Labradorforum

De moeder wordt onrustig
Haar buik gaat heen en weer
Ze weet niet waar ze staan moet
En loopt maar op en neer.

Een kramp trekt door haar lijfje
Na een urenlange strijd
Zoekt ze haar nestje op
En wordt ze met kleine pups verblijdt

De oude hond is onrustig
Zijn adem gaat heel zwaar
Hij weet niet waar hij staan moet
Ze hoofdje voelt heel raar

Zijn baas gaat met hem mee
Op zijn allerlaatste gang
2 armen omsluiten hem zacht
Daarom is hij ook niet bang.

Hier ligt een wereld van verschil
En ertussen een heel hondenleven
En dit jaar op het forum
Konden we beide meebeleven

Waar eerst tranen van ontroering
Bij het zien van het kleine spul
Nu weer tranen van verdriet
Bij het heengaan van een vriend

Maar tussenin en onthoudt dat goed
Ligt een onnoemelijk mooie tijd
Een grote mensenvriend deelt ons leven
En natuurlijk willen we die niet kwijt

Mopperen over honden puberstreken
Trots zijn op die grote vriend
En bij heel veel goede baasjes
Krijgt hij ook het leven dat hij verdient

Maar, zoals wij hem liefdevol een mandje hebben gegeven
Bij zijn entree in ons leven
Zo liefdevol laten we hem ook weer gaan
In ons hart vol herinneringen zal hij altijd blijven bestaan.


Look for me in rainbows

Time for me to go now, I won't say goodbye;
Look for me in rainbows, way up in the sky.
In the morning sunrise when all the world is new,
Just look for me and love me, as you know I loved you.

Time for me to leave you, I won't say goodbye;
Look for me in rainbows, high up in the sky.
In the evening sunset, when all the world is through,
Just look for me and love me, and I'll be close to you.

It won't be forever, the day will come and then
My loving eyes will welcome you, when we meet again.

Time for us to part now, we won't say goodbye;
Look for me in rainbows, shining in the sky.
Every waking moment, and all your whole life through
Just look for me and love me, as you know I loved you.

Just wish me to be near you,
And I'll be there with you.

( Vicky Brown)

Maar Dorette toch, het is toch echt prachtig geschreven, de tranen staan hier in m'n ogen! Echt mooooi yoh!!!

.............ik ben er even stil van............

wat mooi geschreven !

Prachtig Dorette

heel erg mooi Dorette, en zo waar ..............
Die circel, daar word je je met name bij het afscheid zo van bewust. Je weet het, als je je pup in je armen sluit dat het niet voor altijd is, maar als het laatste tastbare moment daar is lijkt het als de dag van gisteren dat ze jong waren. Wat rest zijn al die mooie herinneringen .........


groetjes Jeannette

Is heel mooi,Dorette.
Toch is de dood ook wel iets mooi,je sluit een hoofdstuk af,wat over blijft zijn de mooie herinneringen.
En men kan ook weer een nieuw hoofdstuk inslaan,door weer een pup te nemen.
Wat me wel door de jaren verbaast,je denk steeds de liefste hond te hebben.
Maar toch weet dan een pup, weer op een één of andere manier met de charmes,toch weer een ander plekje bij je te raken.
Laten we het maar ophouden, dat een hart groter kan zijn,dan me vaak denk.
Nou ja complexe materie voor me,zit alleen een verklaring bij mezelf te zoeken, dat ik niet echt meer diep verdrietig kan zijn,af en toe wel even slikken,als je er aan terug denkt.

wat een prachtig en waar gedicht, mooi hoor!

Wauw ! Dorette!
Ik word heen en weer geslingerd tussen en als ik dit lees.
En wat is het waar...waar een deur dicht gaat, gaat er naar verloop van tijd ook altijd weer een open...ik heb het zelf ervaren...
Zoals het liedje al zegt...
It's the Circle of Life
And it moves us all
Through despair and hope
Through faith and love
Till we find our place
On the path unwinding
The Circle of Life

JvH schreef:Is heel mooi,Dorette.
Toch is de dood ook wel iets mooi,je sluit een hoofdstuk af,wat over blijft zijn de mooie herinneringen.
En men kan ook weer een nieuw hoofdstuk inslaan,door weer een pup te nemen.
Wat me wel door de jaren verbaast,je denk steeds de liefste hond te hebben.
Maar toch weet dan een pup, weer op een één of andere manier met de charmes,toch weer een ander plekje bij je te raken.
Laten we het maar ophouden, dat een hart groter kan zijn,dan me vaak denk.
Nou ja complexe materie voor me,zit alleen een verklaring bij mezelf te zoeken, dat ik niet echt meer diep verdrietig kan zijn,af en toe wel even slikken,als je er aan terug denkt.

Ik ben stapelgek op Toosje. Maar de liefste die ik ooit gehad heb was Branca. Ze is nu 12 jaar dood, en ik heb er 2 jaar heel veel verdriet van gehad.
Nog steeds krijg ik een brok in mijn keel als ik aan haar denk.
Ze was zo bijzonder.
Dus bij mij gaat het niet op dat iedere nieuwe hond de liefste is.
Maar Toos is wel de op een na liefste

Dorette&Toosje schreef:

JvH schreef:Is heel mooi,Dorette.
Toch is de dood ook wel iets mooi,je sluit een hoofdstuk af,wat over blijft zijn de mooie herinneringen.
En men kan ook weer een nieuw hoofdstuk inslaan,door weer een pup te nemen.
Wat me wel door de jaren verbaast,je denk steeds de liefste hond te hebben.
Maar toch weet dan een pup, weer op een één of andere manier met de charmes,toch weer een ander plekje bij je te raken.
Laten we het maar ophouden, dat een hart groter kan zijn,dan me vaak denk.
Nou ja complexe materie voor me,zit alleen een verklaring bij mezelf te zoeken, dat ik niet echt meer diep verdrietig kan zijn,af en toe wel even slikken,als je er aan terug denkt.

Ik ben stapelgek op Toosje. Maar de liefste die ik ooit gehad heb was Branca. Ze is nu 12 jaar dood, en ik heb er 2 jaar heel veel verdriet van gehad.
Nog steeds krijg ik een brok in mijn keel als ik aan haar denk.
Ze was zo bijzonder.
Dus bij mij gaat het niet op dat iedere nieuwe hond de liefste is.
Maar Toos is wel de op een na liefste

Voor mij gaat dat ook niet op. Natuurlijk, elke pup en hond is lief en heel speciaal en allemaal weten ze natuurlijk een speciaal plekje bij je te raken. Maar die allereerste hond ....... Aranka was de bron van mijn liefde voor labradors. En natuurlijk zoveel labradors zoveel karakters. Ik zie hier op mijn Retriever Resort ook heel veel labradors voorbijkomen, maar er zijn er maar heel weinig met het karakter van Aranka. Misschien heb ik heel veel geluk gehad met haar, Liza was een schat en Daisy is ook een schatje maar Aranka was er 1 uit duizenden.
Daarom is en blijft mijn allereerste meisje ook altijd de allerliefste en allermooiste.

groetjes Jeannette

Heel mooi gedicht Dorette, het bevat de hele waarheid

kippenvel, tranen....wat schitterend geschreven weer Dorette en zoooo herkenbaar! De laatste week bij het afscheid van oa Aranka en Geordi voel ook ik mijn verdriet weer...komend weekend alweer een half jaar geleden en t lijkt nog zo gisteren...

jessica schreef:kippenvel, tranen....wat schitterend geschreven weer Dorette en zoooo herkenbaar! De laatste week bij het afscheid van oa Aranka en Geordi voel ook ik mijn verdriet weer...komend weekend alweer een half jaar geleden en t lijkt nog zo gisteren...

Hoe mooier de herinneringen zijn, hoe meer het " zo gisteren" lijkt.

Dorette&Toosje schreef:

jessica schreef:kippenvel, tranen....wat schitterend geschreven weer Dorette en zoooo herkenbaar! De laatste week bij het afscheid van oa Aranka en Geordi voel ook ik mijn verdriet weer...komend weekend alweer een half jaar geleden en t lijkt nog zo gisteren...

Hoe mooier de herinneringen zijn, hoe meer het " zo gisteren" lijkt.

waarheid als een koe...bedankt voor je mooie woorden!

ontzettend prachtig geschreven !