We hebben Juno weer gezien
Geplaatst: 15 nov 2009, 10:37
Omdat het een half jaar geleden was dat Juno geplaatst was, heb ik aan het KNGF gevraagd of ze wilden informeren of zijn baasje prijs zou stellen op contact. We kregen haar emailadres en ze vertelde in het mailtje terug heel enthousiast over hem:
“Juno is een schat van een boef. Hij heeft het hier goed naar zijn zin, denk ik en wij ondernemen samen veel. Soms is hij ook eigenwijs, maar goed, dat is leuk. Als jullie willen, kom Juno gerust met een bezoek vereren, dan vertel ik graag nog veel meer verhalen over hem. Ik kom niet uitgepraat over Juno. Jullie hebben hem een goede opvoeding gegeven. Dank je wel”.
Nou, die uitnodiging lieten we niet aan ons voorbijgaan en we zijn we op bezoek geweest bij Juno en zijn vrouwtje in Amstelveen.
Tweehoog in een flat, de laatste woning op de galerij, de deur stond al open. Ze stond in de deuropening en zei: “hij staat al achter de deur hoor”.
Ik stond al met tranen in mijn ogen want ik was zo benieuwd. De deur ging open en we hadden allebei zoiets van: Wow wat is die uitgezwaard zeg!!!
Maar voor de rest was het precies dezelfde Juno met z’n chinese oogjes en z’n smalle koppie.
Hij bleef maar om ons heen draven en toen we op de bank zaten was hij niet bij Marcel weg te slaan.
Ook bij mij kwam hij even knibbelen en lebberen. Ik geloof wel dat hij ons herkende… Het kluifje dat we voor hem hadden meegenomen, was binnen no time op en toen hebben we even heerlijk op de grond zitten knuffelen. We kregen een verjaardagskalender met allemaal gele labjes als dank voor onze opvoeding, echt lief!!
Heel gezellig gepraat, over hoe eigenwijs hij kan zijn, maar ook hoe onverstoorbaar hij is in drukke situaties. Ze was laatst ergens met harde muziek; geen probleem. Trams en treinen zijn een eitje, ik zei: oooh je moest eens weten hoe vaak ik op het station heb gestaan om ‘m die trein in te krijgen.
Ze gaat 2 keer in de week met 2 trams naar de fysio en daar zijn ze ook allemaal dol op hem, normaal gesproken mogen daar geen honden komen, maar hij gaat rustig liggen en zij doet haar ding. Tot nu toe is ze nog nooit ergens geweigerd met een hond. Alleen wordt ze straks door een andere vrijwilliger naar de kerk gebracht… maar die wil geen hond in de auto vanwege de haren. Dan gaat ze dus lopen en met slecht weer gaat ze dus niet, want Juno hoort er echt bij. In de kerk gaat hij rustig liggen en als de gemeente moet staan, dan gaat hij ook staan, iedereen gniffelt dan een beetje. En als ze naar voren moet, dan loopt hij gewoon mee.
In huis is hij rustig, blaft zelden en speelt veel met haar zoon. Af en toe wordt er nog wel eens een schoen gepikt en één van de eerste dagen dat hij er was, zaten ze al bij de dierenarts omdat meneer chocola van tafel gejat had. Zijn ze in de kamer, dan blijft hij overal af. Wij hebben het tapasverhaal maar eerlijk opgebiecht. Hij krijgt 2 x 180 en weegt nu 39 kilo. Hij moet niet zwaarder worden en dat houden ze goed in de gaten.
Met loslopen luistert hij over het algemeen heel goed, soms is hij een beetje ondeugend en speelt hij nog even door, maar hij komt dan toch wel snel. Er is een losloopgebied vlakbij de flat, dus elke dag loopt hij een stuk los. Hij is beledigd als ze even in haar eentje weggaat om b.v. even de post beneden te halen. Ook kan hij vreselijk “mokken” als ze een andere route wil lopen dan meneertje bedacht had, oooh, dat is zo herkenbaar.
We hebben een uurtje koffie gedronken en gekletst en daarna vroeg ze of we een demonstratie wilden zien. Nou dat wilden we wel, het was tenslotte heerlijk weer, dus we zijn lekker naar buiten gegaan.
Gaaf om te zien hoe vlot ze loopt en hoe Juno heel subtiel inhoudt om stoepranden aan te geven.
Gaaf om te zien hoe hij langs obstakels loopt, hoe hij op commando een verkeerslicht zoekt, links en rechts allemaal geen probleem.
Gaaf om te zien hoe lief ze tegen hem praat en hoe ze echt samen een team zijn. Die floeperd viste trouwens tijdens het lopen een bal op haha en die hield ie gewoon een tijd vast.
Als Juno losloopt loopt zij gewoon verder met haar stok en dat gaat ook in een best tempo.
Ergonomisch drinken gebeurt dan nog steeds haha en spelen met andere honden vindt hij reuze leuk.
Tijdens het loslopen kwam Juno zich vaak even bij me melden, echt lief. Stokjes knagen is ook nog niet veranderd. Omdat ze de route andersom had gelopen moest ze even nadenken waar ze precies was, maar ze kwamen er goed uit. We hebben veel foto’s genomen en er zitten een paar mooie bij vind ik.
Ik vond het heel bijzonder en had niet verwacht dat ik zo emotioneel zou zijn. Het was erg leuk om hem terug te zien en te weten dat hij het heel erg goed heeft!!
“Juno is een schat van een boef. Hij heeft het hier goed naar zijn zin, denk ik en wij ondernemen samen veel. Soms is hij ook eigenwijs, maar goed, dat is leuk. Als jullie willen, kom Juno gerust met een bezoek vereren, dan vertel ik graag nog veel meer verhalen over hem. Ik kom niet uitgepraat over Juno. Jullie hebben hem een goede opvoeding gegeven. Dank je wel”.
Nou, die uitnodiging lieten we niet aan ons voorbijgaan en we zijn we op bezoek geweest bij Juno en zijn vrouwtje in Amstelveen.
Tweehoog in een flat, de laatste woning op de galerij, de deur stond al open. Ze stond in de deuropening en zei: “hij staat al achter de deur hoor”.
Ik stond al met tranen in mijn ogen want ik was zo benieuwd. De deur ging open en we hadden allebei zoiets van: Wow wat is die uitgezwaard zeg!!!
Maar voor de rest was het precies dezelfde Juno met z’n chinese oogjes en z’n smalle koppie.
Hij bleef maar om ons heen draven en toen we op de bank zaten was hij niet bij Marcel weg te slaan.
Ook bij mij kwam hij even knibbelen en lebberen. Ik geloof wel dat hij ons herkende… Het kluifje dat we voor hem hadden meegenomen, was binnen no time op en toen hebben we even heerlijk op de grond zitten knuffelen. We kregen een verjaardagskalender met allemaal gele labjes als dank voor onze opvoeding, echt lief!!
Heel gezellig gepraat, over hoe eigenwijs hij kan zijn, maar ook hoe onverstoorbaar hij is in drukke situaties. Ze was laatst ergens met harde muziek; geen probleem. Trams en treinen zijn een eitje, ik zei: oooh je moest eens weten hoe vaak ik op het station heb gestaan om ‘m die trein in te krijgen.
Ze gaat 2 keer in de week met 2 trams naar de fysio en daar zijn ze ook allemaal dol op hem, normaal gesproken mogen daar geen honden komen, maar hij gaat rustig liggen en zij doet haar ding. Tot nu toe is ze nog nooit ergens geweigerd met een hond. Alleen wordt ze straks door een andere vrijwilliger naar de kerk gebracht… maar die wil geen hond in de auto vanwege de haren. Dan gaat ze dus lopen en met slecht weer gaat ze dus niet, want Juno hoort er echt bij. In de kerk gaat hij rustig liggen en als de gemeente moet staan, dan gaat hij ook staan, iedereen gniffelt dan een beetje. En als ze naar voren moet, dan loopt hij gewoon mee.
In huis is hij rustig, blaft zelden en speelt veel met haar zoon. Af en toe wordt er nog wel eens een schoen gepikt en één van de eerste dagen dat hij er was, zaten ze al bij de dierenarts omdat meneer chocola van tafel gejat had. Zijn ze in de kamer, dan blijft hij overal af. Wij hebben het tapasverhaal maar eerlijk opgebiecht. Hij krijgt 2 x 180 en weegt nu 39 kilo. Hij moet niet zwaarder worden en dat houden ze goed in de gaten.
Met loslopen luistert hij over het algemeen heel goed, soms is hij een beetje ondeugend en speelt hij nog even door, maar hij komt dan toch wel snel. Er is een losloopgebied vlakbij de flat, dus elke dag loopt hij een stuk los. Hij is beledigd als ze even in haar eentje weggaat om b.v. even de post beneden te halen. Ook kan hij vreselijk “mokken” als ze een andere route wil lopen dan meneertje bedacht had, oooh, dat is zo herkenbaar.
We hebben een uurtje koffie gedronken en gekletst en daarna vroeg ze of we een demonstratie wilden zien. Nou dat wilden we wel, het was tenslotte heerlijk weer, dus we zijn lekker naar buiten gegaan.
Gaaf om te zien hoe vlot ze loopt en hoe Juno heel subtiel inhoudt om stoepranden aan te geven.
Gaaf om te zien hoe hij langs obstakels loopt, hoe hij op commando een verkeerslicht zoekt, links en rechts allemaal geen probleem.
Gaaf om te zien hoe lief ze tegen hem praat en hoe ze echt samen een team zijn. Die floeperd viste trouwens tijdens het lopen een bal op haha en die hield ie gewoon een tijd vast.
Als Juno losloopt loopt zij gewoon verder met haar stok en dat gaat ook in een best tempo.
Ergonomisch drinken gebeurt dan nog steeds haha en spelen met andere honden vindt hij reuze leuk.
Tijdens het loslopen kwam Juno zich vaak even bij me melden, echt lief. Stokjes knagen is ook nog niet veranderd. Omdat ze de route andersom had gelopen moest ze even nadenken waar ze precies was, maar ze kwamen er goed uit. We hebben veel foto’s genomen en er zitten een paar mooie bij vind ik.
Ik vond het heel bijzonder en had niet verwacht dat ik zo emotioneel zou zijn. Het was erg leuk om hem terug te zien en te weten dat hij het heel erg goed heeft!!
en idd wat is hij groot geworden.tis een mooie vent 
want de basis die heeft hij bij jullie gekregen,jullie kunnen trots zijn op hem en je zelf 
gedurende dat jaar maar oooh wat hebben ze een superjeugd en opvoeding gehad als ze naar de school mogen!!!
voor jullie goede werk