Labradorforum

Onze lieve Jane is vandaag een jaar geleden ingeslapen, ik mis haar nog elke dag.
Ik "praat" nog steeds met haar en ook nog heel veel over haar.
Ik mis haar nog enorm en al zijn de tranen minder, ze zijn er nog.
Daarom ben ik nog maar weinig te vinden op het forum, het brengt zoveel herinneringen naar boven van mijn Janetje.
Toch wou ik het even kwijt en aan wie kan je je verdriet beter kwijt aan de mensen die ook zulke kanjers hebben en sommige ze ook hebben moeten laten gaan.

Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Ik weet ook zeker dat ik het verdriet nooit meer kwijt raak. Het is nu 6 weken geleden maar het voelt als gisteren. Maar het is toch logisch dat je verdriet hebt, je hebt zo vreselijk veel van je hond gehouden. Ik draag het met me mee de rest van mijn leven en dat zal niet altijd makkelijk zijn. Sterkte met je verdriet. Lieve groetjes van Alice.

Raar he? toen je je hondje kreeg dacht je er helemaal niet aan en nu voel je alles en kan je m nog bijna ruiken en in de lach schieten bij een herinnering van iets leuks wat je met je hond hebt mee gemaakt.
Ik schiet vaak vol als een hele blonde lab zijn of haar poot op m,n knie legt .Bo kon dat ook zo.