Toen hij drie maanden geleden bij ons kwam was meneer een onzeker en magere hond van 1 1/2 jaar oud. Door zijn verleden was alles nieuw voor hem, wat soms vervelend was maar eigenlijk toch ook wel lachen. Heupen bleken gelukkig in orde en voor de rest is meneer ook gezond....
Na twee weken heeft Lenko "leren" zwemmen, dit hield in ik tilde hem op liep het water in en verhip.... hij kon zwemmen.....
Dus de afgelopen tijd was het wel leuk met de sneeuw, maar waarom kan ik nergens in het water plonzen? was de gedachte... Maar wacht eens baasje, ik loop los en wat zie ik daar? Dat lijkt wel een stukje water waar ik in kan ( een brede sloot) En voor ik het wist neemt meneer een aanloop en springt er vol overtuiging in, roepen..... Ehm wat roep je nou baasje? HIER? dat betekend toch dat je vind dat ik goed aan het zwemmen ben?
Uiteindelijk kon het baasje tot boven zijn knieën het water in om onze ondeugd eruit te halen..... op dat moment
, maar achteraf is het toch altijd weer lachen...... 
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.