit te snel, met als gevolg bandenslapte en/of slechte botkwaliteit, hierin kan voeding een grote rol spelen.

De aanname dat de schade op rontgen goed te zien is, is niet geheel juist, zelfs niet op scan, een orthopeed ziet pas wat er aan de hand is als het gewricht openligt.
Wat wel een heel goede graadmeter is, is het fysieke onderzoek va de orthopeed, en het gangwerk van de hond.

Zoals reeds geschreven zijn er vele problemen die resulteren in een elleboogdysplasie, echter vele oorzaken zijn tweezijdig, veelal geeft de ogenschijnlijk goede poot uiteindelijk dezelfde problemen.

De revalidatie is zeer divers, er zijn honden die met acht weken goed lopen...r zijn honden die uiteindelijk na veel ellende toch ingeslapen moeten worden, en daar zit alles tussen in.

Als laatste toch nog even een compliment voor @kay en een advies voor de topic opener, lees het verhaal van @kay goed, ik kan heel goed begrijpen dat je jouw hart verloren hebt aan de kleine man, maar ik vrees dat je de konsekwenties nmisschien toch niet goed kunt overzien, net om dat het jouw eerste hondje zal zijn.
Het is een heel intensief traject, waarbij vaak angst en onzekerheid komt kijken, niet voor t hondje maar voor jou, en de uitkomst zal onzeker zijn.
Je zult pas over een jaartje kunnen terugkijken, en enigzins van jouw hondje kunnen genieten, zonder bang te zijn voor onverwachte bewegingen en zo verder.
Vraag jezelf goed af of je dat ook wel wilt, en kunt!!
Het zou voor het hondje heel erg zijn als je, tijdens dit traject het toch niet meer zou aankunnen of willen, en het hondje uiteindelijk toch terug naar de fokker moet.

Ik wens je heel veel wijsheid in het nemen van de beslissing

brigitte064 schreef:Toch een kleine samenvatting van mijn kant over het ED verhaal

ED is een verzamelnaam voor het RESULTAAT van tientallen aandoeningen, waarvan vele aandoeningen nog niet eens te classificeren zijn.

Over het algemeen wordt in deze tijd gesproken over erfelijke aandoeningen, aandoeningen voortvloeiend uit omgevingsfactoren, aandoeningen die gevolg zijn van traumaschade op zeer jonge leeftijd, en aandoeningen die gevolg zijn van traumaschade

Een dysplasie van de ellebogen die zich uit op jonge leeftijd (zo vanaf drie maanden) geeft over het algemeen een slechtere prognose als op oudere leeftijd

Dysplasie veroorzaakt door slechte botkwaliteit en/of door een groeistoornis geeft over het algemeen een slechtere prognose, met name vwb de behandeling, vaak moeten deze hondjes een aantal malen geopereerd

Er zijn wek degelijk niet erfelijke aandoeningen, denk hierbij met name aan een heel vroege beschadiging van de groeischijven, dit heeft dramatische gevolgen voor het groeiproces van de gewrichten. Voorzichtigheid met, met name kleine pups (ook voor acht weken) speelt hierbij een grote rol

Ook reuzegroei is een groot probleem, de hond groeit te snel, met als gevolg bandenslapte en/of slechte botkwaliteit, hierin kan voeding een grote rol spelen.

De aanname dat de schade op rontgen goed te zien is, is niet geheel juist, zelfs niet op scan, een orthopeed ziet pas wat er aan de hand is als het gewricht openligt.
Wat wel een heel goede graadmeter is, is het fysieke onderzoek va de orthopeed, en het gangwerk van de hond.

Zoals reeds geschreven zijn er vele problemen die resulteren in een elleboogdysplasie, echter vele oorzaken zijn tweezijdig, veelal geeft de ogenschijnlijk goede poot uiteindelijk dezelfde problemen.

De revalidatie is zeer divers, er zijn honden die met acht weken goed lopen...r zijn honden die uiteindelijk na veel ellende toch ingeslapen moeten worden, en daar zit alles tussen in.

Als laatste toch nog even een compliment voor @kay en een advies voor de topic opener, lees het verhaal van @kay goed, ik kan heel goed begrijpen dat je jouw hart verloren hebt aan de kleine man, maar ik vrees dat je de konsekwenties nmisschien toch niet goed kunt overzien, net om dat het jouw eerste hondje zal zijn.
Het is een heel intensief traject, waarbij vaak angst en onzekerheid komt kijken, niet voor t hondje maar voor jou, en de uitkomst zal onzeker zijn.
Je zult pas over een jaartje kunnen terugkijken, en enigzins van jouw hondje kunnen genieten, zonder bang te zijn voor onverwachte bewegingen en zo verder.
Vraag jezelf goed af of je dat ook wel wilt, en kunt!!
Het zou voor het hondje heel erg zijn als je, tijdens dit traject het toch niet meer zou aankunnen of willen, en het hondje uiteindelijk toch terug naar de fokker moet.

Ik wens je heel veel wijsheid in het nemen van de beslissing

Ik heb zelf geen ervaring met LPC, alleen via mensen die ik ken of via het forum. Dat zijn verhalen die soms goed aflopen, maar soms ook echt niet

Maar ik wil even aanhaken op het proces na de operatie. Terra is een aantal keer geopereerd aan haar kruisbanden (knie). Het ergste was niet dat IK minder kon doen met mijn hond. Nee, het ergste van die hele periode was echt het verdriet om naar je hond te moeten kijken, die pijn heeft, die later gewoon mee wil wandelen maar dat nog niet kan.

Het ergste was ook de stress, zoals Tosca ook al schreef. Normaal wandelen is er gedurende een tijdje echt niet bij, je moet constant alert zijn of er andere honden in de buurt zijn. En als die er zijn, heeft de eigenaar die hond onder controle? Geloof me, je wordt erg kwaad als je met een revaliderende hond loopt en er knalt een andere hond vol boven op.. Ik heb in die periode ontdekt dat ik tot veel dingen in staat ben op zulke momenten

Gedurende vrij lange tijd de onzekerheid of het weer helemaal goed gaat komen met je hond. Een mindere dag, wat stijver opstaan... verdriet, stress etc!
Uiteindelijk ook de blijdschap als je hond na lange lange tijd weer voor het eerst los mag, je dat blije koppie ziet en als dat goed gaat.. ja, dan kan je weer voorzichtig opgelucht ademhalen En dan heb ik dus alleen ervaring met kruisband (wel met veel complicaties), ED/LPC is meestal ingrijpender voor de hond.

Ik schrijf dit niet omdat ik je bang wil maken. Maar ik hoop wel dat je een realistischer beeld krijgt. Natuurlijk kan het zo gaan zoals je door fokker en DA wordt verteld, dat hopen we allemaal. Maar realiseer je dat het ook niet zo soepel kan gaan en dan is het een zware weg. Die het het waard kan zijn of soms toch enorm verdrietig kan eindigen.

Hoi allemaal,

We hebben besloten om de hond toch te nemen. Hij verdient ook een leuk thuis en een kans. Hij is nu al bij ons een week in huis. Qua karakter is hij helemaal geweldig. We laten de revalidatie periode op ons af komen en we zien wel hoe het loopt. Gelukkig gaat hij zelf makkelijk de bench in en vindt hij het niet heel erg om hierin te liggen. Verder heb ik een lieve schoonmoeder die een paar dagen op hem wil passen.

Nogmaals bedankt voor jullie adviezen en verhalen.


Groetjes,
Moniek

Veel plezier met hem en heel veel succes met de revalidatie.

Wanneer wordt hij geopereerd?

Wat een mooi nieuws! Ik hoop dat jullie het fantastisch gaan krijgen samen! En dat de operatie en het herstel vlot verloopt. Hoe heet de hond eigenlijk?

Heel veel geluk

Veel plezier met deze jongen!

Hoe is het met deze jongen? Is hij inmiddels geopereerd en hoe gaat de revalidatie?

Moniek is geen lid meer van het forum, maar ik heb nog wat contact achter de schermen met haar en het gaat goed. De hond komt bij een goede (bekende) fokker vandaan, die goed de vinger aan de pols houd en de To van goede adviezen voorziet.

Fijn Els, leuk dat je even een update doet