wondermiddelen bestaan niet
Geplaatst: 20 aug 2007, 10:13
Je loopt buiten met je halve trekpaard, en vraagt je iedere keer weer af "weer naar de fysio" of "au mijn rug... irritante &%!*(#@hond met je getrek" of "tjonge waarom loopt die hond nou wel zo netjes aan de lijn en de mijne niet?"
Door ergernis overmant ga je het gesprek aan met die vrouw of man die het allemaal wel eens even zal uitleggen. Je krijgt dan de standaard zinnen:
"bij mij werkte dat en dat geweldig, moet je ook eens proberen!"
"je doet het helemaal verkeerd, zal ik je helpen?"
"echt een wondermiddel dat anti-trektuig, geloof me!"
Omdat je radeloos bent en pijn in je rug hebt van dat ongeleid projectiel aan je lijntje, hol je naar de winkel in de hoop dat de toverstaf van de buurvrouw, ook bij jou hond werkt.
En dán beginnen langzaam de problemen.
Want, in de dierenwinkel weten ze je haarfijn uit te leggen hoe dat apparaat dat je aan of om je hond gaat hangen werkt en dat je vast wel succes zal boeken als je het "zus en zo" doet. Ware het niet, dat dierenwinkels en hun werknemers vaak helemaal niet weten wat een hulpmiddel inhoudt, hoe het gebruikt dient te worden en welke (grote) gevaren er in schuilgaan.
Allereerst kan ik 1 ieder uit de droom helpen: wondermiddelen bestaan niet, en niemand (ook geen GT of instructeur) bezit een toverstafje die de hond kan laten luisteren zoals jij dat wilt.
Een wondermiddel bestaat dus niet!!!!
Daarnaast hebben de meeste hulpmiddelen ook een keerzijde: het kan het geestelijk en of lichamelijk gestel van je hond behoorlijk aantasten. Lichamelijk zien we vaak we vrij snel; met een anti-trektuig komen er kale en onttoken plekken in de oksels, met de GL krijg je nekletsel of striemen over de neus, met de slipketting kan je hond zuurstofgebrek krijgen, met een te scherpe prikband maak je wonden in de nek van de hond die gaan pussen en zweren en ga zo maar even door.
Maar dan de geestelijke aantasting van je hond. Dát is een moeilijker verhaal en wordt nog niet veel aandacht aan geschonken. De zgn "positieve hulpmiddelen" zijn hier vaak een mooi voorbeeld van. Deze maken weliswaar meestal geen zichtbare lichamelijke verwondingen, maar kunnen je hond behoorlijk geestelijk uitputten. De continue correctie die een hond krijgt bij het dragen van de GL bijvoorbeeld, waarbij gebruik wordt gemaakt van het operante leerproces negatieve bekrechtiging oftewel: iets onaangenaams wordt weggenomen (druk op de neus met de band van de GL) als het gewenste gedrag wordt vertoond. Echter wordt er voorbijgegaan aan het feit dat die druk er altijd is. De band gaat niet bij gewenst gedrag van de neus af, maar ontspant. De hond ondervindt er wel degelijk hinder van. Omdat de hond er gestresst of timide van wordt, denken wij al snel "goh dat werkt goed!" maar eigenlijk laten we onze hond in die conflict situatie steken door te denken aan onze eigen belangen.
Een hulpmiddel moet een hulpmiddel zijn, en geen continue toepassing hebben. Heeft het hulpmiddel niet het gewenste effect dan ontbreekt het aan juiste timing, of heeft de hond er een andere associatie mee.
In alle gevallen dien je een hulpmiddel juist te gebruiken, en niet af te gaan op een mening van voorbijganger of dierenwinkel. Zorg dat je je met het hulpmiddel goed inleest en desnoods hulp zoekt bij hondenscholen die kwalificaties hebben of GT's, pas dan ben je verantwoord bezig met hulpmiddelen.
Door ergernis overmant ga je het gesprek aan met die vrouw of man die het allemaal wel eens even zal uitleggen. Je krijgt dan de standaard zinnen:
"bij mij werkte dat en dat geweldig, moet je ook eens proberen!"
"je doet het helemaal verkeerd, zal ik je helpen?"
"echt een wondermiddel dat anti-trektuig, geloof me!"
Omdat je radeloos bent en pijn in je rug hebt van dat ongeleid projectiel aan je lijntje, hol je naar de winkel in de hoop dat de toverstaf van de buurvrouw, ook bij jou hond werkt.
En dán beginnen langzaam de problemen.
Want, in de dierenwinkel weten ze je haarfijn uit te leggen hoe dat apparaat dat je aan of om je hond gaat hangen werkt en dat je vast wel succes zal boeken als je het "zus en zo" doet. Ware het niet, dat dierenwinkels en hun werknemers vaak helemaal niet weten wat een hulpmiddel inhoudt, hoe het gebruikt dient te worden en welke (grote) gevaren er in schuilgaan.
Allereerst kan ik 1 ieder uit de droom helpen: wondermiddelen bestaan niet, en niemand (ook geen GT of instructeur) bezit een toverstafje die de hond kan laten luisteren zoals jij dat wilt.
Een wondermiddel bestaat dus niet!!!!
Daarnaast hebben de meeste hulpmiddelen ook een keerzijde: het kan het geestelijk en of lichamelijk gestel van je hond behoorlijk aantasten. Lichamelijk zien we vaak we vrij snel; met een anti-trektuig komen er kale en onttoken plekken in de oksels, met de GL krijg je nekletsel of striemen over de neus, met de slipketting kan je hond zuurstofgebrek krijgen, met een te scherpe prikband maak je wonden in de nek van de hond die gaan pussen en zweren en ga zo maar even door.
Maar dan de geestelijke aantasting van je hond. Dát is een moeilijker verhaal en wordt nog niet veel aandacht aan geschonken. De zgn "positieve hulpmiddelen" zijn hier vaak een mooi voorbeeld van. Deze maken weliswaar meestal geen zichtbare lichamelijke verwondingen, maar kunnen je hond behoorlijk geestelijk uitputten. De continue correctie die een hond krijgt bij het dragen van de GL bijvoorbeeld, waarbij gebruik wordt gemaakt van het operante leerproces negatieve bekrechtiging oftewel: iets onaangenaams wordt weggenomen (druk op de neus met de band van de GL) als het gewenste gedrag wordt vertoond. Echter wordt er voorbijgegaan aan het feit dat die druk er altijd is. De band gaat niet bij gewenst gedrag van de neus af, maar ontspant. De hond ondervindt er wel degelijk hinder van. Omdat de hond er gestresst of timide van wordt, denken wij al snel "goh dat werkt goed!" maar eigenlijk laten we onze hond in die conflict situatie steken door te denken aan onze eigen belangen.
Een hulpmiddel moet een hulpmiddel zijn, en geen continue toepassing hebben. Heeft het hulpmiddel niet het gewenste effect dan ontbreekt het aan juiste timing, of heeft de hond er een andere associatie mee.
In alle gevallen dien je een hulpmiddel juist te gebruiken, en niet af te gaan op een mening van voorbijganger of dierenwinkel. Zorg dat je je met het hulpmiddel goed inleest en desnoods hulp zoekt bij hondenscholen die kwalificaties hebben of GT's, pas dan ben je verantwoord bezig met hulpmiddelen.
Natuurlijk kan ik dit verhaal alleen maar van harte onderschrijven!!!!
en dan moet je proberen om les te krijgen van Barbara of Peter (ik weet niet of Barbara het nog doet namelijk daar zij en Peter uit elkaar zijn inmiddels)