Labradorforum

ik kan me der ook niet helemaal in vinden hoor, zou wat zijn met een groepje dominanten aan het werk... kan de een niet in de kennel omdat ie dan jaloers wordt op de ander... nee dat lijkt mij nix oplossen.

dat jij sterker moet zijn wel, maar miss dat dit zo opgesteld jou wat meer duidelijkheid geeft. dat was tenslotte de bedoeling. tijd moet uitwijzen of het ook inderdaad werkt.

suc6

Misschien heb je het niet helemaal goed begrepen Aileen, er is ook zoveel informatie op je af gekomen. Ik zou eerst maar eens wachten tot je het verslag krijgt van de GT. Dan kan je alles nog eens rustig nakijken. Heel veel succes!

Wat fijn dat je nu duidelijke richtlijnen hebt gekregen
Heel veel succes

Ja maar dit is geen groep, dit zijn twee strijdende rivalen, dus dan zit er wel wat in vind ik.

Heb je al aan de tip van castratie gedacht? Chemisch zou ik niet zo snel doen, kan je DA geen implantaat geven? Werkt hetzelfde als een echte castratie en als dat goed uitwerkt voor hem kun je daarna echt casteren. Dat helpt de hormoonhuishouding wel op orde te krijgen..

Succes samen, jullie kunnen het vast!

Dank jullie wel voor de antwoorden!

Digger heeft niet meer geprobeerd om naar mij te grommen ofzo. Hij volgt al mijn commando's op. Wat dat betreft ben ik er tevreden over!

Tussen Lucky en Digger gaat het helaas niet beter. Ik wacht hier nog 1 week af en als er geen verbetering in zit dan gaat Lucky terug naar mijn moeder Dat is voor de honden ook het beste. Steeds in de stress zitten is voor niemand goed. Ook de buren zijn een paar keer komen klagen dat de honden te vaak blaffen naar elkaar toe. (al heb ik de buren van te voren op de hoogte gebracht van de situatie, maar ze hebben er helaas last van en willen niet meer dat de honden gaan blaffen). Dat is ook weer een reden waarom ik niet meer te lang ga afwachten.

Ik zal Lucky gewoon nog heel vaak mee uit wandelen nemen, samen met Digger! buitenshuis gaan ze prima met elkaar om en denk dat de band tussen hun ook beter wordt als ze niet meer samen wonen.

Ik ga Digger niet castreren en dat is ook niet nodig. Ik zal hem, als het nodig is hooguit een implantaat geven. Dat is ook wat de dierenarts heeft voorgesteld.

Ik heb ook spijt dat ik Digger heb laten chemisch castreren, want naar mijn idee, en wat ik ook al had verwacht zou het niet helpen. Hij is wel iets rustiger geworden, maar dat is ook het enige.

Oja, even voor de duidelijkheid;

Het klinkt alsof de oude(re) hond weg moet voor de jonge(re) hond, maar als Lucky niet terug naar mijn moeder kon dan zou ik nog niet eens 1 keer erover nadenken om een van de twee te herplaatsen!

Lucky heeft 12 jaar lang bij mij en mijn moeder gewoond, daarna ben ik op mezelf gaan wonen en heb ik Lucky meegenomen. Lucky is nu 12,5 jaar. Dus voor hem is het niet veel anders als hij terug naar huis zou gaan.

Aileen schreef:Oja, even voor de duidelijkheid;

Het klinkt alsof de oude(re) hond weg moet voor de jonge(re) hond, maar als Lucky niet terug naar mijn moeder kon dan zou ik nog niet eens 1 keer erover nadenken om een van de twee te herplaatsen!

Lucky heeft 12 jaar lang bij mij en mijn moeder gewoond, daarna ben ik op mezelf gaan wonen en heb ik Lucky meegenomen. Lucky is nu 12,5 jaar. Dus voor hem is het niet veel anders als hij terug naar huis zou gaan.

Aileen, niemand die jou een verwijt gaat maken dat Lucky terug gaat naar je moeder, en eerlijk, dit heeft de ouwe lobbes ook verdient. Hij moet zijn oude dag in rust kunnen doorbrengen en niet met zo'n jonge malloot die nog geen manieren kent.
En hij zal echt genieten van het feit dat je hem ophaalt.
Misschien ook wel goed voor Digger, want die had denk ik altijd wel succes als hij praatjes had t.o.v. Lucky. Nou heeft hij wat dat betreft niemand meer en komt misschien bij hem ook de nodige rust terug.
Niet opgeven hoor! je bent hartstikke goed bezig.

Als je doet wat goed is voor je hond, hoeft niemand je motieven in twijfel te trekken. En degenen die je langer kennen dan vandaag zullen dat beslist niet doen hoor.

Misschien vind Lucky het wel lekker rustig, terug naar 'huis' waar alle aandacht voor hem alleen is en hij ook eens kan relaxen toch? En dan lekker meenemen voor leuke wandelingen, helemaal goed hoor.

Alleen jou zal het aan het hart gaan............. en dat begrijp ik ook best.

nou super oplossing toch, waarom met 2 ongelukkige honden zitten en jij ook terwijl je deze mogelijkheid hebt.

dat mag niemand je kwalijk nemen hoor en zo kan je veel beter verder werken aan digger zijn opvoeding

Het is denk ik de beste mogelijkheid. Luckey zal daar meer op zijn plek zijn Als het buiten goed gaat, neem je ze gewoon vaak samen mee Goed bezig hoor en we doen het beste voor de hondjes

Super dat het tussen jou en Digger weer zo goed gaat!

Als het echt niet gaat tussen Lucky en Digger is dit waarschijnlijk een hele goede oplossing. Lucky gaat naar een vertrouwde en veilige omgeving en dit geeft Lucky waarschijnlijk ook veel rust.
Als het tijdens de wandelingen wel goed gaat tussen de twee is het toch heerlijk dat ze dan toch een speelkameraadje hebben

Zo, even een update.

Lucky woont inmiddels al bijna 2 weken bij mijn moeder. Ik vind het zelf verschrikkelijk, want ik mis hem natuurlijk heel erg. Hij was altijd bij mij, ging met hem lekker wandelen, nam hem overal mee naar toe enz.
Voor Lucky is het ook weer even wennen natuurlijk. Ik ben nu ineens niet meer zijn baasje. Lucky heeft 12 jaar lang bij mij en mijn moeder gewoond, dus het fijne voor hem is dat het voor hem allemaal niet vreemd is.
Het gaat ook heel goed met hem, hij doet gewoon zoals hij voorheen ook altijd deed.

Alleen, als ik daar opbezoek kom, dan is hij niet bij mij weg te slaan en houdt mij heel goed in de gaten. Hij wilt dan graag met mij mee als ik weer wegga. Dit is hij natuurlijk gewend. Maar als ik weg ga dan krijgt hij lekker een pensstaafje en kan ik ondertussen snel wegglippen Hij zoekt me daarna nog wel eventjes maar dan is het ook weer over.

Deze week heb ik Lucky opgehaald om samen met Digger te gaan wandelen. In de auto en op het wandelgebied gaat het goed samen. Niet eens een keer gegrom naar elkaar, begroeten elkaar heel vrolijk en vriendelijk. Net of ze gewoon vriendjes zijn! Dat wil ik graag zo houden! Lucky zal ik gewoon vaak meenemen met wandelingen.

Sinds Digger "alleen" is is hij veel vrolijker geworden. Speelser, veel vrijer, luistert beter, komt gelukkig over. Hij heeft het nog wel één keer gegromd naar mij omdat ik hem wilde aaien, maar hoef mijn stem te verheffen en hij loopt een beetje onderdanig weg. Hij heeft het gelukkig goed door dat hij het NIET mag doen.

Alleen, Digger eet nog steeds niet goed. Hij is ook heel erg slank, te slank eigenlijk. Maar nog nét niet mager. Maar op het cocker forum lees ik dat het toch wel vaak bij cockers voorkomt dat ze slecht eten en het begint ook rond 6 maanden.. Vaak gaan ze weer beter eten als ze rond 1 jaar zijn.

Hij is wél gezond, want hij is onderzocht, hij lust koekjes, pensstaafjes, en als ik hem met de hand voer dan eet ie het wel Maar goed, dat doe ik natuurlijk niet (vorige week 1x gedaan om te kijken of hij het wel zou eten), want ik wil niet dat hij wilt dat ik hem alleen met de hand moet voeren.

Digger heeft absoluut geen RCS. Dat is zeker

Maar goed, ik ben tot nu toe heel tevreden. Het gaat echt steeds beter.

Moet wel zeggen dat ik niet veel gehad heb aan de adviezen van de gedragstherapeute, helaas! Maar heb toch uitendelijk alles op mijn manier gedaan en dat gaat prima.

Lucky heeft geen stress meer, Digger heeft geen stress meer en ik heb ook geen stress meer. Veel beter zo. Al heb ik natuurlijk liever gehad dat Lucky nog gewoon bij ons kon blijven.

wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat nu Aileen
En wat fijn dat ze nu beide beter op hun plek zijn. Soms kunnen honden helaas niet met elkaar overweg maar jij hebt je best gedaan en voor hun beide de beste beslissing gemaakt, hoe moeilijk die ook is/was.

Goed dat ze met de wandelingen wel goed samen kunnen dan kun je dat lekker met ze blijven doen.

Ah, gelukkig gaat het goed.
Grote knuffel voor jou en Digger, en voor Lucky als jullie heerlijk samen gaan wandelen!

Fijn dat het goed gaat Aileen. Maar een beetje verdrietig is het wel natuurlijk. Al zal Lucky zich in zijn oude huis ook echt wel thuis voelen denk ik.

Toen mijn zoon de deur uit ging heeft Missy hem ook nog wel een poosje 'gezocht' op momenten dat ze dacht dat hij thuis zou moeten komen of zo. En ze was echt superblij als hij dan op bezoek was. Maar na verloop van tijd werd het ook gewoon dat hij de deur uit ging naar zijn eigen huis. En nu weet ze niet meer beter.

Dat zal met Lucky ook zo gaan. En het is toch fijn dat je hem probleemloos mee uit wandelen kunt nemen toch?