Ik stond naast je bed
Geplaatst: 21 jun 2007, 20:39
Dit gedicht kwam ik tegen op internet en vond het heel mooi.
Ik stond bij je bed vannacht, gewoon om even te gluren,
Ik zag dat je huilend naar het plafond lag te turen.
Ik huilde zachtjes, net als jij, op je wangen zag ik een traan,
Ik ben het, het gaat best, ik ben hier, ik ben niet weggegaan.
Ik zag je een kop thee drinken, want tijdens het ontbijt was ik dichtbij,
Je dacht aan de keren dat je me aaide en de vele knuffels met mij.
Ik was bij je in de winkel, toen je de zware boodschappen meenam,
Ik had je willen helpen, maar helaas dat dat niet kan.
Mijn rustplaats, o zo teder, samen met jou bezocht ik mijn graf,
Ik wilde je zo graag vertellen dat ik daar niet meer lag.
Je morrelde met je sleutel bij de voordeur van ons huis,
Ik raakte je aan met mijn poot, om te zeggen met mij is alles pluis.
Je keek zo ontzettend moe toen je binnen op de stoel zat,
Ik wilde je zo graag zeggen: Ik ben er, wist je dat!
Ik kan iedere dag naast je staan,
Ik ben niet werkelijk weggegaan.
Plots zag ik het, een lach, die op je gelaat verscheen,
In de stilte van die avond wist je dat ik nooit verdween.
De dag ging voorbij, ik lachte toen ik je zag gapen,
Ik zei: Goede nacht, ga maar lekker slapen.
En wanneer de tijd is aangebroken voor jou om weg te gaan,
Dan ren ik naar je toe om je groeten en om je bij te staan.
Dan zijn we bij elkaar, zal ik je alles laten zien en hebben we het fijn,
wees geduldig en leef je leven en kom dan thuis om met mij te zijn.'
Ik stond bij je bed vannacht, gewoon om even te gluren,
Ik zag dat je huilend naar het plafond lag te turen.
Ik huilde zachtjes, net als jij, op je wangen zag ik een traan,
Ik ben het, het gaat best, ik ben hier, ik ben niet weggegaan.
Ik zag je een kop thee drinken, want tijdens het ontbijt was ik dichtbij,
Je dacht aan de keren dat je me aaide en de vele knuffels met mij.
Ik was bij je in de winkel, toen je de zware boodschappen meenam,
Ik had je willen helpen, maar helaas dat dat niet kan.
Mijn rustplaats, o zo teder, samen met jou bezocht ik mijn graf,
Ik wilde je zo graag vertellen dat ik daar niet meer lag.
Je morrelde met je sleutel bij de voordeur van ons huis,
Ik raakte je aan met mijn poot, om te zeggen met mij is alles pluis.
Je keek zo ontzettend moe toen je binnen op de stoel zat,
Ik wilde je zo graag zeggen: Ik ben er, wist je dat!
Ik kan iedere dag naast je staan,
Ik ben niet werkelijk weggegaan.
Plots zag ik het, een lach, die op je gelaat verscheen,
In de stilte van die avond wist je dat ik nooit verdween.
De dag ging voorbij, ik lachte toen ik je zag gapen,
Ik zei: Goede nacht, ga maar lekker slapen.
En wanneer de tijd is aangebroken voor jou om weg te gaan,
Dan ren ik naar je toe om je groeten en om je bij te staan.
Dan zijn we bij elkaar, zal ik je alles laten zien en hebben we het fijn,
wees geduldig en leef je leven en kom dan thuis om met mij te zijn.'
