Mijn allerliefste Bono
Geplaatst: 20 jan 2009, 13:40
Mijn Bono is vandaag nog maar 2 weken overleden. Vorige week heb ik hem uitgestrooid onder de kastanjeboom waar onze Duke ligt begraven.
Elke keer als ik naar de stal loop zie ik het "Bono paadje", een geultje door het maisland, waar hij altijd liep. Ik mis hem zo. Alle dingen die ik doe, de stallen mesten : altijd lag Bono in de stal die ik ging uitmesten,
of op mijn geveegde hoopje liggen , na het paardrijden : als ik het paard beloonde, wist Bono dat hij de rijbak in mocht, en blij dat hij dan was. Als ik van het paard stapte, moest ik altijd eerst Boontje knuffelen, volgens mij was hij gewoon blij dat het allemaal weer goed gegaan was.
Bono kon alijd heel hard snurken, als een mens, dat hoorde ik altijd als ik op bed lag, heerlijk vertrouwd, hij was thuis......... 's Morgens ging ik altijd eerst Boontje knuffelen, dan lag hij languit op zijn rug op de bank, heerlijk knuffelen. Als ik weg ging met de auto een boodschapje doen, mocht Bono mee, op de bijrijderstoel, kop uit het raam , heerlijk vond ie dat ....... als hij maar bij vrouwtje was.... Mijn kleine Bono Bono, mannetje van me, hij woog 50 kg, dat was te zwaar zei de dierenarts, we waren net 1week aan het lijnen, met sperciebonen, die vond hij zelfs lekker. Boontje at alles wat vrouwtje at, appel of banaan, Nu heb ik allemaal blikken sperciebonen staan, ik ga ze maar opeten... voor Bono.
Lieve mensen, ik probeer het maar van me af te schrijven, ik weet anders ook niet hoe ik hier mee om moet gaan. Het valt me zo zwaar....
Elke keer als ik naar de stal loop zie ik het "Bono paadje", een geultje door het maisland, waar hij altijd liep. Ik mis hem zo. Alle dingen die ik doe, de stallen mesten : altijd lag Bono in de stal die ik ging uitmesten,
of op mijn geveegde hoopje liggen , na het paardrijden : als ik het paard beloonde, wist Bono dat hij de rijbak in mocht, en blij dat hij dan was. Als ik van het paard stapte, moest ik altijd eerst Boontje knuffelen, volgens mij was hij gewoon blij dat het allemaal weer goed gegaan was.
Bono kon alijd heel hard snurken, als een mens, dat hoorde ik altijd als ik op bed lag, heerlijk vertrouwd, hij was thuis......... 's Morgens ging ik altijd eerst Boontje knuffelen, dan lag hij languit op zijn rug op de bank, heerlijk knuffelen. Als ik weg ging met de auto een boodschapje doen, mocht Bono mee, op de bijrijderstoel, kop uit het raam , heerlijk vond ie dat ....... als hij maar bij vrouwtje was.... Mijn kleine Bono Bono, mannetje van me, hij woog 50 kg, dat was te zwaar zei de dierenarts, we waren net 1week aan het lijnen, met sperciebonen, die vond hij zelfs lekker. Boontje at alles wat vrouwtje at, appel of banaan, Nu heb ik allemaal blikken sperciebonen staan, ik ga ze maar opeten... voor Bono.
Lieve mensen, ik probeer het maar van me af te schrijven, ik weet anders ook niet hoe ik hier mee om moet gaan. Het valt me zo zwaar....