Labradorforum

En nu een paar maanden na je dood.
Ja ik houd me groot.
Ga ik toch weer proberen te leven.
Ik wandel al weer wat, ik sta te beven.
Maar mijn stappen brengen mij een nieuw leven.
Ik moet wel, jij bent weg komt niet weer terug bij mij.
Dus stap ik elke dag naar het einde, de brug, voel me even vrij.
Ik moet je loslaten, mijn vriend, dat is zo zo zwaar.
Maar heel heel langzaam laat ik je gaan, echt waar.
Geef me nog even jouw geduld en gun mij mijn verdriet.
Er komt een dag dat ik weer lach, en niemand mij stille tranen meer ziet.
Ik krabbel wel weer op, duurt wat lang.
Maar ooit ooit hoor je achter de brug weer mijn vrolijke gezang.
Het gezang van leven en herinerringen in mijn hart, zo blij.
Dan zijn we samen in harmonie 2 zielen, we zijn vrij.

Marron.

Voor iedereen die er troost uit kan halen.

Dank je. Ik zit natuurlijk wel weer een potje te huilen.

Erg mooi!

mooi Anita... moet er een traantje van laten

Labje schreef:Dank je. Ik zit natuurlijk wel weer een potje te huilen.

niet meer huilen alsjeblieft moedig doorstappen he

molletje schreef:
mooi Anita... moet er een traantje van laten

NEE niet doen moedig blijven stappen anders trek je het niet ik stap weer nu, zonder Flup maar ik Stap weer ik mis hem maar ik blijf stappen nu, moet van Flupzilla

Mooi en treffend, ookal is het pas twee weken geleden dat ik Sarah moest laten gaan. Dankjewel, heel mooi geschreven!!

esther-sarah schreef:Mooi en treffend, ookal is het pas twee weken geleden dat ik Sarah moest laten gaan. Dankjewel, heel mooi geschreven!!

graag gedaan, hopenlijk heb je er iets aan.
Heel heel veel sterkte met je grote verlies van Sarah ik hoop dat je pijn gauw wat verzacht, nogmaals sterkte!

Mooi geschreven en inderdaad je moet verder maar de herinneringen blijven en soms kijk je terug met een lach en een traan.

Ine

Mooie woorden, dank je wel.

De ene dag gaat het stappen van zelf en de andere dag gaat wat moeizamer.

Mooi Anita
Zelfs al is Donna nu al 2 jaar in de hondenhemel ik pink een traantje weg

bink schreef:Mooie woorden, dank je wel.

De ene dag gaat het stappen van zelf en de andere dag gaat wat moeizamer.

Met vallen en opstaan leer je weer lopen

ohhh Anita, een gedichtje voor mij, wat vind ik dat lief!! Ik heb gehuild terwijl ik het las maar ik vind het zo mooi! Ik doe echt mijn best, hoor, maar ik kan zo moeilijk afscheid nemen, zo moeilijk loslaten. Dat weet ik van mezelf en dat weet Youri ook. Bedankt meid, voor je steun. Youri en Flupke zullen samen wel glimlachend op ons neerkijken, hé? Wetende dat alles zal goed komen. Ik stuur je vanuit hier een stevige omarming toe Knuffel voor je bruine boeven.

Alice van Ginkel schreef:ohhh Anita, een gedichtje voor mij, wat vind ik dat lief!! Ik heb gehuild terwijl ik het las maar ik vind het zo mooi! Ik doe echt mijn best, hoor, maar ik kan zo moeilijk afscheid nemen, zo moeilijk loslaten. Dat weet ik van mezelf en dat weet Youri ook. Bedankt meid, voor je steun. Youri en Flupke zullen samen wel glimlachend op ons neerkijken, hé? Wetende dat alles zal goed komen. Ik stuur je vanuit hier een stevige omarming toe Knuffel voor je bruine boeven.

Graag gedaan meissie En tuurlijk kijken ze glimlachend naar ons, maar niet zolang denk ik, er moet gespeeld worden he dat hebben ze wel verdiend toch?